آمادگی جسمانی می‌تواند با زوال عقل مقابله کند

ورزش می تواند به حذف انحطاط عصبی در افراد با اختلال شناختی خفیف (مرحله اولیه بیماری آلزایمر) کمک کند. طبق یک مطالعه جدید، سالمندانی که آمادگی جسمانی خود را از طریق برنامه های ورزشی با شدت کم بهبود می بخشند، ضخامت قشر مغز-لایه خارجی مغز که نوعاً با بیماری آلزایمر رو به زوال می رود- خود را افزایش می دهند. این اثرات هم در سالمندان سالم دیده می شود و هم در سالمندان با اختلال شناختی خفیف.
 
دکتر اسمیت، محقق این مطالعه، می گوید: "ورزش می تواند مانع انحطاط عصبی شده و روند کوچک شدن مغز را که در افراد مبتلا به MCI و آلزایمر مشاهده می شود، کند کند. بسیاری از افراد فکر می کنند وقتی که علائم زوال حافظه در شخصی ظاهر شد، کار از کار گذشته و ورزش نیز نمی تواند اثربخش باشد، اما اطلاعات ما نشان می دهند که ورزش در مرحله اولیه انحطاط شناختی می تواند سودمند باشد."
 
شرکت کنندگانی که قبلاً فعالیت فیزیکی نداشتند (61 تا 88 ساله) یک برنامه ورزشی دریافت کردند که بر طبق آن، طی یک دوره 12 هفته ای و چهار بار در هفته، پیاده روی با شدت ملایم روی تردمیل انجام می دادند. به طور میانگین، در نتیجه تمرین در هر دو گروه شرکت کنندگان سالم و مبتلا به MCI، آمادگی قلبی عروقی حدود 8% بهبود یافت.  
 
زوال لایه خارجی مغز نشانه پیشرفت بیماری آلزایمر بوده و با علایمی همچون اختلال شناختی مرتبط است. دکتر اسمیت و همکارانش دریافتند که آن دسته از شرکت کنندگان در این مطالعه که بیشترین میزان بهبود در آمادگی را داشتند، بیشترین رشد را در لایه خارجی مغز نشان داده اند. در حالیکه هر دو گروه شرکت کنندگان (سالم و مبتلا به MCI) ارتباطی قوی بین افزایش آمادگی و افزایش ضخامت لایه خارجی مغز را بعد از ورزش نشان دادند، اما شرکت کنندگان مبتلا به MCI در مقایسه با شرکت کنندگان سالم بهبود بیشتری در اینسولای چپ و شکنج گیجگاهی فوقانی –دو ناحیه در مغز که شتاب انحطاط عصبی در بیماری آلزایمر در آنها بالاتر بود- تجربه کرده اند.  
 
دکتر اسمیت قبلاً گفته بود که کارایی عصبی شرکت کنندگان در این ورزش در حین بازیابی حافظه بهبود یافته و این اطلاعات جدید نیز شاهدی هستند دال بر این که ورزش اثری مثبت روی کارکرد شناختی داشته است. در تحقیق دیگری که دکتر اسمیت منتشر کرده نیز نشان داده شده است که فعالیت فیزیکی ملایم همچون 30 دقیقه پیاده روی به مدت سه تا چهار روز در هفته می تواند با کاهش سرعت کوچک شدن اسبک مغز در سالمندان، مغز را محافظت کند.  
 
این اولین مطالعه ای است که نشان می دهد ورزش و بهبود آمادگی می تواند بر ضخامت لایه خارجی مغز در سالمندان مبتلا به اختلال شناختی خفیف اثرگذار باشد. دکتر اسمیت مطالعات دیگری را برنامه ریزی می کند که افراد بیشتری را مورد آزمایش و بررسی قرار دهد که ببیند آیا با افزایش زمان، میزان بهبود نیز بیشتر می شود یا نه و اینکه آیا اثرات آن در طولانی مدت نیز ماندگار هستند یا نه. سئوال کلیدی که بی پاسخ مانده است این است که آیا فعالیت ورزشی ملایم منظم می تواند زوال شناختی را به تأخیر انداخته و مانع آن شود و نیازی به بستری کردن افراد در بیمارستان نبوده و افراد بتوانند با بالا رفتن سن، استقلال خود را حفظ کنند یا نه.

شفاف