روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز نوشت:

سخنگوی حزب عدالت و توسعه، رژیم صهیونیستی و اتباعش را دوست دولت و مردم ترکیه دانست و گفت که مشکل اصلی با برخی عملکردهای اسرائیل است که آنهم نیازمند تجدیدنظر است ولی ما با مردم اسرائیل مشکلی نداریم و آنها دوست ما هستند!

معاون وزیر خارجه ترکیه و رئیس موساد، اخیراً توافقاتی را در سوئیس به امضا رساندند که طی آن ترکیه شکایت خود پیرامون جنایت جنگی ارتش رژیم صهیونیستی علیه کشتی مرمره را پس می‌گیرد و در عوض صهیونیست‌ها 20 میلیون دلار غرامت به بازماندگان 9تن از اتباع ترکیه که در آن حادثه به قتل رسیدند، می‌پردازد. آنکارا همچنین متعهد شده نماینده حماس در ترکیه را از این کشور اخراج نماید. خالد مشعل رئیس دفتر سیاسی حماس عازم آنکارا شد و ضمن دیدار با اردوغان، مسئله را از نزدیک مورد بررسی قرار داد.

بطور همزمان اعلام شد قرار است ارتقاء روابط ترکیه و رژیم صهیونیستی از ابعاد انرژی و اقتصادی برخوردار باشد. از جمله اینکه مشخصاً رژیم صهیونیستی متعهد شد گاز مورد نیاز ترکیه را در سطح 10میلیارد متر مکعب تامین کند و در عین حال 20 میلیارد متر مکعب نیز برای ترانزیت به اروپا از طریق ترکیه تحویل نماید. بدین ترتیب جمعاً 30 میلیارد متر مکعب گاز تحویل ترکیه خواهد شد. این توافق هنوز نهائی نشده و قرار است بعنوان بخشی از توافقات مورد نظر در بهار آینده اجرائی شود. احداث این خط لوله انتقال گاز به طول تقریبی 570 کیلومتر بین 5/2 تا 3 میلیارد دلار هزینه خواهد داشت.

رژیم صهیونیستی از انزوای سیاسی ترکیه و تنش با روسیه که منجر به قطع گاز تحویلی روسیه شد، برای بازگشت به ترکیه و گشودن فصل جدیدی از مناسبات فیمابین سوءاستفاده کرده است. علاوه بر این ترکیه در موقعیتی قرار گرفته که حفظ امنیت و ثبات کشور به شدت به نقش آفرینی ناتو متکی شده است. اردوغان ودستیارانش به خوبی شاهد بودند که پس از حمله به جنگنده روسی، ناتو از یکطرف پیام پشتیبانی و همکاری صادر کرد و از طرف دیگر تمامی سامانه‌های رهگیر و موشک‌های پاتریوت را از مرزهای ترکیه جمع‌آوری نمود. این اقدام ناتو اگرچه تناقض آشکاری با پیام حمایت و همکاری را نشان می‌دهد ولی در عین حال بخوبی ثابت می‌کند که ناتو در حمایت از ترکیه چندان هم جدی و موثر وارد عمل نخواهد شد.

اگرچه جزئیات و محورهای توافقات طرفین به وضوح و تماماً اعلام نشده ولی گفته می‌شود که مسائل نظامی وهمکاری‌های امنیتی در صدر مسائل مورد توافق مطرح است و مشخصاً اسرائیل سعی دارد از «خلا نظامی – امنیتی» کنونی در ترکیه برای محکم کردن جای پای خود در استراتژی دفاعی – امنیتی این کشور، بیشترین بهره‌ها را ببرد. نباید از نظر دور داشت که دو رژیم درطول سال‌های قبل از ماجرای حمله اسرائیل به کشتی مرمره، روابط نظامی – امنیتی بسیار گسترده‌ای با یکدیگر داشتند و مقامات نظامی – امنیتی در جریان دیدارهای زمان بندی شده و منسجمی با یکدیگر همکاری و رایزنی داشته‌اند. سران رژیم تل آویو سعی دارند با بهره‌گیری از فرصت کنونی به مقامات آنکارا نشان دهند که برای تحقق برنامه‌هایشان، می‌توانند روی کمک‌ها و همکاری‌های تل‌آویو حساب کنند.

