پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : 
فرآیند مرگ این ستاره در مقیاس‌های کیهانی بسیار کوتاه است اما در مقیاس‌های زمینی دهها هزار سال طول می‌کشد. این ستاره در سحابی سیاره‌ای موسوم به NGC 6565 واقع شده است؛ این سحابی ابری از گاز است که پس از این که بادهای قوی ستاره‌ای لایه‌های بیرونی ستاره را به درون فضا بسط دادند، ساطع شد.
زمانی که ماده به اندازه کافی ساطع شد، هسته درخشان این ستاره نمایان شد و تشعشع فرابنفش آن، گاز احاطه‌کننده را تا درجات متغیری برانگیخت و موجب شد این گاز در آرایه‌های جذابی از رنگ‌ها متشعشع شود. سحابی‌های سیاره‌ای حدود 10 هزار سال پیش از این که ستاره مرکزی شروع به خنک‌شدن و تبدیل‌شدن به کوتوله سفید کنند، می‌درخشند.
زمانی که این جرم کیهانی تبدیل به کوتوله سفید شد و نور ستاره به طور قابل‌توجهی کاهش می‌یابد و همچنین برانگیختن گاز احاطه‌کننده متوقف می‌شود، سحابی از دید محو می‌شود.
