آيا «مصحف»، قرآن ويژه حضرت زهرا(س) بوده، يا کتابي در موضوعي ديگر است؟
آيةا...مکارم شيرازي مرجع تقليد جهان تشيع، درباره ابهامهاي موجود درباره مصحف فاطمه(س) اين گونه نگاشته اند که: شايع ترين پرسش درباره اين مصحف، عنوان جنجال برانگيز و شبهه ناک آن، يعني «مصحف» است، زيرا چنين برمي آيد که اين مصحف، قرآن خاصي است. اما اگر به روايات بنگريم، مي يابيم اين مصحف حتي يک آيه در بر ندارد.
بسياري از برادران اهل سنت مي پندارند شيعه، قرآني ديگر- به جز قرآن موجود- در اختيار دارد! و گمان برده اند مصحف فاطمه(س) همان قرآن است! اين پندار حتي در مطبوعات دنياي عرب نمايان شده است؛ براي نمونه روزنامه «آخر خبر»(آخرين خبر) در سودان از تاريخ ششم رجب 1416 سلسله مقالاتي را درج کرده و مدعي شده است شيعيان قرآني ديگر به نام مصحف فاطمه دارند! در حالي که معناي لغوي مصحف تنها به قرآن اطلاق نمي شود و همچنين روايات ائمه معصومين(ع) خلاف اين ادعا را اثبات مي کند.
دکتر امتياز احمد در کتاب «دلائل التوثيق المبکر للسنة و الحديث» مي گويد: مصحف فقط به معناي قرآن نيست، بلکه به معناي کتاب نيز مي باشد. وي براي اثبات اين مدعا شواهدي را ذکر مي کند: محمد بن مسلم از امام جعفر صادق(ع) روايت مي کند: «فاطمه(س) مصحفي از خود به جا گذاشت، که قرآن نيست»، علي بن سعيد از امام صادق(ع) روايت مي کند: «به خدا سوگند! مصحف فاطمه(س) نزد ماست و در آن حتي يک آيه از کتاب خدا نيست».
احتمالات بسياري درباره محتواي مصحف فاطمه(س) عنوان شده است. امام خميني در وصيتنامه خويش مي فرمايد: مصحف فاطمه(س)، الهامات خداوند متعال بر زهراي مرضيه(س) است. علامه سيدمحسن امين در ارتباط با اين کتاب چنين نگاشته است که استبعادي ندارد و جاي انکار نيست که جبرئيل با زهرا(س) سخن گويد و علي(ع) آن را بشنود و در کتابي که به نام«مصحف فاطمه» است، بنويسد. گو اينکه اصحاب مورد وثوق اين سخنان را از امامان اهل بيت(ع) روايت کرده اند.
من به کساني که اين امر را انکار کرده، يا آن را بعيد مي شمرند و يا مبالغه گويي و دور از انصاف مي دانند، مي گويم: آيا در قدرت خداي متعال شک دارند؟ يا در اينکه پاره تن رسول خدا(ص)، زهرا(س) شايسته اين کرامت باشد؟ و يا در صحت اين روايات به رغم گفته ائمه هدي، که ذريه آن حضرت و مورد وثوقند؟ در حالي که اين کرامت براي «آصف بن برخيا» وزير سليمان رخ داد و او گرامي تر از آل محمد نزد خدا نيست! کليني در کافي، سند را صحيح مي داند. در يکي از اين روايات امام صادق(ع) مي فرمايد: فاطمه(س) پس از رسول خدا(ص) 75 روز زنده ماند و به خاطر پدرش دچار حزن بسيار بود.
جبرئيل نزد او مي آمد و به سبب مرگ پدرش به او دلداري و تسلي خاطر مي داد. به ايشان از پدرش و جايگاه او و به کساني که از ذريه فاطمه خواهند بود، خبر مي داد. علي(ع) اين اخبار را مي نوشت، و اين مصحف فاطمه است. امام صادق(ع) مي فرمايد: مصحف فاطمه نزد ماست... و خداوند آن سخنان را گفته و بر حضرت فاطمه(س) الهام کرده است. در سوره قصص اين گونه الهام براي مادر حضرت موسي ذکر شده است.
امام حسين(ع) مي گويد: «مصحف فاطمه نزد ماست. به خدا سوگند! يک حرف از قرآن در آن نيست. سخنان اين مصحف ازآن رسول خدا(ص) و خط علي(ع)است». پس از اينکه دانستيم سخنان اين مصحف از آن پروردگار- به واسطه جبرئيل- و نويسنده آن امام علي(ع) است، اين پرسش پيش مي آيد که چرا به حضرت فاطمه(س) منسوب شده است؟ با وجود آنکه حضرت نه گوينده و نه نگارنده آن است!
در پاسخ بايد گفت اين سخنان براي حضرت فاطمه و براي تسلاي خاطر او نازل شد، از اين رو اين مصحف، منسوب به حضرت فاطمه است. نظير اين امر در انتساب تورات به حضرت موسي(ع) و انجيل به حضرت عيسي(ع) و زبور به داود(ع) ديده مي شود. همچنان که در قرآن مي خوانيم: صُحُفِ ابراهيمَ وَ موسي.
