انتشار متن پیش‌نویس قطعنامه شورای امنیت درباره مذاکرات

ترجمه غیررسمی پیش نویس قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل درباره مذاکرات ایران و 1+5 که عصر دوشنبه قرار است در شورای امنیت سازمان ملل مورد بررسی و تصویب قرار بگیرد، منتشر شد.

به گزارش ایسنا، متن پیش‌نویس این قطعنامه که در سایت رسمی وزارت خارجه ایران منتشر شده به شرح زیر است:

قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل (14 جولای)

شورای امنیت،

1. با یادآوری بیانیه رییس خود (S/PRST/2006/15)، و قطعنامه‌های 1969 (2006)، 1737 (2006)، 1747 (2007)، 1803 (2008)، 1835 (2008)، و 1929 (2010)،

2. با تاکید مجدد بر تعهد خود به معاهده منع اشاعه سلاح‌های هسته‌ای، ضرورت این که تمام دولت‌های عضو آن معاهده بایستی به طور کامل به تعهدات خود پایبند باشند، و با یادآوری حق دولت‌های عضو، منطبق با مواد 1 و 2 آن معاهده، نسبت به توسعه تحقیق، تولید و استفاده از انرژی هسته‌ای برای اهداف صلح‌آمیز بدون تبعیض،

3. با تاکید بر اهمیت تلاش‌های سیاسی و دیپلماتیک برای یافتن یک راه حل مذاکره شده که تضمین کند برنامه هسته‌ای ایران منحصرا برای اهداف صلح‌آمیز است، و با توجه به این که چنان راه‌حلی برای منع اشاعه‏ هسته‌ای مفید خواهد بود،

4. با استقبال از تلاش‌های دیپلماتیک چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، انگلستان، ایالات متحده، نماینده عالی اتحادیه اروپایی در امور خارجه و سیاست امنیتی، و ایران برای رسیدن به یک راه حل جامع، درازمدت و مناسب برای موضوع هسته‌ای ایران، نهایی شده در برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) منعقد شده در تاریخ 14 جولای 2015، (سند شماره S/2015/XXXپیوست شده به این قطعنامه به عنوان پیوست الف)، و تاسیس کمیسیون مشترک،

5. با استقبال از تاکید مجدد ایران در برجام مبنی بر این که هیچ‌گاه و تحت هیچ شرایطی در پی سلاح‌های هسته‌ای، تولید و یا به دست آوردن آن‌ها نخواهد بود،

6. با استحضار از بیانیه مورخ 14 جولای 2015، از چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، انگلستان، ایالات متحده و اتحادیه اروپایی با هدف ارتقای شفافیت و ایجاد یک فضای منجر به اجرای کامل برجام (S/2015/XXX، پیوست شده به این قطعنامه به عنوان پیوست ب)،

7. با تایید این که انعقاد برجام نشان‏‌دهنده‏ یک تغییر بنیادین در بررسی موضوع توسط شورای امنیت است، و با ابراز تمایل خود نسبت به ایجاد یک رابطه نوین با ایران که توسط اجرای برجام مستحکم می‌شود و نسبت به پایان رضایت بخش این موضوع،

8. با تایید این که اجرای کامل برجام به ایجاد اعتماد نسبت به ماهیت منحصرا صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای ایران کمک خواهد کرد،

9. با حمایت قوی از نقش مستقل و اساسی آژانس بین‌المللی انرژی (آژانس) در راستی‌آزمایی پایبندی به موافقتنامه های پادمان، از جمله انحراف نداشتن مواد هسته‌ای اعلام شده به سوی اهداف اعلام نشده و وجود نداشتن مواد هسته‌ای اعلام نشده و فعالیت‌های هسته‌ای اعلام نشده، و، در این چارچوب، در حصول اطمینان از ماهیت صرفا صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای ایران، از جمله از طریق اجرای «چارچوب برای همکاری» که در 11 نوامبر 2013 بین ایران و آژانس مورد موافقت قرار گرفت و «نقشه راه برای رفع ابهام از موضوعات با اهمیت گذشته و حال»، و با شناسایی نقش مهم آژانس در حمایت از اجرای کامل برجام،

10. با تایید این‌که پادمان های آژانس یک جزء اساسی از عدم اشاعه هسته‌ای بوده، اطمینان بیشتر میان دولت‌ها را ، از جمله از طریق ایجاد اطمینان مبنی بر این‌که دولت‌ها در حال پایبندی به تعهدات خود وفق موافقتنامه های مربوطه پادمان هستند، ارتقاء داده، به تقویت امنیت دسته جمعی آنها کمک کرده و به ایجاد یک محیط مساعد برای همکاری هسته‌ای یاری می نماید، و نیز با شناسایی این‌که اجرای موثر و کارآمد پادمان ها نیازمند یک تلاش همکارانه میان آژانس و دولت‌ها است، و این‌که دبیرخانه آژانس کماکان به گفتگوی آزاد با دولت‌ها بر سر موضوعات پادمان‏ها به منظور افزایش شفافیت و ایجاد اعتماد و به منظور تعامل با آنان در خصوص اجرای پادمان‏ها ادامه خواهد داد؛ و در این مورد، از ایجاد مانع بر سر راه توسعه اقتصادی و تکنولوژیک ایران یا همکاری بین‌المللی در زمینه فعالیت های صلح‌آمیز هسته‌ای دوری خواهد نمود، به مقررات سلامت، ایمنی، حفاظت و سایر قواعد فنی جاری و حقوق افراد احترام خواهد گذاشت؛ و هر اقدام احتیاطی را برای حفاظت از اسرار تجاری، تکنولوژیک و صنعتی و هم‌چنین سایر اطلاعات محرمانه ای که بر آنها آگاهی می یابد اتخاذ خواهد نمود؛

11. با تشویق دولت‌های عضو به همکاری با ایران، از جمله از طریق مشارکت آژانس، در چارچوب برجام در زمینه استفاده های صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای، و به مشارکت در پروژه های مشترک مشخص برای همکاری صلح‌آمیز هسته‌ای، منطبق با پیوست 3 برجام؛

12. با توجه به لغو مفاد قطعنامه های سابق و سایر تدابیر پیش بینی شده در این قطعنامه، و با دعوت از دولت‌های عضو برای بذل توجه مقتضی به این تغییرات،

13. با تاکید بر این‌که برجام در ارتقاء و تسهیل توسعه‏ی همکاری و ارتباطات عادی اقتصادی و تجاری با ایران مفید بوده، و با توجه به حقوق و تکالیف دولت ها در ارتباط با تجارت بین‌المللی؛

14. با تاکید بر این‌که دولت‌های عضو بر اساس ماده 25 منشور ملل متحد مکلف هستند تصمیمات شورای امنیت را پذیرفته و اجرا نمایند،

