نمونه اولیه این زیردریایی از سال ۲۰۱۱ در حال توسعه بوده و ماه گذشته در زیر آب آزمایش شد. این نمونه اولیه در هر دو طرف دارای یک پایه است که با استفاده از یک اهرم کنترل می‌شود. این اهرم خود به یک میله متصل است و هر یک از آن‌ها می‌توانند به طور مستقیم بچرخند؛ گفته می‌شود این موضوع زیردریایی را تا حد بالایی قابل‌مانوردهی می‌کند.
دو موتور الکتریکی، زیردریایی را تا سرعت حداکثر هشت کیلومتر در ساعت نیرودهی می‌کنند و در صورت نیاز می‌توان این موتورها را برداشت و با موتورهای قدرتمندتری جایگزین کرد.
یک جفت باتری این سامانه در قسمت عقب آن نصب شده و امید می‌رود برای استفاده و پیش از شارژ دوباره برای دو ساعت مناسب باشد.
در قسمت عقبی این زیردریایی فضای کافی برای در اختیارداشتن باتری‌های اضافی جهت نیرودهی‌کردن هر نوع دوربین ویدیویی و چراغ‌های موجود بر روی زیردریایی وجود دارد.
گفته می‌شود در حال حاضر نمی‌توان زیردریایی از این نوع در اختیار داشت زیرا ساخت آن ۱۶ هزار و ۵۰۰ دلار هزینه می‌برد. هر نوع پشتیبانی مالی حین جمع‌آوری بودجه صرف ارتقای نمونه اولیه این زیردریایی و آماده‌کردن آن برای تولید خواهد شد.
روسون مدعی است می‌توان از این زیردریایی به عنوان ابزاری تحقیقاتی برای باستان‌شناسان و دانشمندان علوم دریایی استفاده کرد. همچنین می‌توان از این سامانه برای گشت‌های ساحلی توسط مقامات و شیرجه‌زنی به منظور تفحص آب‌های پاک استفاده کرد.