آيا «مصحف»، قرآن ويژه حضرت زهرا(س) بوده، يا کتابي در موضوعي ديگر است؟
آيةا...مکارم شيرازي مرجع تقليد جهان تشيع، درباره ابهامهاي موجود درباره مصحف فاطمه(س) اين گونه نگاشته اند که: شايع ترين پرسش درباره اين مصحف، عنوان جنجال برانگيز و شبهه ناک آن، يعني «مصحف» است، زيرا چنين برمي آيد که اين مصحف، قرآن خاصي است. اما اگر به روايات بنگريم، مي يابيم اين مصحف حتي يک آيه در بر ندارد.
بسياري از برادران اهل سنت مي پندارند شيعه، قرآني ديگر- به جز قرآن موجود- در اختيار دارد! و گمان برده اند مصحف فاطمه(س) همان قرآن است! اين پندار حتي در مطبوعات دنياي عرب نمايان شده است؛ براي نمونه روزنامه «آخر خبر»(آخرين خبر) در سودان از تاريخ ششم رجب 1416 سلسله مقالاتي را درج کرده و مدعي شده است شيعيان قرآني ديگر به نام مصحف فاطمه دارند! در حالي که معناي لغوي مصحف تنها به قرآن اطلاق نمي شود و همچنين روايات ائمه معصومين(ع) خلاف اين ادعا را اثبات مي کند.
دکتر امتياز احمد در کتاب «دلائل التوثيق المبکر للسنة و الحديث» مي گويد: مصحف فقط به معناي قرآن نيست، بلکه به معناي کتاب نيز مي باشد. وي براي اثبات اين مدعا شواهدي را ذکر مي کند: محمد بن مسلم از امام جعفر صادق(ع) روايت مي کند: «فاطمه(س) مصحفي از خود به جا گذاشت، که قرآن نيست»، علي بن سعيد از امام صادق(ع) روايت مي کند: «به خدا سوگند! مصحف فاطمه(س) نزد ماست و در آن حتي يک آيه از کتاب خدا نيست».
احتمالات بسياري درباره محتواي مصحف فاطمه(س) عنوان شده است. امام خميني در وصيتنامه خويش مي فرمايد: مصحف فاطمه(س)، الهامات خداوند متعال بر زهراي مرضيه(س) است. علامه سيدمحسن امين در ارتباط با اين کتاب چنين نگاشته است که استبعادي ندارد و جاي انکار نيست که جبرئيل با زهرا(س) سخن گويد و علي(ع) آن را بشنود و در کتابي که به نام«مصحف فاطمه» است، بنويسد. گو اينکه اصحاب مورد وثوق اين سخنان را از امامان اهل بيت(ع) روايت کرده اند.
من به کساني که اين امر را انکار کرده، يا آن را بعيد مي شمرند و يا مبالغه گويي و دور از انصاف مي دانند، مي گويم: آيا در قدرت خداي متعال شک دارند؟ يا در اينکه پاره تن رسول خدا(ص)، زهرا(س) شايسته اين کرامت باشد؟ و يا در صحت اين روايات به رغم گفته ائمه هدي، که ذريه آن حضرت و مورد وثوقند؟ در حالي که اين کرامت براي «آصف بن برخيا» وزير سليمان رخ داد و او گرامي تر از آل محمد نزد خدا نيست! کليني در کافي، سند را صحيح مي داند. در يکي از اين روايات امام صادق(ع) مي فرمايد: فاطمه(س) پس از رسول خدا(ص) 75 روز زنده ماند و به خاطر پدرش دچار حزن بسيار بود.
جبرئيل نزد او مي آمد و به سبب مرگ پدرش به او دلداري و تسلي خاطر مي داد. به ايشان از پدرش و جايگاه او و به کساني که از ذريه فاطمه خواهند بود، خبر مي داد. علي(ع) اين اخبار را مي نوشت، و اين مصحف فاطمه است. امام صادق(ع) مي فرمايد: مصحف فاطمه نزد ماست... و خداوند آن سخنان را گفته و بر حضرت فاطمه(س) الهام کرده است. در سوره قصص اين گونه الهام براي مادر حضرت موسي ذکر شده است.
امام حسين(ع) مي گويد: «مصحف فاطمه نزد ماست. به خدا سوگند! يک حرف از قرآن در آن نيست. سخنان اين مصحف ازآن رسول خدا(ص) و خط علي(ع)است». پس از اينکه دانستيم سخنان اين مصحف از آن پروردگار- به واسطه جبرئيل- و نويسنده آن امام علي(ع) است، اين پرسش پيش مي آيد که چرا به حضرت فاطمه(س) منسوب شده است؟ با وجود آنکه حضرت نه گوينده و نه نگارنده آن است!
در پاسخ بايد گفت اين سخنان براي حضرت فاطمه و براي تسلاي خاطر او نازل شد، از اين رو اين مصحف، منسوب به حضرت فاطمه است. نظير اين امر در انتساب تورات به حضرت موسي(ع) و انجيل به حضرت عيسي(ع) و زبور به داود(ع) ديده مي شود. همچنان که در قرآن مي خوانيم: صُحُفِ ابراهيمَ وَ موسي.
