بزرگان ما دائما كشورهاي غربي را محكوم و نظام و سياستمداران آنها را فاسد و آنها را ريشه همه مشكلات جهان معرفي مي كنند. اما در همين كشورها اگر يكي از هزاران رفتار و تخلفات محرز مسئولين ما اتفاق مي افتاد، دولت خود قبل از تهاجم افكار عمومي استعفا مي داد.
اما در كشوري كه داعيه انتظار فرج در آن داريم، نه تنها متخلفين كنار نمي روند و كنار هم گذاشته نمي شوند، بلكه شاكي و طلبكار هم مي شوند.
اگر جامعه ما اعتقاد و باور عملي به عدالت و شيعه گري امام علي(ع) داشت، رئيس جمهورمان مراسم و سخنراني را ادامه نمي داد و ضمن عذر خواهي و دلجويي لازم از خانواده قربانيان با قبول تقصير از آبادان مستقيم به خانه شان مي رفتند و مادام العمر گرد سياست نمي چرخيدند. شايد اينطور امثال من (كه عمرمان را براي تحقق آرمانهايي داديم كه هيچگاه اجازه تحقق نيافت) كمي اميدوار مي شديم و پاسخي براي فرزندانمان داشتيم و پاسخي براي ياوه گويان بي مطالعه اي كه روزگار مروز را با روزگار شاه مقايسه مي كنند. اينكه آن زمان براي حضور چند دقيقه اي برخي مقامات همايوني صبح چنار مي كاشتند و عصر چوبش را جمع مي كردند چه تفاوتي با برخي اقدامات تصنعي و نمايش محور ما دارد.
من نظام هاي غربي را جدا فاسد و حقه باز مي دانم . من به اينكه عضوي از انقلابيون مسلمان بودم و عليه شاه نه بلكه همه بي عدالتي ها قيام كرديم، افتخار مي كنم. به وجود خميني عزيز و اندك ياران وفادار فعليش افتخار مي كنم. باور دارم كه اشغالگران قدس لكه ننگ بشريت كه نه بلكه خلقتند و برخلاف يار زلال برخي مدعيان كه صحبت از مردمي مي كنند كه در باور انقلابي ما وجود خارجي ندارند، تك تك صهيونيست ها را در سرزمين اشغالي محارب و سزاوار مرگ ميدانم و نه سزاوار دوستي و با همين نگاه در قلب اروپا با افتخار با آنها مبارزه كرده ام و در عين حال ادب را هم رعايت كرده و از همين اروپايي ها طرفداران زيادي براي باورهاي خميني فراهم آوردم، اما باور ندارم كه قاطبه مسئولين ما عملا يار و ياور مردي هستند كه جهان از نام و بركت وجودش تغيير مسير داد. اين رفتارها مرا ياد طنز تلخي مي اندازد كه يك عامي به فرزند ناخلفش كه حسين نام داشت گفت (با تعذر از سالار شهيدان و در مقام اثبات قبح برخي اعمال غير حسني در قبال ظواهر حسيني): "حسين ذليل مرده تو امام حسينو هم از چشم من انداختي"
نظام هاي غربي فاسدند و سياسيون غربي كثيف و دشمني آنها با مسلمانان محرز، اما آيا پليدي آنها براي ما عزتي فراهم ساخت؟ آيا زشتي اعمال آنها اعمال كريه ما را و بي توجهي به جان انسان ها توسط ما تبديل به توجه خواهد ساخت؟ اي كاش توجيه مي شديم كه آنچه كه باعث عزت ماست، نه تبري حرفي از پلشتي ها، بلكه دوري عملي از آنها در كنار شعارهاي بحقمان و سپس توسل به كردار پسنديده در مقابل رفتارهاي ناپسند آنهاست"
بكارگيري عبارات بي ادبانه نسبت به افرادي كه جدا هم استحقاق آن را دارند، شايد شرعا و انصافا غيرمجاز نباشد، اما نه تنها كمكي به اهداف انقلاب اسلامي نخواهد كرد، بلكه غير مستقيم كمك به آنها و بازسازي چهره نحس دشمنان بشريت خواهد شد. خدايا تو خود اين ملت و بزرگانمان را كمك كن. والسلام