رئیس جمهورتهدیدکننده به شورش!

ـ علت اعتراض ها و مخالفت های گسترده ای را که امروز علیه دولت نیکولاس مادورو ایجاد شده، در وجود چه مولفه هایی ارزیابی می کنید؟
آن چه که اکنون از تحلیل شرایط در کشور ونزوئلا درک و دریافت می شود، حکایت از یک وضعیت کاملا بحرانی دارد. کاهش فزاینده قیمت نفت و اقتصاد تک محصولی متکی بدان در این کشور به نوعی پیوند و هم گرایی با سیا ست های هوگو چاوز رییس جمهوری پیشین ونزوئلا دارد و این همان شرایطی است که این کشور را به آستانه ورشکستگی رسانده است. کاهش بهای نفت و تاثیرات مخرب آن بر اوضاع اقتصادی ونزوئلا از دولت چاوز و سیاست های حمایت گرایانه وی در داخل و خارج نشات گرفته است. از جمله سیاست های داخلی که بدان می توان اشاره کرد، همانا توزیع یارانه های بسیار به تمام مردم این کشور و خصوصا حاشیه نشین ها بود. همچنین اختصاص یارانه دولتی به سوپر مارکت ها ومراکز خرید نیز از جمله مواردی است که به سیاست نامبرده بازمی گردد. همچنین سیاست حمایت گرایانه دولت چاوز در بعد خارجی، فروش نفت به قیمت ترجیحی به همسایگان بود و البته گفتنی است که اقصاد تک محصولی متکی به نفت این کشور ،شرایط نامطلوبی را ایجاد کرد. به گونه ای که می توان اذعان داشت که بر اساس تجربه، همگرایی با سیاست های پوپولیستی عواقب خود را دقیقا نشان داده و اینک در خصوص شرایط ونزوئلا تصویر روشنی وجود دارد که مبنی براحتمال ورشکستگی اقتصادی و تنش سیاسی فزاینده است و این نیز مولفه ای است که از اقتصاد و سیاست سوسیالیستی هوگو چاوز نشات گرفته است.
ـ وضعیت مخالفان و گروه های اپوزیسیون عیله دولت مادورو را چگونه می دانید؟
تمام آن چه که در بالا بدان اشاره شد در کنار این مطلب که اکنون نیکولاس مادورو رییس جمهوری فعلی ونزوئلا فاقد وجهه محبوبیت چاوز است، باغث شده تا تنش های اقتصادی که عمدتا ناشی از کاهش بهای نفت است، به تمام سطوح این کشور تسری پیدا کند و مخالفان اکثریتی را نیز با خود همراه کند. در زمان دولت هوگو چاوز قطب بندی جامعه به سمتی بود که در آن طرفداران رییس جمهوری دارای اکثریت بودند اما با روی کار آمدن مادورو شرایط به حالتی تساوی تغییر پیدا کرد و در آن نیمی از مردم مخالف و نیمی دیگر موافق دولت هستند اما اکنون وضعیت جامعه به سمتی متمایل است که در آن اکثریت میل به مخالفت دارند. به گونه ای که مخالفان و ناراضیان وی اکنون اکثر کرسی های پارلمان را کسب کرده اند و بیشتر مردم جامعه با توجه به اقتصاد نامطوب-از وی ناراضی هستند.
ـ وضعیت جامعه ونزوئلا را در سطوح دیگری همچون مولفه های بعد اجتماعی چطور ارزیابی می کنید؟
وضعیت اقتصادی در ونزوئلا به گونه ای است که نرخ رسمی دلار در این کشور برابر با 10 بولیوار است و در بازار آزاد نرخ دلار برابر با بیش از 1200 بولیوار معامله می شود. از چنین شرایطی این طور برداشت می شود که تورم در این کشور بی مهار شده و اکنون افسار گسیخته است. همچنین بیکاری فزاینده در کنار مشکلاتی همچون کمبود انرژی، برق و وجود خشکسالی گسترده در این کشور، شرایط را به سمت ورشکستگی اقتصادی برده و در نهایت نارضایتی های مردمی از دولت را دو چندان کرده است. در زمینه اجتماعی نیز گفتنی است که میزان قتل و جرایم اجتماعی در این کشور بسیار بالا است. به گونه ای که می توان گفت میزان قتل پنهان شده در جامعه ونزوئلا باعث شده تا گروه های اپوزیسیون و مخالفان دولت از مجرای پارلمان برای عزل رییس جمهوری تصمیمی جدی را اتخاذ کنند. شاهد بودیم که در مرحله نخست گروه های نامبرده موفق شدند حدود 200 هزار امضا را جمع آوری کنند و باید در مرحله دوم نیز حدود 4 میلیون رای را کسب کنند و این امری است که بعید نیست و به نظر می رسد که نیروهای مخالف دولت در جهت مراحل اداری برای عملیاتی شدن تصمیم خود نیز موفق هستند.
ـ در خصوص آینده مخالفت ها با دولت مادورو و چشم انداز آتی این کشور به چه مواردی می توان اشاره کرد؟
گفتنی است که در شرایط بحرانی کنونی واکنش مادورو به عنوان رییس جمهوری این کشور متشنج و عصبی است. به گونه ای که وی خطاب به گروه های اپوزیسیون گفته بود که اگر بخواهند از طرق خشونت آمیز مسیر را دنبال کند، شورش و نهضتی مردمی را به رهبری خود ایجاد می کند. بنابراین می توان گفت که این نوع نگاه و ادبیات نامتعارف از سوی رییس جمهوری یک کشور نادرست است. چرا که میزان مشروعیت و مقبولیت مردمی وی را تنزل می دهد. اگر دولت ونزوئلا از مجاری نامتعارف و غیر قانونی مسیر تحولات را دنبال کند، طرف مقابل یعنی نیروهای مخالف نیز اگرچه تا کنون از مسیر پارلمان به اداره تحولات پرداخته اند، تغییر را از مجاری دیگر دنبال می کنند. بنابراین در شرایطی که دورنمای مناسبی از وحدت ملی وجود ندارد، می توان اذعان داشت که چشم انداز روشنی از آینده ونزوئلا وجود ندارد و حتی می توان اذعان داشت که آن چه که اکنون در ونزوئلا بحران آفرین شده است، ربطی به افرادخاص ندارد. به این معنا که این فرض که مادورو مقصر مشکلات اقتصادی است، تاحدی منتفی است چرا که شرایط بحرانی کنونی ونزوئلا را باید برآیندی از شکست خوردن تئوری سوسیالیست قرن 21 دانست.