انرژی بادی یک انرژی تجدیدپذیر نیست!

خورشید تنها منبع انرژی تجدیدپذیر واقعی است. این تصور که ما قادریم هرچقدر که بخواهیم از منابعی مثل باد و امواج دریاانرژی به دست بیاوریم، تصوری غلط است.

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری انتخاب، وقتی که زوزه های تندبادی را می شنویم و یا یک طوفان اقیانوسی را شاهد هستیم، بسیار دشوار است که باور کنیم که انسانها قادر به خلل وارد ساختن به نیروهایی طبیعی آفریننده آنها باشند.

ولی نظر فیزیکدانی که در اینباره تحقیق کرده است، خلاف این است.

او در تحقیقات خود نتیجه می گیرد این فرض که منابع انرژی مثل باد و امواج حقیقتا تجدید پذیر هستند، یک اشتباه است.

او می گوید که اگر برای جایگزینی کامل سوختهای فسیلی، به تعداد کافی نیروگاههای بادی بسازیم، آنگاه میزان انرژی موجود در جو زمین به صورت جدی تغییر می کند و این امر نتایجی ترسناک و شوم، مانند تغییرات شدید آب و هوا به بار خواهد آورد.

اکسل کلایدون، از موسسه شیمی زیستی زمین(Biogeochemistry) در آلمان می گوید: کوشش های انجام شده برای تامین بخش عمده ای از انرژی مورد نیاز بشر از باد و امواج سبب خواهد شد که بخش مهمی از انرژی قابل استفاده خورشیدی مصرف بشود. وی ادامه می دهد : درنتیجه این اقدام، منابع انرژِی سبز تهی خواهند شد.

در این نتیجه گیری، او از قوانین ترمودینامیک بهره می گیرد. بر طبق قوانین ترمودینامیک فقط کسری از انرژی خورشیدی دریافتی توسط زمین را می توان به انرژی قابل استفاده توسط ما تبدیل کرد و بخشی از آن به گرما تبدیل خواهد شد و به هدر خواهد رفت.

وقتی که انرژی از خورشید به جو زمین می رسد، بخشی از آن ، بادها و جریان های اقیانوسی را به راه می اندازد و همچنین آب را از سطح زمین تبخیر می سازد و به هوا می برد.

بیشتر باقیمانده این انرژی ، به گرما تبدیل می گردد که ما نمی توانیم از آن استفاده کنیم.
در حال حاضر، بشر تنها از یک ده هزارم کل انرژی که از خورشید به زمین می آید استفاده می کند.
کلایدون می گوید که این نسبت فریبنده است.

زیرا از نظر علم ترمودینامیک باید به مقدار انرژی مفید(انرژی آزاد ) قابل حصول از سیستم جهانی و اثر ما بر روی آن توجه شود.

انسانها در حال حاضر سالانه 47 تراوات (47000000000 کیلووات)انرژی مصرف می کنند که قسمت اعظم آن به شکل سوزاندن سوختهای فسیلی و انرژی بادی و دیگر صورتها است.
این مقدار حدود 5 تا 10 درصد انرژی آزاد تولید شده توسط سیستم جهانی است.

کلایدون می گوید: که سخت است که بتوان عدد دقیقی ارایه کرد، اما انسان بیشتر از همه فرآیندهای دیگر ژئولوژیکی در کره زمین، انرژی مصرف می کند. به بیان دیگر، اثر انسان بر روی تعادل انرژی در زمین از همه زلزله ها، آتش فشانها و حرکتهای تکتونیکی پوسته زمین بر روی هم بیشتر است.

هرچقدر هم که این نظرات رادیکال به نظر می آیند، اما از سوی جامعه علمی جدی گرفته می شوند.

پتر کاکس، که تخصصش مطالعه دینامیک سیستمهای آب و هوایی در دانشگاه اکستر بریتانیا است در این باره می گوید: کلایدون در خط مقدم موج جدیدی از تحقیقات است و پاداش احتمالی این تحقیقات، بسیارعظیم است.

نظریه ای که ترمودینامیک سیستم زمین را مطالعه کند، می تواند به دریافت ما از محدودیت های بشر در استفاده پایدار و قابل ادامه از منابع انرژی موجود در زمین کمک کند.

محاسبه های انجام شده توسط کلایدون، اثرات ژرفی بر روی کوششها برای تبدیل منابع انرژی ما دارند.

از 47 تراوات انرژی مصرفی انسان، حدود 17 تراوات از سوزاندن سوختهای فسیلی به دست می آید.

بنابراین برای جایگزینی این مقدار، ما باید تاسیسات تولید انرژی پایداری به اندازه 17 تراوات را راه اندازی کنیم.

و به دلیل اینکه هیچ تکنولوژی وجود ندارد که بازدهی آن کامل(صد در صد) باشد، مقداری از انرژی آزاد باد و امواج در مولدهای نصب شده هدر می رود و به حرارت تبدبل خواهد شد.

در نتیجه، با ایجاد نیروگاههای بادی و موجی، ما بخشی از انرژی مفید خورشید را به انرژی غیر قابل استفاده(گرما) تبدیل می کنیم.

بنابراین استفاده های بزرگ مقیاس از از انرژی باد، به صورت اجتناب ناپذیری بر روی جو زمین اثر می گذارد.

به دلیل اینکه ما انرژی آزاد زیادی را مصرف می کنیم و این مقدار هر سال بیشتر می شود، سرانجام منبع این انرژی (جو زمین)تهی خواهد گردید.

او با استفاده از یک مدل برای چرخه های جهانی، دریافته که با در نظر گرفتن هدررفت انرژی آزاد در نیروگاههای بادی، میزان انرژی که می توان انتظار داشت که از باد به دست آید صد برابر کمتر(فقط 0.17 تراوات) است.

البته همچنان از نظر تئوری می توان 70 تراوات انرژی از باد به دست آورد اما این کاز پیامدهای جدی به بار خواهد اورد. اگر چه بادها ازبین نخواهند رفت، ولی بیرون کشیدن این حجم انرژی از جو، طبق مدل کلایدون منجر به تغییر میزان بارشها، تلاطم جو و میزان انرژی خورشیدی رسیده به زمین خواهد شد. در واقع اثرات چنین وضعی بر روی آب و هوای زمین، به اندازه اثر دو برابر کردن حجم گاز دی اکسید کربن در جو زمین است.