مشرق نوشت: از چندی پیش گویا جابه جایی مدیران میانی به وسیله بازی های رسانه ای به مذاق برخی جریانات داخلی و البته دنباله های خارجی آنان بسیار خوش آمده است و با خود اندیشیده اند حالا که بازار عزل و نصب ها گرم است، چه خوب است ما نیز چند مسئول را که سر راه ما هستند جابجا نماییم.
سال گذشته ماجرای جابجایی معاونت مطبوعاتی که پس از جابجایی وزیر امور خارجه صورت گرفت شاید بهترین دستمایه برای این جریان داخلی و خارجی گشت.
اما در قضیه معاونت سینمایی مسئله تغییر کرد و این بار حکم قضایی بر علیه یکی از کارگردانان با جریان سازی خارجی آغاز گردید که برخی هنرمندان خارجی نسبت به آن اعتراض کردند. مانند گروه های مدعی حقوق بشری که نسبت به حکم به حقِ اعدام یک قاتل جنجالی رسانه ای به راه انداختند.
اما این بار مسئله برعکس بود و حکم قضایی اصلاً ربطی به معاونت سینمایی نداشت. در این میان جریان هنری که با معاونت سینمایی و برنامه های آن مشکل دارند و آن را سدی برای رسیدن به منافع خود می دانند فرصت را مغتنم شمرده و شروع به تخریب و تهمت زدن به آنان کردند که نمونه بارز آن مصاحبه مدیر خانه سینما با یکی از سایت های خبری بود که چه در سئوالات و چه در پاسخ ها، انواع اتهام را روانه مدیران سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نمود. به فاصله اندکی همان محورها که در صدای آشنای رادیو آمریکا و البته با تیتر شبه برانگیز «سرنوشت شمقدری، سرنوشت رامین» منعکس شد.
کما اینکه روابط عمومی معاونت سینمایی آن را تکذیب کرد اما این مسئله حاکی از آن بود که این حلقه داخلی و اتصالات خارجی آنان آرزوی خود را در رویای جابه جایی معاونت سینمایی فعلی، تیم و برنامه اش و جایگزین یک معاون مطیع و هماهنگ و سر به راه تامین منافع آنان می بینند. رویایی که مرگ سریع آن در دو روز بعد با برگزاری اولین جلسه شورای عالی سینما به ریاست رئیس جمهور و پیشنهاد رئیس جمهوری برای ایجاد سازمان سینمایی کشور شکل گرفت.
مرگ سریع رویای این حلقه سینمایی چنان سریع شکل گرفت که هنوز در سکوتی بهت آور فرو رفته اند. جریانی که در هفته اول دی ماه و در آستانه برپایی جشنواره فیلم فجر کمر همت مضاعف آن را بسته بود تا با مصاحبه های مختلف و سیاه نمایی عرصه سینمایی کشور را مورد هجوم قرار دهد تا تاثیر منفی به برگزاری این جشنواره گذاشته و زمینه را برای ناکارآمد جلوه دادن مدیران سینمایی فراهم آورد تا شاید بتواند آنان را از مسیر منافع خود بردارد.
سخنان مدیرعامل شرکت خصوصی خانه سینما و اعضای هیت مدیره آن که با جلسه شتابزده خود پس از برگزاری اولین جلسه شورای عالی سینما قابل تامل است. از یک سو انواع تهمت و بی احترامی ها را روانه معاونت سینمایی می نمایند و از دیگر سو خود را مرجع سینمای کشور می دانند، از یک طرف دم از استقلال مالی بر می آورند و از طرف دیگر دولت را موظف می دانند که بودجه آنان را پرداخت نماید.
در جریان جشنواره فیلم فجر 1389 نیز این حلقه شرکت خصوصی خانه سینما و ادامه های خارجی آنان به جنجال رسانه ای و بازی تحریم جشنواره بار دیگر تلاش مذبوحانه ای را برای از پای در آوردن شمقدری و همکاران وی بکار بردند و البته باز هم ناکامی و سرخوردگی!
براستی این یک بام و دو هوای خانه سینما ناشی از چیست؟ تشکیل سازمان سینمایی کشور شاید نقطه عطفی در تاریخ سینمای ایران باشد اما اعضای خانه سینما باید بخوبی بدانند که با رویکرد تهمت بزن و پیروز باش دیگر راه به جایی نخواهند برد و دیگر دوران فشار از پایین و پانه زنی از بالا نیز تمام شده و فضای دوران گذشته به پایان رسیده و رویای تجدید آن نیز نقش بر آب است.
چندی پیش نیز حلقه شرکت خصوصی خانه سینما گویا در رایزنی خود با جریان انحرافی شرط اول خود را برای همکاری، حذف شمقدری و کادر همراه وی قرار داده بود که البته این مسئله نیز به نوعی به مذاق جریان انحرافی خوش آمد؛ چرا که گویا عملکرد صحیح معاونت سینمایی فعلی همسو با آنان نیست.
جریان خانه سینما در حالی حاضر شده به هر قیمتی معاونت سینمایی فعلی را حذف کند ولو همکاری با جریان انحرافی، که این روزها معاونت سینمایی زیر بیشترین فشار رسانه های خارجی است. چرا که در فصل جدید جریانات خاورمیانه هنر سینما نقش بلامنازعی برای معرفی انقلاب و جمهوری اسلامی ایران خواهد داشت.
به هر حال هر دو جریان، در حالی به رویای خام خود می اندیشند که طلیعه حرکتی جدید را در سینمای کشور می بینند، طلیعه ای که مسیری جدید را به نمایش می گذارد، مسیری که به سینمای ملی راستین و در جهت ارزش های اسلام و انقلاب کشور کشیده شده است طلیعه ای که مقام معظم رهبری نیز به آن امید بسته است.