در واقع، انتخابات 7 اسفند، فراتر از انتخاب افراد برای عضویت در مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان، انتخاب بین دو مسیر برای آینده کشور است و از این رو ، اهمیت خاص و راهبردی دارد. آنچه نتیجه انتخابات و فراتر از آن، آینده ایران را رقم می زند، "تعداد رأی دهندگان" است به گونه ای که نتیجه انتخابات را می توان از میزان حضور مردم، حدس زد.
به گزارش انتخاب، انتخابات 7 اسفند در حالی از راه می رسد که یک جریان، چشم امید به "حضور بسیار گسترده مردم" در انتخابات دارد و جریان دیگر، آرزو می کند که حضور مردم در انتخابات حداقلی باشد تا بتواند به مدد رأی دهندگان سنتی، مجلس را در دست گیرد.
در واقع، انتخابات 7 اسفند، فراتر از انتخاب افراد برای عضویت در مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان، انتخاب بین دو مسیر برای آینده کشور است و از این رو ، اهمیت خاص و راهبردی دارد.
آنچه نتیجه انتخابات و فراتر از آن، آینده ایران را رقم می زند، "تعداد رأی دهندگان" است به گونه ای که نتیجه انتخابات را می توان از میزان حضور مردم، حدس زد.
از این رو، جا دارد در این روزهای آخر منتهی به انتخابات، چند نکته را با یکدیگر مرور کنیم و دیگران را نیز بدان تشویق نماییم تا در فردای 7 اسفند و سال های بعد از آن، حسرت و حرص نخوریم.
1 - حتماً در انتخابات شرکت کنیم و اطرافیان مان را نیز دعوت به حضور کنیم
جملاتی مانند "مگر اوضاع چه فرقی می کند؟" ، "این ها همه مثل هم هستند" و ... نیز بهانه هایی بنی اسرائیلی برای شانه خالی کردن از مسؤولیت است.
بله؛ ممکن است افراد آرمانی ما در بین کاندیداها حضور داشته باشند ولی واقعاً آیا فرقی بین شان نیست؟ مثلاً بین روحانی و جلیلی - دو کاندیدای رقیب در انتخابات ریاست جمهوری گذشته - فرقی نبود و روی کار آمدن هر کدام شان، دو آینده متفاوت رقم نمی زد؟ آیا محمدرضا عارف با مرتضی آقاتهرانی و کوچک زاده فرق ندارد؟ ندیدن این تفاوت ها و نتایج حاصل از روی کار آمدن، تجاهل نیست؟!
به راستی، ما به جز گام های کوچکی مانند شرکت در انتخابات ، چه راه حل عملی برای اصلاح آرام و طولانی مدت امور داریم؟!
2 - لیستی رأی دهیم
ممکن است در لیست ها، نام افرادی باشد که شخصاً نمی شناسیم شان اما قواعد بازی سیاسی ایجاب می کند که اگر به تهیه کنندگان فهرست و سرلیست اعتماد داریم، این اعتماد را به سایر افراد نیز تسری دهیم چرا که وقتی لیستی رأی می دهیم، فراتر از افراد، داریم به یک خط فکری و جریان سیاسی رأی می دهیم.
3 - لیست را کامل بنویسیم
اگر لیستی رأی می دهیم، نام تمام اعضای لیست را بنویسیم. هر جای خالی، در واقع تقدیم یک کرسی به جریان رقیب است.
این گونه نباشد که فقط چند نفر بالای لیست را بنویسیم و بقیه را رها کنیم و بدین ترتیب، افرادی از لیست رقیب بالا بیایند.
طولانی ترین لیست ها در تهران است (30 نفر برای مجلس شورای اسلامی و 16 نفر برای مجلس خبرگان) و نوشتن نام 46 نفر، تنها حدود 5 دقیقه طول می کشد.
اختصاص 5 دقیقه برای وطن، حداقل کاری است که می توانیم برای آینده فرزندان مان انجام دهیم.
4 - لیست را همراه خودمان ببریم
حفظ کردن نام همه کاندیداها، به ویژه در شهرهای پر نماینده، کار راحتی نیست. از حالا، لیست مورد نظر را تهیه کنیم و موقع رأی دادن همراه داشته باشیم.
خیلی ها درست لحظه نوشتن رأی یادشان می آید که لیست مورد را به یاد ندارند!
فهرست نصب شده در محل اخذ رأی نیز نه بر اساس لیست های سیاسی که به ترتیب حروف الفباست و جالب این که عده ای از همان ابتدای فهرست الفبایی، شروع به نوشتن اسم افراد می کنند!
ضمناً مراقب لیست های جعلی احتمالی باشیم و لیست مورد نظر خود را از منابع معتبر تهیه نماییم.
5 - تا ظهر رأی دهیم
سعی کنیم قبل از ظهر رأی دهیم. هم شعبه های رأی گیری خلوت است و هم خیال مان راحت می شود که اگر تا عصر و شب کاری برای مان پیش آمد، رأی مان را داده ایم. جای ریسک نیست.
6 - شناسنامه مان دم دست باشد
از وقتی که کارت ملی باب شده، کمتر با شناسنامه سر و کار داریم و شاید خیلی هایمان یادمان نباشد که شناسنامه مان را کجا گذاشته ایم. از حالا سراغ شناسنامه هایمان برویم تا مبادا در روز انتخابات، پیدایش نکنیم. باز هم جای ریسک نیست.
7 - حواس مان به برگ رأی و صندوق ها باشد
کمتر اتفاق می افتد ولی چون دو انتخابات خبرگان و مجلس شورای اسلامی، همزمان است، ممکن است اشتباه کنیم و در برگه رأی خبرگان نام مجلسی ها را بنویسیم و بالعکس.
همچنین حواس مان باشد که صندوق های هر کدام نیز جداست و رأی خبرگان را در صندوق خبرگان و رأی مجلس شورای اسلامی را در صندوق خودش بیندازیم.
7 اسفند نزدیک است و همه ما می توانیم بعدها افتخار کنیم که در انتخاب مسیر جدید کشور، سهیم بوده ایم. ما در این روز با تعیین این که ، چه افراد و جریانی باشند و چه افراد و جریانی نباشند، آینده فرزندان مان را رقم می زنیم.
