افرادی که در زندگی نباتی به سر می برند، می توانند پاسخ دهند؟

طبق تحقیقات منتشرشده در جاما نورولوژی، درمان هایی که می توانند در برقراری ارتباط به افراد کمک می کنند، حتی زمانی که در زندگی نباتی به سر می برند، طی چند سال آینده امکان پذیر خواهند بود.
 
پژوهشگران دانشگاه بیرمنگام انگلستان دریافتند که ماندن بین آگاهی نهان و حرکت آگاهانه ناشی از آسیب ساختاری بین تالاموس و قشر حرکتی اولیه است.
 
اگرچه مشخص است که تعدادی از افراد که پاسخگو نیستند واقعاً نسبت به خود و محیط اطراف آگاه هستند، دلیل ناتوانی آنها در پاسخ دادن برای اولین بار کشف شده است.  
 
نگاهی به مسیر حیاتی مغز به این تیم امکان داده است که بفهمند چگونه برخی بیماران در زندگی نباتی آگاهی خود را حفظ می کنند اما در ظاهر، هوشیاری نداشته و قادر به پاسخگویی نیستند.  
 
این تیم تصمیم گرفت که بسترهای عصبی متمایز رفتار حرکتی آشکار و نهان را بررسی کرده و انسجام ساختاری در شبکه های اساسی را در بیمارانی که به ظاهر قادر به پاسخگویی نیستند بسنجد.  
 
نشانه هایی از پاسخگری در بیمار دیده می شود
 
این تیم در یک مطالعه موردی در دانشگاه وست اونتاریو کانادا بیماری را مشاهده کردند که بیش از 12 سال در زندگی نباتی بود.  
 
طی چندین مورد آزمایشی که روی این بیمار انجام شد، چندین نشانه از آگاهی نهان مشاهده شد.  
 
بیمار دیگری با متغیرهای بالینی مشابه، اما با قدرت حرکت آگاهانه، و 15 داوطلب کنترل سلامت با استفاده از تصویربرداری تشدید مغناطیسی کارکردی (fMRI) و تراکتوگرافی فیبر بررسی شدند.   
از بیماران خواسته شد که به فرمانها پاسخ دهند، برای مثال، دست خود را در پاسخ به فرمان "حرکن کن" حرکت دهند، و در این هنگام فعالیت مغز آنها اندازه گیری شود.  
 
پژوهشگران انسجام مسیرهای ساختاری متصل کننده تالاموس با قشر حرکتی را نیز سنجیدند.
 
آسیب در فیبرهای پیوند دهنده تالاموس و قشر حرکتی  
 
این مسیرها برای اجرای حرکتی موفق ضروری هستند زیرا تالاموس یکی از "مراکز هشیاری" بوده و قشر حرکتی فعالیت ماهیچه ای ارادی را کنترل می کند.  
 
به نظر می رسد دلیل این تفکیک آسیب به فیبرهای تالاموکورتیکال حرکتی باشد که مسیر اتصال فیزیکی تالاموس با قشر حرکتی هستند.
 
یافته ها اهمیت تالاموس در انجام حرکت های ارادی را نشان داده و هدفی بالقوه برای درمان فراهم می کند.  
 
دکتر داوینیا توضیح می دهد که تعدادی از بیماران که به ظاهر در زندگی نباتی به سر می برند از خود و محیط اطراف خود آگاه بوده و می توانند جهان اطراف خود را درک کنند و یادداشت ایجاد کرده و رویدادها را درست مانند هر شخص دیگری تجسم کنند.  
 
او همچنین می گوید: "هدف نهایی این کار استفاده از اطلاعات به دست آمده در درمانهای هدف دار است که بتوانند کیفیت زندگی بیماران به میزان چشمگیری بهبود بخشند. برای پیشرفت های صورت گرفته در فناوری کمکس، اگر بتوانیم در بازیابی حرکت یک بیمار، حتی حرکت محدود در یک انگشت، کمک کنیم، امکانات بسیاری برای برقراری ارتباط و کنترل محیط برای آنها فراهم می آورد."
 
امیدواریم که این مطالعه به درمان های ترمیمی برای هزاران بیمار منجر شود. اگرچه ممکن است چند سالی طول بکشد که یک درمان مؤثر ایجاد شود، اما به اعتقاد این تیم، این کشف نقطه عطفی در این مسیر است.