پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : قضات عالی‌رتبه دیوان عالی کشور و دادستانی کل کشور، اقدام غیرقانونی دیوان عالی آمریکا در خصوص مصادره و ضبط غارتگرانه اموال جمهوری اسلامی ایران را محکوم کردند.
به گزارش «انتخاب»، جلسه هیات عمومی دیوان عالی کشور روز سه‌شنبه به ریاست حجت‌الاسلام والمسلمین کریمی و با حضور دادستان کل کشور و قضات عالی رتبه دیوان عالی کشور تشکیل شد.
رییس دیوان عالی کشور درباره مغتنم دانستن روزهای ماه رجب بیان کرد: تا آنجایی که می‌توانیم از این ایام بهره‌برداری کنیم؛ چرا که عبادت در این ایام قابل مقایسه با دیگر ایام سال نیست. طبق احادیث وارده هر کس یک روز از ماه رجب را روزه بگیرد هر گناهی که تا آن روز انجام داده بخشیده می شود و اگر کسی سه روز اول و سه روز وسط و سه روز آخر این ماه را روزه بگیرد هم گناهان گذشته و هم گناهان آینده شخص را خداوند می‌بخشد و این شخص می تواند ۷۰ هزار نفر از گناهکاران را نزد پروردگار شفاعت کند خلاصه تا می توانید در این ماه عبادت کنید و صدقه بدهید که اجر بسیار بزرگی را دارد.
قبل از ورود هیات عمومی به دستور کار جلسه، بیانیه‌ای از سوی حجت الاسلام رازینی رئیس شعبه ۴۰ به نمایندگی از قضات دیوان عالی کشور در محکومیت اقدام غیر قانونی دیوان عالی کشور آمریکا قرائت شد که در بخش‌هایی از آن آمده است:
مدتی است هر از چندگاه زمزمه‌هایی از سوی بعضی مسئولان اجرایی و حتی قضایی برخی از کشورهای متمدن و مدعیان دفاع از حقوق بشر شنیده می شود که حاکی از عدم توجه و بی اعتنایی به کلیه موازین حقوقی است.
اعلام نظر دیوان عالی کشور ایالات متحده آمریکا در تایید رای ظالمانه یکی از محاکم آن کشور مبنی بر ضبط و مصادره غارتگونه مبلغ قابل توجهی از ثروت بلوکه شده کشورمان نزد بانک های آن کشور می‌باشد.
نکته‌ای که به ذهن هر حقوقدانی می‌رسد این است که مگر اصل سرزمینی بودن حقوق و توجه به قلمرو حاکمیتی هر کشور جزو الفبای حقوق و مسلمات آن نیست؟
آیا هر کشوری می تواند مسائل حقوقی مختلف مربوط به کشورهای دیگر را در محاکم کیفری یا حقوقی خود مطرح کند و اشخاص حقیقی و حقوقی کشورهای دیگر را به محکومیت‌های مختلف محکوم کند؟
بر اساس علم حقوق بین الملل، محاکم هر کشور در قلمرو سرزمینی خود اختیار و صلاحیت دارند و مسائل بین‌المللی اگر مدنی باشد در دیوان بین المللی لاهه با توافق دو کشور طرف دعوی و اگر کیفری و از نوع جرائم علیه بشریت و نسل‌کشی و امثال آن باشد با موافقت شورای امنیت و نهادهای بین المللی در دیوان عالی کیفری بین المللی مطرح می‌شود، اما اینکه محاکم یک کشور خودسرانه و یک طرفه علیه دولت یا اتباع کشور دیگر اتخاذ تصمیم نمایند این تصمیمات مبتنی بر هیچ منطق و قانونی جز قانون جنگل نیست و بیش از اینکه یک اقدام حقوقی باشد، مصداقی از یاغی‌گری و راهزنی بین المللی است.
لازم است با تدوین قوانین مناسب و ساز وکارهای اجرایی شایسته راه ورود محاکم کشورمان به موارد تجاوز به حقوق ملت ایران هموار شود، یعنی دولت ایران و اتباع ایرانی و حتی در مواردی، اتباع سایر کشورهای تحت ظلم و ستم بتوانند با طرح دعاوی و شکایات خود علیه قدرت‌های ستمگر و ظالم و طی فرایند رسیدگی عادلانه و در صورت شکایت، متجاوز را به محکومیت های حقوقی یا کیفری متناسب محکوم کنند.
حوادثی نظیر حمله عامدانه نظامیان آمریکایی به هواپیمای غیرنظامی ایران در خلیج فارس در اواخر جنگ تحمیلی، حمایت آمریکا و تعدادی از هم‌پیمانان وی از گروهک تروریستی منافقین که ده‌ها حادثه تروریستی بزرگ و کوچک بدست آنان واقع شده است، همکاری نظامی و اطلاعاتی آمریکا با صدام در زمان حمله به ایران و حمایت آشکار و نیمه آشکار آنان از گروهای تروریستی همانند القاعده و داعش که موجب ورود خسارات جانی و مالی فراوان به افراد و اموال مردم کشورمان و سایر کشورهای همسایه شده است از مصادیق این امر می‌تواند تلقی شود.
از طرفی هر چند به دلیل شرایط خاص زمانی و مکانی مقادیر قابل توجهی از ثروت ملی ما در اختیار یا در دسترس این قدرت‌ها است ولی این چنین نیست که اموال و دارایی و منافع آنها مصون از تعرض ملت‌ها و دولت‌های مظلوم باشد، بلکه در موارد زیادی اموال و منافع آنان قابل ضبط و مصادره توسط کشورهای دیگر که از اقدامات آنان صدمه دیده‌اند، است.
نهادهای مختلف جمهوری اسلامی می‌توانند با هماهنگی کامل و ایجاد ساز و کار مناسب در قوای سه گانه کشور راه دست یابی به این هدف (مقابله به مثل) را فراهم کنند.
قضات متعهد دیوان عالی کشور آمادگی خود را برای استفاده از سرمایه علمی و شرافت و استقلال خود برای حرکت در این مسیر با ارزشی که ضامن استقلال و آزادی کشور است اعلام می‌کنند.
بعد از قرائت بیانیه، حجت الاسلام والمسلمین منتظری دادستان کل کشور در این خصوص بیان کرد: دادستان کل کشور در اجرای وظیفه‌ایی که قانونا به عهده دارد مطابق تکلیف ماده ۲۹۰ قانون آیین دادرسی کیفری نامه‌ای در این باره تهیه و به وزارت امور خارجه کشورمان ارسال نموده و درخواست شده است که با جدیت موضوع را از هر لحاظ مورد بررسی قرار دهند.
او پیشنهاد کرد: با تشکیل کارگروه قضایی با مشارکت قضات عالی‌رتبه دیوان عالی و دادسرای دیوان عالی موضوع از جنبه حقوق بین الملل نیز پیگیری و راهکارهای عملی مورد بررسی قرار گیرد.