این نکته بویژه درخصوص اجرائی کردن طرح تجزیه عراق وسوریه، از اهمیت و حساسیت خاصی برخوردار است و صهیونیست‌ها امیدوارند در این زمینه هم دقیقاً مثل طرح تجزیه سودان، به نقش‌آفرینی بپردازند. آنچه در این میان اهمیت دارد، چرخش مواضع اردوغان و حزب عدالت و توسعه است که با نقاب اسلامی و اسلام گرائی وارد صحنه شد و پس از جلب نظر و حمایت مسلمانان، از پشت به آنها خنجر زد وجانب صهیونیست‌ها و دشمنان اسلام را گرفت. اردوغان در جریان برپائی اجلاس اقتصادی «داووس» در سوئیس با حضور شیمون پرز رئیس‌جمهور وقت اسرائیل، وی را مخاطب قرار داد و سرزمین‌های فلسطینی، بویژه نوار غزه را بزرگترین زندان رو باز جهان نامید و از شدت خشم، صحنه را ترک گفت.

اردوغان در طول دوران حاکمیتش چه در پست نخست وزیری و چه ریاست جمهوری، در مقاطع مختلف مواضع جانبدارانه‌ای نسبت به فلسطینی‌ها و تاکید بر مظلومیت آنها اتخاذ نموده و عموماً همین موضع گیری‌ها با نکوهش عملکرد صهیونیست‌ها همراه بوده است. لکن امروزه بدون آنکه در عملکرد اشغالگران صهیونیست علیه فلسطینی‌ها تغییری حاصل شود وحتی علیرغم تشدید جنایات صهیونیست‌ها علیه مردم کوچه و خیابان در «انتفاضه سوم»، سخنگوی حزب عدالت و توسعه که مدعی اسلامیت نیز هستند، صهیونیست‌ها را دوست دولت و مردم ترکیه معرفی می‌کنند.

این رفتار منافقانه قطعاً از دید تیزبین مردم ترکیه و افکار عمومی جهان اسلام دور نخواهد ماند. آنها تمامی دیدگاه‌ها، چرخش‌ها، نرمش‌ها و رفتارهای غیراصولی را مدنظر قرار می‌دهند و اینگونه است که ستاره اقبال این و آن افول می‌کند و در میدان رقابت، ناگهان حزب عدالت وتوسعه با تلخکامی احساس می‌کنند که نه تنها اکثریت را از دست داده، که حتی هیچ حزبی حاضر به ائتلاف با آن نیست. البته این بار حزب عدالت و توسعه به یک ریسک خطرناک دست زد و با توسل به سیاست‌های نظامی گری و امنیتی کردن فضا، آنچنان رعبی دردل مردم ترکیه ایجاد کرد که مردم مجبور شدند همان حزب حاکم را بپذیرند تا بلکه فضا آرام شود. اما اوضاع همیشه اینگونه نخواهد ماند. اردوغان و دستیارانش متوجه باشند که اگر باز هم بخواهند در مسیری مغایر آنچه دلخواه صهیونیست هاست، گام بردارند، یقیناً حوادث کینه‌توزانه مشابه ماجرای کشتی مرمره تکرار خواهد شد.

سران ترکیه این بار هم فریب خورده و با پذیرش ماموریت‌های خطرناکی در جهت ایجاد ناامنی و کشتار در عراق برای تجزیه این کشور، همدست صهیونیست‌ها و ارتجاع عرب شده‌اند. این بازی بدفرجام، ممکن است فردا به تحریک اقلیت‌های قومی بویژه کردها در ترکیه بیانجامد و ترکیه را با مشکل امنیت ملی مواجه سازد.آیا درآنصورت از صهیونیست‌ها و ناتو، کاری بر می‌آید؟ ایکاش اردوغان و دستیارانش برای یافتن پاسخ این سوال استعدادهای خود را بکار بگیرند. چه بسا در این صورت به این جمع بندی واقع بینانه برسند که مرتکب یک اشتباه استراتژیک دیگر شده‌اند.