روز چهلم

چهلمين روز بعد از شهادت جانسوز سالار شهيدان و 72 پروانه شيداشي اش را اربعين حسيني مي نامند. چهل روز بسيار سخت و پرماجرايي که سخت ترين روزهاي زندگي اهل بيت(ع) را شامل مي شود روزهايي که طعم تلخ اسارت را بر کام خاندان رسالت چشانيد،روزهايي که ارکان آسمان را لرزاند و سنگهاي بيابان را گرياند و کوه صبر علي(ع) (زينب (س) را به ستوه آورد. ستوه از جهل مردم، از بي وفايي و دغلبازي کوفيان، ستوه از قساوت وعناد يزيديان. در اين چهل روز ماجراهاي زيادي رخ داد و پليديهاي بسياري آشکار شد و خفتگان فراواني بيدارشدند. حتي پيروان ديگر اديان الهي در کار اين بظاهر مسلمين در حيرت مانده بودند که اين چه دين و آئيني است که در حاليکه پيروانش دائم بر پيامبر خود و جانشينش درود مي فرستند! چگونه است که با اين قساوت پسر او را مي کشند و خاندانش را به اسارت مي برند و حرمت و حريم خانواده اش را مي شکنند و به خاطر دريافت صله و پاداش، مثل گرگهاي گرسنه به اجساد شهدا هجوم مي برند و بر سر سرهاي پاک شهدا نزاع مي کنند و اينقدر حريصانه سعي دارند سرهاي بيشتري برگيرند، شايد که انعمام بيشتري به چنگ بياورند! ؟
اجتماع کوفيان براي نظاره اسراي خاندان رسول (ص) نيز از صحنه هاي تکاندهنده همين ايام بود، در همين روزها بود که زينب (س) در برابر راس بريده حسين(ع) قرار گرفت و از شدت اندوه گريبان خود دريد، در همين ايام بود که يزيد ملعون چوب خيزران به دست گرفته بود و بربوسه گاه پيامبر مي نواخت و سر فرزند پيامبر در مقابل ديدگان اهل بيتش براي نظاره تماشاچيان بر بالاي نيزه رفت و خلاصه اينکه در اين چهل روز ديدگاني که درامنيت حضور مولايشان آرام مي گرفتند،بي خواب و ناآرام شده بودند و چشمهايي که از هول و هراس او، خواب و آرام نداشتند، به خواب رفته بودند.و اربعين چهلمين روز اين آشوبها است که خاندان رسول بعد از گذر از کوفه و شام، دوباره به قتلگاه کربلا رسيدند و به زيارت شهدا پرداخته و همراه جابر بن عبدالله انصاري و عده اي از بني هاشم شروع به گريه و حزن و ماتم و سينه زني نمودند و چنان عزاداري نمودند که جگرها کباب شد. و زيارت حسين عليه السلام از اربعين آغاز شد.
امام حسن عسکري (ع) در حديثي علامتهاي مومن را پنج چيز شمرده است: نماز پنجاه و يک رکعت، زيارت اربعين، انگشتر کردن در دست راست، پيشاني بر خاک نهادن و «بسم ا...» را در نماز، آشکارا گفتن.
* علي مومني