پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : 5.8 میلیون جوان درس خوانده برنامه‌ای برای آینده خود ندارند و در منزل به سر می‌برند، البته فاصله بیکاری منطقه‌ای جوانان دانشگاهی ۲.۷ برابر شده و نرخ بیکاری آنها در تمامی استان‌ها دورقمی است.
به گزارش«انتخاب»، ۴۴۵ هزار فارغ التحصیل دانشگاهی دیگر هم تصمیم گرفته اند به جای تلاش برای انجام فعالیت اقتصادی و حضور در عرصه کار و تولید درمنازل خود بمانند و به جمعیت ۴۰ میلیون نفری غیرفعالان کشور بپیوندند و معلوم نیست اگر در چنین اندیشه ای بودند، چرا چند سال از عمرشان را در کلاس های درس دانشگاه سپری کرده اند.
تعداد فارغ التحصیلان دانشگاهی غیرفعال کشور در سال ۹۰ به میزان ۵ میلیون و ۳۶۸ هزار نفر بوده که این آمار با افزایش در هر سال به ۵ میلیون و ۸۱۳ هزارنفر در سال ۹۳ رسیده است. به بیان دیگر به صورت متوسط سالیانه ۱۴۸ هزارنفر به جمعیت فارغ التحصیلان غیرفعال کشور اضافه شده است که هیچگونه جستجویی برای کار نداشته و اساسا در گروه بیکاران هم قرار نمی گیرند.
براساس آمارهای موجود، تاکنون ۱۱ میلیون و ۳۹۲ هزار نفر از جمعیت کشور بخشی از عمر و دوره تحصیلی خود را در دانشگاه ها گذرانده اند و به اصطلاح فارغ التحصیل دانشگاهی شناخته می شوند. با وجود اینکه تصور عمومی جامعه بر این است که افراد درس خوانده خود را برای فعالیت اجتماعی و اقتصادی آماده می کنند، اما با کمال تعجب بیش از ۵ میلیون و ۸۱۳ هزارنفر از این تعداد، ترجیح داده اند خانه نشینی کنند و اصلا اثری از آنها در جریان فعالیت های اقتصادی کشور نباشد!
سئوال این است که اشکال کار کجاست؟ آیا عده ای از جمعیت کشور که در واقع میلیونی است فقط برای ژست و به اصطلاح کلاس گذاشتن درس خوانده اند؟ آیا نیمی از جمعیت فارغ التحصیل و دانشگاهی کشور هدفی در زندگی ندارند و دچار سرگشتگی هستند؟ دستکم آمارها اینگونه نشان می دهند.
چرا درس می‌خوانیم؟
در دوره ای نه چندان دور، برخی آمارها از سوی دولت‌ها منتشر و ارائه می شد که نشان می داد نرخ بیکاری جوانان دستکم بر روی کاغذ کم شده و اشتغال به بیکاران لبخند می زند اما حالا آمارهای نگران کننده ای از بیکاری جوانان ارائه می شود که نشان می دهد دولت در مهار بیکاری تحصیل کرده ها موفق نبوده، با وجود اینکه یکی از مهم ترین وعده های دکتر روحانی در زمان انتخابات ریاست جمهوری بوده است.