بندهای اجرایی

1. برجام را تایید کرده، و با ابرام خواستار اجرای کامل آن بر اساس برنامه زمانی مندرج در برجام است؛

2. همه دولت‌های عضو، سازمان های منطقه‌ای و بین‌المللی را فرا می خواند که آنگونه اقداماتی که می‌تواند برای حمایت از اجرای برجام مناسب باشد را اتخاذ کنند، از جمله با انجام اقداماتی که همسو با برنامه اجرایی برجام هستند، و نیز از طریق خودداری از اقداماتی که اجرای تعهدات وفق برجام را با مشکل روبه‌رو می نماید؛

3. از مدیر کل آژانس می‌خواهد که راستی‏آزمایی و نظارت لازم بر تعهدات مرتبط با هسته‌ای ایران را برای تمام مدت اجرای این تعهدات وفق برجام بر عهده بگیرد، و مجددا تاکید می نماید که ایران باید به طور کامل آنگونه که آژانس درخواست دارد، همکاری کند تا آژانس بتواند تمام موضوعات مهم را به نحو مشخص شده در گزارش‌هایش حل کند؛

4. از مدیرکل آژانس می‌خواهد تا در خصوص اجرای تعهدات ایران وفق برجام گزارش‌های منظم به شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، و در صورت اقتضاء به موازات آن به شورای امنیت ارائه کند، و هم‌چنین هر زمان که مدیرکل آژانس بر اساس دلایل معقول، اعتقاد داشته باشد که موضوعی وجود دارد که موجب نگرانی بوده و به طور مستقیم بر تحقق تعهدات وفق برجام تاثیر می‌گذارد، به شورای حکام و به موازات آن به شورای امنیت گزارش دهد؛

لغوها

5. می خواهد که، به محض آن که آژانس راستی‌‏آزمایی کرده باشد که ایران اقدامات مشخص شده در بند‌های 15.1 تا 15.11 پیوست 5 برجام را اجرا کرده است، مدیرکل آژانس گزارشی در تایید این واقعیت به شورای حکام و به طور موازی به شورای امنیت ارائه کند؛

6. هم‌چنین می‌خواهد که، به محض این‌که آژانس به «نتیجه‏ گیری گسترده‌‏تر» رسید که تمام مواد هسته‌ای در ایران در فعالیت‌های صلح‌آمیز می‌ماند، مدیرکل آژانس گزارشی در تایید این نتیجه‏گیری به شورای حکام آژانس و به موازات آن به شورای امنیت تسلیم کند؛

7. تصمیم می‌گیرد، تحت ماده 41 منشور ملل متحد، که، به محض دریافت گزارش مذکور در بند 5 از آژانس:

الف) مفاد قطعنامه‌های 1969 (2006)، 1737 (2006)، 1747 (2007)، 1803 (2008)، 1835 (2008)، 1929 (2010) و 2224 (2015) باید لغو شوند؛

ب) تمام دولت‌ها باید از بند‌های 1، 2، 4 و 5 و هم‌چنین مفاد بند‌های فرعی الف تا و بند 6 پیوست ب در دوره‌های مشخص شده در هر بند یا بند فرعی تبعیت کنند، و هم‌چنین فراخوانده می‌شوند به این‌که از بندهای 3 و 7 پیوست ب تبعیت کنند؛

8. تصمیم می‌گیرد، با اقدام وفق ماده 41 منشور ملل متحد، که 10 سال پس از روز توافق برجام، به نحو تعریف شده در برجام، تمام مفاد این قطعنامه باید لغو شده، و هیچ‌کدام از قطعنامه‌هایی که در بند 7 (الف) شرح داده شد، نباید اجرا شوند، شورای امنیت رسیدگی به موضوع هسته‌ای ایران را پایان داده، و موضوع «منع اشاعه» از فهرست موضوعاتی که در دستور کار شورای امنیت هستند خارج می‌شود؛

9. تصمیم می‌گیرد، با اقدام وفق ماده 41 منشور ملل متحد، که لغوهای توصیف شده در پیوست ب و بند 8 این قطعنامه، چنانچه مفاد قطعنامه‌های قبلی در راستای بند 12 اجرایی شده باشد، رخ نخواهد داد؛

اعمال مفاد قطعنامه‌های گذشته

10. چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، انگلستان، ایالات متحده، اتحادیه اروپایی و ایران («طرف‌های برجام») را تشویق می‌کند که هرگونه موضوع برآمده در ارتباط با اجرای تعهدات برجام را از طریق رویه‌های مشخص شده در برجام حل و فصل کنند، و عزم خود را برای پرداختن به شکایت‏های احتمالی طرف‌های برجام در خصوص موارد منع پایبندی اساسی از سوی یک طرف دیگر برجام، ابراز می‌دارد؛

11. تصمیم می‌گیرد، با اقدام وفق ماده 41 منشور ملل متحد، که ظرف 30 روز از دریافت اعلان یکی از دولت‌های عضو برجام در مورد موضوعی که آن دولت عضو برجام اعتقاد دارد مصداق پایبند نبودن اساسی در مورد تعهدات وفق برجام است، شورا باید در مورد پیش‌نویس یک قطعنامه برای ادامه‏ اجرای لغوهای مذکور در بند 7 (الف) این قطعنامه رأی‌گیری کند، به‌علاوه تصمیم می‌گیرد که اگر، ظرف 10 روز از اعلان مورد اشاره در بالا، هیچ‌عضوی از شورای امنیت چنین پیش‌نویس قطعنامه‌ای را برای رأی‌گیری ارائه نکرد، رییس شورای امنیت بایستی چنین پیش‌نویس قطعنامه‌ای را تسلیم کرده و آن را ظرف 30 روز از زمان اعلان اشاره شده در بالا به‌ رأی بگذارد، و شورا قصد خود را برای در نظر گرفتن دیدگاه‌های دولت‌های درگیر در موضوع و هر نظری از سوی هیات مشورتی شکل‌ گرفته در برجام، ابراز می‌دارد.

