منطقه پرواز ممنوع اولین گام برای اشغال لیبی

مرتضی پارسی با ارسال یادداشتی به "انتخاب" آورده است:

در پی اوج گرفتن انقلاب مردم لیبی و سقوط یکی بعد از دیگری شهرها بخصوص شهرهای نفتی در این کشور به دست انقلابیون و تلاش آنها برای آزاد سازی تمام لیبی و حرکت به سمت پایتخت و ناتوانی نیروهای وابسته به قزافی در کنترل مجدد مناطق از دست رفته توسط انقلابیون در این شرایط امریکا و کشورهای غربی که منافع خود را در خطر می بینند با فشار آوردن به سازمان ملل و با استفاده از ابزار شورای امنیت سعی در تصویب قطعنامه بر اساس فصل هفتم منشور، بر ضد لیبی دارند تا از این طریق مجوز اقدام نظامی را به دست بیاورند تا به دو هدف خود دست یابند.

یک، با توجه به فشار افکار عمومی برای جلوگیری و پایان دادن به کشتار غیر نظامیان توسط رژیم قزافی تا حدی نقش ناجی را برای مردم لیبی بازی نمایند و خود را از زیر این فشار ها برهانند.

دومین هدف که مهمتر می باشد کنترل چاه های نفت لیبی است که توسط شرکت های غربی استخراج می شوند،که با این اقدام منافع آمریکا ومتحدان اروپایی خود را تامین نماید. در این صورت شاهد سقوط قیمت نفت در بازارهای جهانی خواهیم بود که بهترین درمان موقتی برای بحران اقتصادی حاکم بر آن کشورهاست .

ولی با توجه به تجربه ی مناطق پرواز ممنوع که در بوسنی وعراق اجرا شده است باید گفت که به راحتی رژیم قزافی خواهد توانست با هماهنگی متحدان غربی خوداین تحریم را خنثی وبه سرکوب انقلابیون ادامه دهد. ونیروهای ناتو نیز برای حفظ یکی از متحدان خود در شمال آفریقا از تمام امکانات استفاده خواهند کرد .ولی در صورتی که این سناریو به صورت کامل اجرا نشود آنگاه آمریکا ومتحدان او با انجام یک عملیات گسترده هوایی ونابودی زیرساختها، زمینه ورود نیروهای زمینی برای حفظ منافع خود کنترل منابع نفتی را در اختیار خواهند گرفت ، وحتی رژیم لیبی را سرنگون کرده ومانند عراق در یک دادگاه فرمایشی قزافی را محاکمه واعدام خواهند کرد تا بتوانند به راحتی به غارت منابع عظیم نفت لیبی ادامه دهند.