پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : السفیر لبنان نوشت: انتظار نمی رود به زودی عللی که باعث تنش زایی از سوی عربستان سعودی در قبال جمهوری اسلامی ایران شد، از بین برود. بحران اعدام شیخ النمر و اقدامات تنش زای پس از آن سایه خود را بر بحران های منطقه و روند آن ها در طول مرحله آینده خواهد گستراند. تنش متقابل میان ریاض و تهران منطقه را به لبه پرتگاه سوق می دهد بدون اینکه سقوط در آن پرتکاه منتفی باشد . به این ترتیب که آتش بس در روابط دو طرف تا رسیدن به توافق نیاز به چیزی شبیه معجزه دارد.
به گزارش «انتخاب»، تحولات مشهود در شیوه ابراز دشمنی هر طرف نسبت به طرف دیگر زمینه را برای آنچه خطرناک تر از تنش کلامی است فراهم می کند. در سایه موضع مبهم آمریکا که عربستان را از رسیدن به مرحله برهم زدن قاعده بازی منع نمی کند، ریاض در عبور از خطوط قرمز بی محابا و به دور از احتیاط عمل می کند.
ایران نیز در صدد تغییر راهبرد دراز کردن دست دوستی به سوی ریاض با سیاست جلوگیری از سیاست های بی پروایی این کشور است. به نظر می رسد با مسدود شدن افق آتش بس و بسته شدن روزنه امید در این زمینه، قطع روابط دیپلماتیک میان دو کشور ،فقط اقدام نهایی پیش از ورود به دوره های جدیدی از رویارویی های پنهان و آشکار است.
عرصه منطقه ای با تحولات شتاب زده اش، از نزدیک شدن به اوج سطوح درگیری و شکل های آن میان دو قطب جهان اسلام یعنی ریاض و تهران، حکایت دارد. اولی [ریاض] به سمت تنشی بی سابقه از جایگاه اقدام ارادی پیش می رود در حالی که دومی [یعنی ایران] به بازنگری در مواضع خود در منطقه بر اساس رویارویی اجباری می پردازد.
عربستان و متحدان این کشور نخست می خواهند محیط متشنجی را به وجود آورند و برای ایجاد مانع در برابر روندهای حل و فصل بحران های منطقه ای در انتظار آمدن دولت جدید در آمریکا، وقت کشی کنند. دوم اشتیاق دارند مشروعیت منطقه ای را از تهران از طریق قطع روابط دیپلماتیک با این کشور به عنوان جایگزینی برای مشروعیتی که این کشور در چارچوب توافق هسته ای بدست آورده است، سلب کنند. و سوم این که برای به نمایش گذاشتن دوباره قدرت های منطقه در چارچوب اکثریت سُنی متحد در مقابل اقلیت شیعه، تلاش می کنند.
در این میان، موضع ایران در تعیین سمت و سوی حوادث و نتایج آن اساسی است. تا همین دیروز جنب و جوش دیپلماتیک تهران طبق رویکردی واحد با هدف حل و فصل بحران های منطقه بود. در حال حاضر عرصه از منظر ایران با محاسبات جدیدی مرتبط است که نیازمند این است که تهران از انعطاف به قاطعیت در برخورد با ریاض و تدوین سیاست های منطقه ای جدیدی حرکت کند، سیاستی که خط فاصله را میان دو مرحله ترسیم می کند.
به احتمال فراوان تهران در مرحله آینده در چارچوب مهار بی پروایی عربستان سعودی در سه خط اقدام خواهد کرد: نخست، فراهم کردن عوامل و عناصری که به متحدانش در یمن اجازه عبور از مرحله دفاع به مرحله تهاجم را می دهد. در اینجا ورود متحدان به شهرهای مرزی عربستان مسئله ای قطعی است. همچنین بمباران اهداف سعودی از سوی آنان خارج از رویکرد سنتی کنونی، دیگر ممنوع نیست. دوم، اتخاذ اقدامات نظامی در آب های خلیج [فارس] که به تهران امکان می دهد در عمل در جایگاه مسلط در دریانوردی خلیج فارس ظاهر شود. سوم افزایش تلاش های نظامی و حمایت از متحدان در سوریه برای محقق ساختن دستاوردهای میدانی بیشتر به جای روند حل و فصل.
امروز، میانه روها در ایران نیز اعتقاد دارند سخت گیری در قبال کشور پادشاهی عربستان ضروری شده زیرا زمامداران این کشور با سرنوشت منطقه بازی می کنند و با سیاست های بی پروای خود جایی برای صلح باقی نگذاشته اند.
اقتدار محمودخان شما را هم دیدیم
خلیج فارس آل سعود آماده غرق شدن درآبهای توست دستهارا بگشای وگلوی خون آشامان را بفشاروبه زیربکش.
باید مثل یک نجیب زاده رفتارکنیم و سخن بگوییم.
ما باید منادی صلح و دوستی و محبت و آشتی بخصوص با مسلمانان باشیم
سیما ما باید سیمای صلح و دوستی باشد.
هرگز نیابد مشی و سیاست تنش زدایی فعلی را کنار بگذاریم حتی اگر نا امیدیم و هزینه (قابل تحمل)هم برایمان داشته باشد
دشمنی و تنش بین مسلمانان خواست دشمنان ایران واسلام است.
آنها می خواهند بین سنی و شیعه اختلاف بیندازند و این فقط بنفع اسرائیل ، تندروها و وهابی ها و آمریکاست.
در هر صورت این عربستان در سال 2016 باقی نمی ماند آنها با رفتارهایشان به نابودی خود مشغولند و ما نیازی نداریم رفتار عکس العملی انجام دهیم.
باید به آینده فکر کرد به بعد از آل سعود ،نکندآنجا سوریه و سومالی شود.
ایران مظهر عقل گرایی خاورمیانه و شمال آفریقا است نباید با احساس اقدام کند
خیلی عجله داری آقا اسماعیل
تا زمانی که عربستان اقدام عملی نکرده باید ایران خویشتندار باشد و باید برخورد سیاسی و دیپلماتیک و حقوقی بکند.