12. تصمیم می‌گیرد، با اقدام وفق ماده 41 منشور ملل متحد، که اگر شورای امنیت یک قطعنامه تحت بند 11 برای ادامه اجرای لغوهای بند 7 (الف) تصویب نکرد، آن‌گاه با اثر بخشی از زمان نیمه شب به وقت گرینویچ پس از سی‌امین روز پس از دریافت اعلان مورد اشاره در بند 11 به شورای امنیت، تمام مفاد قطعنامه‌های 1696 (2006)، 1737 (2006)، 1747 (2007)، 1803 (2008)، 1835 (2008) و 1929 (2010) که بر اساس بند 7(الف) لغو شده بوده‌اند، باید به همان نحوی که پیش از تصویب این قطعنامه اعمال می‌شدند، اعمال شوند و تدابیر مندرج در بند‌های 7، 8 و 16 تا 20 این قطعنامه باید لغو ‌شوند، مگر آن که شورای امنیت به گونه دیگری تصمیم بگیرد؛

13. تاکید می‌کند که در صورت ارائه اعلان به شورای امنیت به نحوی که در بند 11 وصف شد، ایران و سایر اعضاء برجام بایستی برای حل و فصل موضوعی که موجب آن اعلان شده است، تلاش کنند، و قصد خود را برای جلوگیری از اعمال مجدد مفاد در صورت حل مساله‌ای که موجب اعلان شده ابراز می‌دارد، تصمیم می‌گیرد، با اقدام وفق ماده 41 منشور ملل متحد، که اگر دولت عضو برجام که اعلان را صادر کرده است، به شورای امنیت اطلاع دهد که موضوع مزبور پیش از پایان دوره‏ی 30 روز مشخص شده در بند 12 بالا، حل و فصل شده است، آنگاه مفاد این قطعنامه، از جمله لغو‌های مندرج در بند 7 (الف)، باوجود بند 12 بالا، در جای خود باقی مانده، و به این بیان ایران توجه می‌کند که اگر مفاد قطعنامه‌های پیشین در راستای بند 12 به طور کلی یا جزیی اعمال شوند، ایران آن‌ را به عنوان مبنایی برای توقف اجرای تعهدات خود وفق برجام تلقی خواهد کرد؛

14. تایید می‌کند که اعمال مفاد قطعنامه‌های پیشین پیرو بند 12، اثر عطف به‌ماسبق نسبت به قراردادهایی که پیش از زمان اعمال بین هر طرف و ایران یا اشخاص و نهادهای ایرانی امضا شده باشد نخواهد داشت، مشروط بر این‌که آن فعالیت‌ها و اجرای آن قراردادها با برجام، قطعنامه کنونی و قطعنامه‌های پیشین مطابقت داشته باشد؛

15. تایید می‌کند که هرگونه اعمال مفاد قطعنامه‌های پیشین پیرو بند 12 با هدف آسیب وارد کردن به افراد یا نهادهایی که، پیش از اعمال آن مفاد با ایران یا اشخاص و نهادهای ایران وارد کسب و کاری که با برجام و با این قطعنامه هم‌خوان است شده باشند، نیست، و دولت‌های عضو را به مشورت با یکدیگر در خصوص این آسیب، و اقدام برای تخفیف چنین آسیب ناخواسته‌ای به آن اشخاص و نهادها، تشویق می‌کند، و تصمیم می‌گیرد اگر مفاد قطعنامه‌های پیشین پیرو بند 12 اعمال شد، تدابیر را با اثر عطف به ماسبق نسبت به اشخاص و نهادها برای فعالیت‌های تجاری با ایران که با برجام، این قطعنامه و قطعنامه‌های پیشین پیش از اعمال آن مفاد منطبق بوده، تحمیل نکند؛

اجرای برجام

16. تصمیم می‌گیرد، با اقدام وفق ماده 41 منشور ملل متحد، که توصیه‌های کمیسیون مشترک در خصوص طرح‌های دولت‌ها برای مشارکت در یا اجازه دادن به فعالیت‌های مرتبط با هسته‌ای بیان شده در بند 2 پیوست ب را بررسی کند، و این‌که چنان توصیه‌هایی باید تصویب‌شده قلمداد شوند، مگر این‌که شورای امنیت قطعنامه‌ای برای رد یک توصیه‏ کمیسیون مشترک ظرف 5 روز کاری از زمان دریافت آن، تصویب نماید؛

17. از دولت‌های عضو که به دنبال مشارکت در یا صدور اجازه‏ی فعالیت‌های بیان‌شده در بند 2 پیوست بهستند، درخواست می کند تا طرح های خود را به شورای امنیت ارائه کنند، و قصد خود را برای به اشتراک گذاشتن چنین طرح‌هایی با کمیسیون مشترک ایجاد شده در برجام برای بررسی آن‌ها، ابراز می‌دارد، و از هریک از دولت‌های عضو شورای امنیت دعوت می‌کند تا اطلاعات مرتبط و نظرات‌شان در مورد این طرح ها را ارائه کنند، کمیسیون مشترک را تشویق می‌کند که توجه مقتضی به هریک از این اطلاعات و نظرات مبذول داشته، و درخواست می‌کند که کمیسیون مشترک توصیه‌های خود در مورد این طرح‌ها را ظرف 20 روز کاری (یا در صورت تمدید، ظرف 30 روز کاری) به شورای امنیت ارائه دهد؛

18. درخواست می‌کند از دبیرکل، به منظور حمایت از اجرای برجام، که تدابیر اجرایی لازم را برای تسهیل برقراری ارتباط میان دولت‌های عضو و بین شورای امنیت و کمیسیون مشترک از طریق ترتیبات عملی مورد توافق اتخاذ کند؛

19. درخواست می‌کند از آژانس و کمیسیون مشترک که به نحو مشخص شده در برجام، هرجا مقتضی بود، رایزنی و تبادل اطلاعات کنند، و هم‌چنین درخواست می‌کند که دولت‌های صادرکننده منطبق با پیوست 4 برجام، با کمیسیون مشترک همکاری کنند؛

20. از کمیسیون مشترک درخواست می‌کند بررسی طرح‌ها برای انتقال و فعالیت‌های مصرح در بند 2 از پیوست را هرگاه با این قطعنامه و مفاد و اهداف برجام همخوان باشد، با دید توصیه به تایید بررسی کند، تا امکان انتقال اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فن‌آوری‌های لازم برای فعالیت‌های هسته‌ای ایران ذیل برجام فراهم شود، و تشویق می‌کند کمیسیون مشترک را تا رویه‌هایی برای کسب اطمینان از بررسی با جزییات و کامل چنین طرح‌هایی ایجاد کند؛

معافیت‌ها

21. تصمیم می‌گیرد، با اقدام وفق ماده 41 منشور ملل متحد، که مفاد اعمال‌ شده در قطعنامه‌های 1696 (2006)، 1737 (2006)، 1747 (2007)، 1803 (2008)، 1835 (2008) و 1929 (2010) در خصوص عرضه، فروش یا انتقال اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فن‌آوری، و ارائه هر مورد مربوط به مساعدت فنی، آموزش، مساعدت مالی، سرمایه‌گذاری، واسطه‌گری یا دیگر خدمات توسط دولت‌های طرف‌ برجام یا دولت‌های عضو هماهنگ با آن‌ها،‌ که مستقیما به موارد زیر مرتبط باشد اعمال نگردد: الف) اصلاح دو آبشار تأسیسات فردو برای تولید ایزوتوپ‌های پایدار؛ ب) صادرات اورانیوم غنی‌شده ایران مازاد بر 300 کیلوگرم در قبال اورانیوم طبیعی؛ و ج) روزآمد کردن رآکتور اراک بر اساس طرح اولیه مورد توافق و سپس طراحی نهایی مورد توافق آن رآکتور؛

