پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : حميدرضاعرب: خداحافظ ناصر خان، خدانگهدار اسطوره. خداحافظ مردافسانه اي فوتبال، خدا نگهدار پرنده تيزپرواز. خداحافظ، حافظ دروازه ها. خدانگهدارت بزرگ مرد . پرواز با تو معنا پيدا مي کرد ، تويي که بسان عقاب هاي بلند پرواز با اوج گرفتن هايت همه را مجذوب خود مي کردي.چگونه مي توان اکنون از تو نوشت ؟چگونه مي توان راوي خبردرگذشتت شد؟!
باورش سخت است هر چند که تو همه را آماده کردي بودي اما سخت است، سخت! چگونه مي توان تورا ديگر نديد؛جسم تو را و آن سيماي زيبايي که همه را به تحسين وا مي داشت.
تو رفتي و ديگر پيش ما نيستي اما نامت ،يادت ،خاطراتت و جملاتت هميشه و در همه حال در ذهن خواهد ماند. صدايت هنوز زيرگوشم نجوا مي کند .آن صدايي که از بدو سلام صراحت را معنا مي کرد.صدايي که همين چند روز پيش گفت: " من مي مانم ومن زنده خواهم ماند . من هستم و نمي گذارم استقلال به دست نا اهلان بيفتد."
ناصر حجازي مردي بود براي همه فصول.از کدام خاطراتت بگوييم؟آن روز که با کوهي از اميد دوباره سکان هدايت استقلال را بر عهده گرفتي. سرشار از انرژي و مالامال از خواستن.آن روز که مي گفتي مي خواهم استقلال را دوباره قهرمان آسيا کنم. آن روز آمدي اما چه زود تو را پس زدند ،چه زود زيرپايت را خالي کردند. آن روز که تو رفتي- نخواستند که باشي- گفتي دوباره برمي گردم!
مي خواستي بيايي اما ديو سرطان وجودت را به تسخير درآورد.اما تو باز هم مبارزه کردي .از همان روز که وارد بيمارستان شدي و گفتند که سرطان وجودت را احاطه کرده خنديدي و گفتي: " من سرطان را هم مهار مي کنم. " اميدوارمان کردي ،ته دل مان قرص شد، باورکرديم که مي ماني. با خود گفتيم که هستي و خواهي ماند.اما چه زود زير قولت زدي .تو رفتي اما رفتنت را باورنداريم .
تو اين جا هستي در کنار ما .در همه حال تو را مي بينيم. اين سرنوشت اسطوره هاست.آن ها هيچ وقت نمي ميرند و نام شان در تاريخ خواهد ماند.
لحظه وداع تلخ است.دوست داشتيم دوباره تولدت را جشن بگيريم. مي خواستيم براي بازگشتت غريو شادي سر دهيم اما تو رفتي و چه زود رفتي.
براي خودم ناراحت نيستم که ديگر بهانه اي براي مصاحبه ندارم و صدايت را نمي شنوم.براي فوتبال غصه مي خورم. براي فوتبال و مردانش، چنان که اگر نباشي به بيراهه نروند. رفتنت غمگين ترين لحظه است و نبودنت سخت ترين باور.