22. تصمیم می‌گیرد، با اقدام وفق ماده 41 منشور ملل متحد، که دولت‌های عضو دخیل در فعالیت‌های مجاز بند 21، بایست اطمینان کسب کنند از این‌که: الف) تمام فعالیت‌های صورت‌گرفته، کاملا در انطباق با برجام هستند؛ ب) 10 روز پیش از چنین فعالیت‌هایی، کمیته تاسیس شده طبق قطعنامه 1737 (2006)، و در صورت تاسیس، کمیسیون مشترک را مطلع کنند؛ ج) الزامات مقتضی دستورالعمل‌ها به نحوی که در بخشنامه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (INFCIRC) مورد اشاره در قطعنامه 1737 (2006)، و نسخ به روز شده آن، رعایت شده باشد؛ د) از حق راستی‌آزمایی استفاده نهایی و محل استفاده نهایی هریک از موارد تأمین‌شده برخوردار و قادر به اعمال موثر این حق هستند؛ و ه) در صورتی که اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فن‌آوری‌های عرضه شده، جزء فهرست بخشنامه‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مورد اشاره در قطعنامه 1737 (2006)، و نسخ به‌روز شده آن، قرار دارد، ظرف 10 روز از تأمین، فروش یا انتقال، آژانس در جریان قرار دهند؛

23. تصمیم می‌گیرد، با اقدام وفق ماده 41 منشور ملل متحد، که هم‌چنین مفاد اعمال‌ شده در قطعنامه‌های 1696 (2006)، 1737 (2006)، 1747 (2007)، 1803 (2008)، 1835 (2008) و 1929 (2010) به آن مقدار که برای اجرای انتقال و فعالیت‌هایی که از قبل به صورت مورد به مورد توسط کمیته شکل‌ گرفته ذیل قطعنامه 1737 (2006) تایید می‌شود، اعمال نشود. این موارد عبارتند از:

الف) مستقیما مرتبط با اجرای اقدامات مرتبط با هسته‌ای مشخص شده در بند ‌های 15.1 تا 15.11 پیوست 5 برجام باشد؛

ب) برای آماده‌سازی اجرای برجام لازم باشد؛ یا،

ج) کمیته آن‌ها را با اهداف این قطعنامه منطبق تشخیص داده باشد؛

24. متذکر می‌شود که تمامی مقررات بند‌های 21، 22، 23 و 27 در صورتی که مقررات قطعنامه‌های پیشین پیرو بند 12 اجرایی شوند، کماکان اعمال خواهندشد؛

دیگر موضوعات

25. تصمیم می‌گیرد تا ترتیبات عملی لازم را صورت دهد برای این‌که مستقیما وظایف مربوط به اجرای این قطعنامه‌، از جمله اقدامات مشخص شده در پیوست، انتشار راهنمایی‌ها را برعهده بگیرد؛

26. از همه دولت‌ها، نهادهای مربوطه سازمان ملل متحد و دیگر طرف‌های ذی‌نفع با ابرام می‌خواهد تا برای اجرای امور مربوط به این قطعنامه به طور کامل با شورای امنیت همکاری کنند، به خصوص از طریق ارائه اطلاعاتی که در مورد اجرای تمهیدات این قطعنامه در اختیار دارند؛

27. تصمیم می‌گیرد که تمام مفاد برجام تنها برای اجرای آن بین گروه پنج بعلاوه یک و ایران است و نباید به عنوان ایجاد سابقه‌ برای هیچ‌یک از دولت‌ها یا برای اصول حقوق بین‌الملل یا حقوق و تعهدات وفق معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای و سایر اسناد مربوطه و هم‌چنین اصول و رویه‌های شناخته شده‏ی بین‌المللی قلمداد شود؛

28. یادآور می‌شود که مفاد اعمال ‌شده پیرو بند 12 قطعنامه 1737 (2006) نباید مانع شود تا یک فرد یا نهاد تحریم ‌شده، پرداخت‌های مربوط به قراردادهای پیش از تحریم آن فرد یا نهاد را انجام دهد، مشروط بر این‌که شروط مشخص شده در بند 15 آن قطعنامه رعایت شوند و تصریح می‌کند که اگر مفاد قطعنامه‌های قبلی پیرو بند 12 این قطعنامه باز اعمال شدند، آنگاه این قاعده اعمال خواهد شد؛

29. تاکید می‌کند بر اهمیت این‌که همه دولت‌ها تدابیر ضروری برای حصول اطمینان از این‌که هیچ ادعایی از جانب دولت ایران یا هر شخص و نهادی در ایران یا افراد و نهادهای مشخص ‌شده بر اساس قطعنامه 1737 (2006) و قطعنامه‌های مربوطه، یا افرادی که از طریق آن‌ها یا به نفع آن‌ها طرح دعوا می‌کنند، در ارتباط با هر قرارداد یا مبادله‌ای، که اجرای آن به واسطه اعمال مفاد قطعنامه‌های 1737 (2006)، 1747 (2007)، 1803 (2008)، 1929 (2010) و این قطعنامه، جلوگیری شده است، مسموع نباشد؛

30. تصمیم می‌گیرد که تا زمانی که مفاد این قطعنامه بر اساس بند 8 لغو شود، موضوع را در دستورکار خود داشته باشد؛

پیوست الف: متن برجام (ترجمه متن برجام به طور جداگانه منتشر شده است)

پیوست ب: بیانیه مستقل

بیانیه

چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، انگلستان، آمریکا و اتحادیه اروپایی یک برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) را با ایران منعقد کردند تا به یک راه‌حل جامع، بلندمدت و مناسب برای مساله هسته‌ای ایران دست یابند. چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، انگلستان، آمریکا و اتحادیه اروپایی، به منظور افزایش شفافیت و ایجاد فضایی سازنده برای اجرای کامل برجام، برخی مفاد خاص را در نظر گرفته‌اند. مشارکت آن‌ها در برجام منوط به تصویب قطعنامه ای جدید توسط شورای امنیت سازمان ملل است که، با اقدام وفق ماده 41 منشور ملل متحد: قطعنامه‌های 1969 (2006)، 1737 (2006)، 1747 (2007)، 1803 (2008)، 1835 (2008)، 1929 (2010) و 2224 (2015) را لغو کرده؛ دولت‌ها را به پایبندی به مفاد مندرج در این بیانیه برای دوره های مربوط به هرکدام ملزم ساخته؛ و با همکاری «کمیسیون مشترک» ایجاد شده در برجام، اجرای برجام را همان‌طور که در بند ‌های 2 و 6 (الف) ذیل آمده، تسهیل سازد.

همان گونه که در قطعنامه‏ا‌ی که چنین تصمیمی را اتخاذ کرده آمده است، مفاد ذیل در تاریخی اعمال خواهد شد که مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گزارشی دال بر راستی‌آزمایی این‌که ایران اقدامات مشخص شده در بندهای 15.1 تا 15.11 پیوست 5 برجام را اجرا کرده، تسلیم کند:

1. اصطلاح «تمام دولت‌ها» که در این سند استفاده شده، و در قطعنامه درج شده است، به معنی «تمام دولت‌ها بدون استثناء» است.

2. تمام دولت‌ها می‌توانند در فعالیت‌های زیر مشارکت کرده و اجازه آن‌ها را صادر کنند مشروط بر این‌که شورای امنیت، به صورت مورد به مورد، از قبل آن‌ها را تایید کرده باشد:

الف) عرضه، فروش یا انتقال مستقیم یا غیرمستقیم از قلمرو خود، یا به‌وسیله اتباع خود یا با استفاده از کشتی‌ها یا هواپیماهای تحت پرچم‏شان به، یا برای استفاده در یا برای بهره‌مندی، ایران، و خواه از قلمرو آنان نشات گرفته باشد یا خیر، تمامی اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فن‌آوری‌های مذکور در سند INFCIRC/254/Rev.12/Part 1 و سند INFCIRC/254/Rev.9/Part 2 (یا جدیدترین نسخه از این اسناد، که توسط شورای امنیت به‏روز شده باشد)، و هم‌چنین هرگونه اقلام دیگرکه دولت موردنظر تشخیص دهد می‌تواند به فعالیت‌های بازفرآوری یا مرتبط با غنی‌سازی یا مرتبط با آب سنگین به گونه‌ای مغایر با برجام منجر شود؛

ب) فراهم آوردن هرگونه مساعدت فنی یا آموزش، مساعدت مالی، سرمایه‌گذاری، خدمات واسطه‌گری یا سایر خدمات، و انتقال خدمات و یا منابع مالی، به ایران، در ارتباط با عرضه، فروش، انتقال، تولید و یا استفاده از اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فن‌آوری‌های شرح داده شده در بند فرعی (الف) بالا؛ و

ج) تحصیل منفعتی توسط ایران در یک فعالیت اقتصادی در کشوری دیگر، که در بردارنده استخراج اورانیوم یا تولید یا استفاده از فن‌آوری و مواد هسته‌ای فهرست شده در INFCIRC/254/Rev.12/Part 1، یا چنان سرمایه‌گذاری‌ در قلمروهای تحت حاکمیت آن‌ها توسط ایران، اتباع ایران، و نهادهای ثبت شده در ایران یا تحت حاکمیت ایران، یا توسط افراد و نهادهایی که به نمایندگی از آن‌ها و یا به دستور آن‌ها عمل می کنند، یا توسط نهادهای در مالکیت و یا تحت کنترل آن‌ها،

با این استثنا که، نیازی به تاییدیه پیشاپیش شورای امنیت برای عرضه، فروش، یا انتقال تجهیزات اشاره شده در بخش ب.1 سند INFCIRC/254/Rev.12/Part 1 به ایران زمانی‌که چنین تجهیزاتی برای رآکتورهای آب سبک، غنی‌سازی پایین اورانیوم تحت پوشش بخش الف-1-2 INFCIRC/254/Rev.12/Part 1 استفاده می‌شود، وقتی که این تجهیزات جزیی از عناصر سر هم شده‏ی سوخت هسته‌ای به اجزاء مونتاژ شده سوخت هسته‌ای برای چنین رآکتورهایی باشند، هم‌چنین اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فن‌آوری‌های برشمرده در سند INFCIRC/254/Rev.12/Part، مشروط بر این‌که منحصرا برای استفاده در رآکتورهای آب سبک باشند.

برای هرگونه اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فن‌آوری‌های مورد تایید شورای امنیت سازمان ملل مطابق با بند فرعی الف) بالا، و یا عرضه‌شده، فروخته شده، یا منتقل شده طبق استثنائات مذکور در بالا، دولت‌ها می‌بایست حصول اطمینان کنند که الف):الزامات دستورالعمل‌های ‌مندرج در بخشنامه‌های آژانس، به نحو مقتضی رعایت شده است؛ ب) آن‌ها از این حق برخوردار شده و قادر هستند که به طور موثر استفاده نهایی هرگونه اقلام تأمین ‌شده و موقعیت استفاده از آن‌ها را مورد راستی‌آزمایی قرار دهند؛ ج) ظرف مدت 10 روز پس از عرضه، فروش و یا انتقال این اقلام، شورای امنیت را در جریان قرار دهند؛ و د) در خصوص اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فن‌آوری‌های فهرست ‌شده در بخشنامه‌های آژانس، ظرف مدت 10 روز پس از عرضه، فروش و یا انتقال این اقلام، آژانس را نیز مطلع کنند.

و هم‌چنین با این استثناء که نیازی به تاییدیه قبلی شورای امنیت سازمان ملل برای تأمین، فروش و یا انتقال اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فن‌آوری‌ها و ارائه هرگونه مساعدت فنی، آموزش، کمک‌های مالی، سرمایه‌گذاری، خدمات واسطه‏گری و سایر خدمات که به طور مستقیم مربوط به تغییرات لازم در دو آبشار تأسیسات فردو برای تولید ایزوتوپ‌های پایدار، صادرات اورانیوم غنی‌شده‏ی مازاد بر 300 کیلوگرم ایران در ازای دریافت اورانیوم طبیعی، و مدرن‌سازی رآکتور اراک بر اساس طراحی اولیه‏ی مورد توافق و، متعاقبا، طراحی نهایی مورد توافق برای این رآکتور نیست، مشروط به این‌که دولت‌های عضو اطمینان حاصل کنند که: الف) تمام این فعالیت‌های کاملا مطابق با برجام انجام می‌شوند؛ ب) 10 روز پیش از این چنین فعالیت‌هایی، کمیسیون مشترک و شورای امنیت را مطلع سازند؛ ج) الزامات دستورالعمل‌های مندرج در بخشنامه آژانس، به نحو مقتضی، مراعات شوند؛ د) از این حق برخوردار باشند و در جایگاهی قرار داشته باشند که بتوانند به طور موثر، استفاده نهایی هرگونه اقلام تأمین‌ شده و موقعیت استفاده از آن‌ها را مورد راستی‌آزمایی قرار دهند؛ و ه) در مورد اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فن‌آاوری‌های فهرست ‌شده در بخشنامه‌های آژانس، ظرف مدت 10 روز از عرضه، فروش و یا انتقال این اقلام، آژانس را نیز در مطلع کنند.

این بند باید تا تاریخ 10 سال پس از «روز توافق برجام»، به نحو تعریف شده در برجام، اعمال شود، مگر این‌که آژانس گزارشی ارائه دهد که «نتیجه‏ گیری گسترده‌‏تر» را پیش از آن تاریخ تأیید کند، که در این صورت، از آن پس این الزام به کسب تاییدیه قبلی شورای امنیت پیش مصوبه‌ای را صادر کند، باید بلافاصله به تعلیق درآمده و، هم‌زمان با آغاز این تعلیق، اعمال استثنائات مقرر در این بند باید ادامه یافته و تمامی دولت‌ها می‌توانند در فعالیت‌های اعلام شده در این بند مشارکت داشته و اجازه انجام آن‌ها را صادر کنند، مشروط بر این‌که شورای امنیت و کمیسیون مشترک را دست‌کم 10 روز کاری پیش از آغاز این فعالیت‌ها به صورت مورد به مورد آگاه ساخته باشند.

3. ایران فراخوانده می‌شود به این‌که هیچ فعالیتی در ارتباط با موشک‌های بالستیکی که برای برخورداری از قابلیت حمل سلاح‌های هسته‌ای طراحی می‌شوند صورت ندهد، از جمله پرتاب با استفاده از این قبیل فن‌آوری‌های موشک‌های بالستیک، تا زمان هشت سال پس از «روز توافق» یا تا زمانی که آژانس گزارشی مبنی بر تایید «نتیجه ‏گیری گسترده‌تر» ارائه کند، هرکدام زودتر باشد.

4. تمامی دولت‌ها می توانند در فعالیت‌های مشروحه‏ی ذیل مشارکت کرده و اجازه انجام آن را صادر کنند، مشروط بر این‌که شورای امنیت از قبلبه صورت مورد به مورد، مجوز چنین فعالیت‌هایی را صادر کرده باشد:

الف)عرضه، فروش، یا انتقال مستقیم یا غیرمستقیم تمامی اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌های برشمرده شده در (S/2015/XXX) جدیدترین فهرست کنترل فن‌آوری موشکی و هرگونه اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فن‌آوری‌هایی که دولت ذی‌ربط تشخیص دهد که می‌تواند برای تولید سیستم‌های حمل سلاح‌های هسته‌ای مورد استفاده قرار گیرد، از داخل قلمرو تحت حاکمیت آن‌ها، و یا توسط اتباع آن‌ها و یا با استفاده از هواپیماها و یا کشتی‌هایی که پرچم آن‌ها را حمل می‌کنند، به داخل ایران و از ایران به خارج، یا برای استفاده در ایران و یا به نفع ایران، چه از قلمرو تحت حاکمیت آن‌ها نشأت گرفته و یا نگرفته باشد؛ و

ب) فراهم آوردن هرگونه فن‌آوری یا مساعدت فنی یا آموزش، کمک مالی، سرمایه‌گذاری، خدمات واسطه‌گری و موارد دیگر، و نیز انتقال خدمات یا منابع مالی به ایران، یا تحصیل منفعتی توسط ایران در هریک از فعالیت‌های اقتصادی در کشور دیگر، در ارتباط با عرضه، فروش، انتقال، تولید و یا استفاده از اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فن‌آوری‌های شرح داده شده در بند فرعی (الف) و یا مرتبط با فعالیت‌های شرح داده شده در بند 3.

مشروط به این‌که درصورت تایید توسط شورای امنیت: (الف) قرارداد برای تحویل این اقلام و همکاری در این زمینه دربردارنده تضمین‌های مقتضی در خصوص استفاده نهایی آن‌ها باشد؛ و (ب) ایران متعهد ‌شود تا از چنین اقلامی برای گسترش سیستم‌های حمل سلاح‌های هسته‌ای استفاده نکند.

این بند باید تا تاریخ 8 سال پس از «روز توافق» یا تا زمانی که آژانس گزارشی در تایید «نتیجه‏‌گیری گسترده‌‏تر» ارائه دهد، اعمال شود، هرکدام که زودتر باشد.

5. تمامی دولت‌ها، مشروط به این‌که موافقت قبلی شورای امنیت به صورت مورد به مورد، می‌توانند در این فعالیت‌ها مشارکت داشته و اجازه آن را صادر کنند: عرضه، فروش و یا انتقال مستقیم یا غیرمستقیم، هرگونه تانک جنگی، خودروهای رزمی زرهی، سامانه‌های توپخانه‌ای سنگین، هواپیماهای رزمی، بالگردهای تهاجمی، ناوهای جنگی، موشک‌ها و یا سامانه‌های موشکی، آن‌گونه که در نظام ثبت سلاح‌های متعارف ملل متحد تعریف شده است، یا مواد مرتبطه، شامل قطعات یدکی، از داخل و یا از طریق قلمروهای تحت حاکمیتی‌شان، و یا توسط اتباع آن‌ها و یا افراد تحت حاکمیت آن‌ها، یا با استفاده از هواپیماها و یا کشتی‌های حامل پرچم‌های آن‌ها، اعم از این‌که از قلمروشان نشأت گرفته یا خیر، به ایران، یا برای استفاده در داخل ایران و یا در جهت منافع ایران، و ارائه آموزش فنی، منابع یا خدمات مالی، مشاوره، دیگر خدمات یا کمک‌های مرتبط با تأمین، فروش، انتقال، تولید، نگهداری و یا استفاده از سلاح‌ها و تجهیزات مرتبطه مشروح در این بند فرعی، به ایران توسط اتباع این دولت‌ها و یا از داخل یا از طریق قلمروهای تحت حاکمیت‌شان.

این بند باید تا تاریخ 5 سال پس از «روز توافق» برجام یا تا تاریخی که آژانس گزارشی در تأیید «نتیجه‏‌گیری گسترده‌‏تر» را ارائه دهد، اجرا شود، هرکدام که زودتر باشد.

6. تمام دولت‌ها قرار است که:

الف) تدابیر ضروری را برای تضمین این‌که هرکدام از فعالیت‌های مشروح در بندهای 2، 4، و 5 که در قلمروهای تحت حاکمیت‌شان اتفاق می‌افتد، و یا دربردارنده اتباع آن‌ها و یا افراد تحت حاکمیت آن‌ها است، یا با استفاده از هواپیماها و یا کشتی‌های تحت پرچم‌ آن‌ها صورت می‌گیرد، تنها مطابق با ضوابط مربوطه‏ آن بندها باشد، و هم‌چنین تضمین جلوگیری و منع هرگونه فعالیت مغایر با این مفاد، تا مدت 10 سال پس از «روز توافق» برجام یا تا زمانی که آژانس گزارشی در تأیید «نتیجه‌گیری گسترده‌‏تر» ارائه دهد؛ بسته به این‌که کدام زودتر اتفاق افتد، اتخاذ کنند.

ب) جز در حالتی که شورای امنیت از قبل و به صورت مورد به مورد تصمیم دیگری اتخاذ کرده باشد، تدابیر لازم را جهت جلوگیری از عرضه، فروش یا انتقال تسلیحات یا تجهیزات مرتبط از خاک ایران، توسط اتباع یا کشتی‌ها و هواپیماهای تحت پرچم خود به عمل آورند. صرف‌نظر از این‌که مبدأ آن‌ها قلمرو ایران باشد یا خیر، تا پنج سال بعد از «روز توافق» برجام یا تا تاریخ ارائه گزارشی در تأیید «نتیجه‌‏گیری گسترده‌‏تر» توسط آژانس، هر کدام که زودتر باشد.

ج) به مدت هشت سال بعد از «روز توافق» برجام یا تا تاریخ ارائه گزارشی در تأیید «نتیجه‌گیری گسترده‌تر» توسط آژانس، هر کدام که زودتر باشد، به مسدودکردن وجوه، سایر دارایی‌های مالی و منابع اقتصادی که در روز توافق برجام در قلمرو آن‌ها بوده و هم‌چنین وجوه و سایر دارایی‌های مالی و منابع اقتصادی که در هر زمان بعد از آن به قلمرو آن‌ها وارد می‌شود، و مالکیت یا کنترل آن‌ها از آنِ افراد و موسساتی باشد که نام‌شان تا زمان تصویب قطعنامه جدید در فهرستِ تهیه و نگهداری شده توسط «کمیته»‌ای که وفق قطعنامه شماره 1737 (2006) تاسیس شده قرار داشته باشد، ادامه دهند، به استثنای افراد و موسساتی که در این‌جا در الحاقیه 1 مشخص شده‌اند، یا آن‌ها که شورای امنیت ممکن است نام آن‌ها را از فهرست مذکور خارج کند، و دارایی‌های افراد و موسسات دیگری را که ممکن است شورای امنیت آن‌ها را در فهرست با شرایط زیر قرار دهد مسدود کنند: داشتن همکاری یا ارتباط مستقیم، یا حمایت از فعالیت‌های حساس هسته‌ای ایران به لحاظ اشاعه‌ای، که در تعارض با تعهدات این دولت وفق برجام باشد، یا ساخت سیستم‌های حمل سلاح هسته‌ای از جمله از طریق مشارکت در تهیه اقلام، کالاها، تجهیزات، مواد ممنوعه مشخص شده در این بیانیه؛ کمک به افراد و موسسات تحت تحریم برای دور زدن یا انجام اعمال متعارض با برجام یا قطعنامه جدید؛ یا عمل به نمایندگی یا به دستور افراد یا موسسات تحت تحریم؛ یا در مالیکت یا تحت کنترل بودن توسط افراد یا موسسات تحت تحریم از جمله از طریق روش‌های غیرقانونی.

د)به مدت هشت سال از «روز توافق» برجام یا تا تاریخ ارائه گزارشی توسط آژانس در تأیید «نتیجه‌‏گیری گسترده‌تر»،هرکدام که زودتر باشد، اطمینان حاصل کنند که از این‌که وجوه، دارایی‌های مالی یا منابع اقتصادی توسط اتباع آن‌ها یا هر فرد و موسسه فعال در قلمرو آن‌ها، در اختیار افراد یا موسسات تحت تحریم قرار گرفته یا به نفع آن‌ها مورد استفاده قرار گیرد، ممانعت شود. این شرایط برای وجوه، سایر دارایی‌های مالی یا منابع اقتصادی که دولت‌های مربوطه آن‌ها را واجد شرایط ذیل بدانند، لازم‌الاجرا نخواهد بود:

(1) برای مخارج پایه، از جمله پرداخت هزینه مواد غذایی، اجاره یا رهن، دارو و درمان پزشکی، مالیات، هزینه بیمه و هزینه‌های خدمات عمومی یا صرفا برای پرداخت هزینه‏های معقول حرفه‌یی و بازپرداخت اجرت خدمات حقوقی یا هزینه‌های خدمات بر طبق قوانین دولت‌ها، یا برای نگهداری معمول از اموال و سایر دارایی‌های مالی و منابع اقتصادی مسدود شده ضروری باشد، پس از اطلاع دولت‌ها به شورای امنیت مبنی بر قصد خود صدور مجوز، در موقع اقتضا، برای دسترسی به این وجوه، سایر دارایی‌های مالی یا منابع اقتصادی، پاسخ منفی ندادن شورا ظرف پنج روز کاری بعد از دریافت اطلاعیه مزبور؛

(2) برای مخارج فوق‌العاده ضروی باشند، مشروط بر آن که این تصمیم توسط دولت‌های مربوطه به اطلاع شورای امنیت رسیده باشد و شورا آن را تأیید کرده باشد؛

(3) برای همکاری در پروژه‌های صلح‌آمیز هسته‌ای، مطابق موارد شرح داده شده در پیوست 3 برجام ضرورت داشته باشد، مشروط بر آن که دولت‌های مربوطه این تصمیم را به اطلاع شورای امنیت رسانده باشند و این شورا آن را تأیید کرده باشد؛

(4) موضوع یک رای یا قرار قضایی، اجرایی یا داوری باشد که در آن صورت، وجوه مورد نظر، سایر دارایی‌های مالی و منابع اقتصادی می‌تواند برای استفاده در این رای یا قرار استفاده شود، منوط به آن که قرار یا رای مزبور مربوط به قبل از تاریخ صدور قطعنامه شماره 1737 (سال 2006) بوده، در جهت منافع یکی از افراد یا موسسات موضوع تدابیر مطرح شده در این بند نباشند و توسط دولت‌های مربوطه به اطلاع شورای امنیت رسیده باشد؛ یا

(5) برای فعالیت‌های مرتبط با موارد مطرح شده در بند2 یا هر فعالیت مورد نیاز دیگر برای اجرای برجام ضروری باشد، منوط به آن که این تصمیم توسط دولت‌های مربوطه به اطلاع شورای امنیت رسیده باشد و شورای امنیت آن را تأیید کرده باشد.

به‌علاوه، این مفاد نباید مانع از این شود که یک فرد یا نهاد در لیست قرار گرفته، بدهی های خود را که مربوط به قراردادهای دوره قبل از در لیست قرار گرفتن آن فرد یا نهاد هستند بپردازد، مشروط بر این‌که دولت‌های مربوطه معلوم کرده باشند که قرارداد مربوط به اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها، فن‌آوری‏ها‌، مساعدت‌، آموزش، کمک مالی، سرمایه‌گذاری، واسطه‌گری یا دیگر خدمات ممنوعه‏ ذکر شده در این بیانیه نبوده؛ پرداخت مستقیما یا به صورت غیرمستقیم توسط اشخاص یا نهادهای ذیل مفاد این بند دریافت نشده؛ و 10 روز پیش از صدور چنین مجوزی، اطلاع لازم از سوی دولت مربوطه به شورای امنیت مبنی بر تصمیم برای پرداخت یا دریافت چنین وجوهی یا صدور مجوز، در صورت اقتضاء، برای رفع انسداد منابع، دارایی‌های مالی یا منابع اقتصادی برای این هدف.

به‌علاوه، دولت‌ها می‌توانند اجازه افزوده شدن بهره یا دیگر درآمدهای متعلقه به حساب‌های مسدود‌ شده وفق این بند، یا پرداخت‌های مربوط به قراردادها، موافقت‌نامه‌ها یا تعهداتی که پیش از تاریخی که آن‌ حساب‌ها مسدود شده‌اند، را صادر کنند، مشروط بر این‌که این بهره، دیگر درآمدها یا هزینه‌ها، هم‌چنان مشمول این تدابیر بوده و مسدود باشند.

ه) به مدت 5 سال از روز توافق برجام یا تا تاریخی که آژانس گزارشی موید «نتیجه‌‏گیری گسترده‌‏تر» را ارائه کند، هرکدام زودتر باشد، اقدامات لازم برای پیشگیری از ورود یا عبور افراد اعلام‌شده در بند 6(الف) بالابه یا ازسرزمین‌شان را انجام دهند، هرچند با این تاکید که هیچ‌چیز در این بند نباید یک دولت را به ممانعت از ورود اتباع خود به سرزمینش ملزم کند. تدابیر اعمال ‌شده در این بند، هرگاه شورای امنیت به صورت مورد به مورد تشخیص دهد که چنین سفرهایی به دلایل انسان‌دوستانه قابل توجیه است نبایستی اعمال شود، از جمله در خصوص تکالیف مذهبی، یا زمانی که شورای امنیت نتیجه بگیرد که یک معافیت به نحو دیگری به پیشبرد اهداف قطعنامه جدید کمک می‌کند، از جمله زمانی که بند 15 اساسنامه مطرح است؛

و) اقدامات لازم را منطبق با قطعنامه و دستورالعمل ارائه‌شده از سوی شورای امنیت در ارتباط با اقلامی که عرضه، فروش، انتقال یا صادرات آن‌ها در تعارض با مفاد مندرج در برجام یا این بیانیه صورت گرفته، انجام داده و در چنان اقداماتی همکاری کنند.

7. همه دولت‌ها فراخوانده می‌شوند که اجرای کامل برجام را تسهیل کنند، از طریق بازرسی، محموله‌ها به و از ایران، در قلمرو خود از جمله بنادر و فرودگاه‌ها، منطبق با اختیارات و قوانین ملی خود و منطبق با قوانین بین‌المللی به خصوص حقوق دریاها و معاهدات بین‌المللی هوانوردی مربوطه، در صورتی که بر اساس دلایلی معقول، اعتقاد داشته باشند آن محموله‏ دربردارنده اقلامی است که تامین، فروش، انتقال یا صادرات آن‌ها برخلاف مفاد برجام یا این بیانیه صورت گرفته؛ و هم‌چنین بدان فراخوانده می‌شوند که اگر مبتنی بر دلایل معقولی، اعتقاد دارند که یک کشتی حامل اقلامی است که عرضه، فروش، انتقال یا صادرات آن‌ها بر خلاف مفاد برجام یا این بیانیه صورت گرفته، در بازرسی‌ کشتی در آب‌های آزاد، با رضایت دولت پرچم کشتی، همکاری کنند.

چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، انگلستان، ایالات متحده و اتحادیه اروپایی، خاطرنشان می‌کنند که چنین درکی دارند که متعاقب تصویب قطعنامه‌ای که برجام را تایید می‌کند، شورای امنیت ترتیبات عملی برای مستقیما برعهده گرفتن وظایف مقرر در این بیانیه، از جمله نظارت و حمایت از اجرای این مفاد توسط دولت‌های عضو، بررسی طرح‌های مشروحه در بند2 این بیانیه، پاسخ به استعلامات دولت‌های عضو، ارائه دستورالعمل‌، و بررسی اطلاعات مربوط به اقدامات ادعایی متناقض با قطعنامه را انجام خواهد داد. به‌علاوه، این دولت‌ها پیشنهاد می‌کنند که شورای امنیت از دبیر کل بخواهد که هر 6 ماه، در مورد اجرای این مفاد گزارش دهد.

دوره زمانی مفاد این بیانیه می‌تواند توسط کمیسیون مشترکبه درخواست هریک از اعضاء در نشست دو سالانه در سطح وزیران، که کمیسیون می‌تواند با اجماع، توصیه‌هایی را به شورای امنیت بدهد، مورد بازنگری قرار گیرد.

پیوست

1- داوود آقاجانی

2- امیر موید علایی

3- بهنام عسگرپور

4- محمد فدایی آشیانی

5- عباس رضایی آشتیانی

6- سازمان انرژی اتمی ایران

7- هاله بختیار

8- مرتضی بهزاد

9- مرکز تحقیقات و تولید سوخت هسته‌ای اصفهان و مرکز فن‌آوری هسته‌ای اصفهان

10- بانک فرست ایست اکسپورت

11- سید حسین حسینی

12- شرکت کشتیرانی ایران و هند

13- شرکت کشتیرانی جمهوری اسلامی- بنلوکس

14- جابر ابن حیان

15- مرکز تحقیقات هسته‌ای کرج

16- شرکت کاوش‌یار

17- علی حاجی‌نیا لیلابادی

18- شرکت مصباح انرژی

19- شرکت صنایع نوین تکنیک

20- حمیدرضا مهاجرانی

21- جعفر محمدی

22- احسان منجمی

23- هوشنگ نوبری

24- شرکت نوین انرژی

25- مرکز تحقیقات هسته‌ای کشاورزی و دارویی

26- شرکت پارس تراش

27- صنایع پیشگام انرژی

28- محمد قنادی

29- امیر رحیمی

30- جواد رحیقی

31- عباس رشیدی

32- جواد کریمی ثابت

33- سید جابر صفدری

34- قاسم سلیمانی

35- خطوط کشتیرانی جنوب ایران

36- شرکت تماس