پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : به مناسبت هفته میراث فرهنگی شاعران مازندران در حیاط خانه نیما امروز گرد هم آمدند تا با هم آوایی شعرهای نیما یادی از وی کنند.
به گزارش انتخاب، نیما در 1276 در یوش به دنیا آمد از خاندان اسفندیاری ها است خانه نیما یوشیج در روستای یوش، بنایی مربوط به دوره قاجار است این خانه به شماره ۱۸۰۲ از طرف سازمان میراث فرهنگی به عنوان اثر ملی ثبت شد خانه نیما محل زندگی پدر و نیاکان نیما یوشیج است و این خانه در سال ۱۲۰۷ هجری قمری توسط ناظم الایاله در محله لالوی یوش ساخته شد.
این بنا دارای ۳ ورودی، شاه‌نشین و اتاق‌های زیادی است خانه نیما یوشیچ با داشتن آجرکاری و گچ‌کاری‌های زیبا از جاذبه‌های گردشگری استان مازندران به شمار می‌آید.
پدر بزرگش ناظم الایاله مازندران در زمان ناصرادین شاه بود و نفر دوم حکومت در این استان با چندین آبادی و پدرش ابراهیم خان اعزام السلطنه به تعبیر نیما فرد روستایی عصبانی و طرفدار مشروطه بود و مادرش طوبی مفتاح پدر آن از علمای منطقه بود و نیما دوران کودکی خود را در یوش گذراند و سواد خواندن و نوشتن را در کنار ملای روستا یاد می گیرد و در12 سالگی خانواده نیما به تهران می روند و وی هم در انجا به ادامه تحصیل می پردازد و در نهایت در مدرسه عالی سندلویی مربوط به لازاریت های فرانسوی دیپلم می گیرد.
در طول زندگیش بیشتر تابستان به یوش می آمد و تعلق خاطر زیادی به یوش داشت به طوری که می گفت من هنگامی که کلمه وطن را به کار می برم منظورم یوش و کجور است و در سال 1307 به بابل آمد و بعد به لنگرود رفت و مجددا به یوش برمی گردد.
محمد عظیمی محقق تاریخ و شاعر در گفت و گو با ایلنا، درباره خانه نیما با اشاره به اینکه اینجا خانه جد نیما است این خانه ها از ساختار خاصی برخوردار است و اندرونی و بیرونی داشت، اظهار کرد: اساسا درهای خانه نیما چوبی و از سه کوبه که یکی از آن مخصوص مردان و کوبه مخصوص زنان و غریبه ها است که وقتی کوبه زنانه را به صدا در می آوردند صاحب خانه متوجه می شد زن پشت در است و خانمی در را باز می کرد و هیچ وقت برعکس نمی شد.
وی افزود: هر فردی که وارد می شد در اتاق مخصوص مهمان پذیرایی می شدند اندورنی خانه نیما به شکل دایره وار است که پسران نایب الایاله در کنار هم زندگی می کردند به دلیل آنکه در گذشته زندگی ها به شکل قبیله ای بود.
ای محقق تاریخ با بیان اینکه این خانه در طول گذر زمان در اثر بی توجهی بازماندگان میرزا ابراهیم خان نایب الایاله ویرانه شد و بر اساس اسناد این خانه خریداری می شود و بر طبق عکس های به جا مانده از آن زمان این ساختمان توسط میراث فرهنگی بازسازی و ثبت شد.
عظیمی با اشاره به اینکه در سازمان یونسکو نام نیما در لیست مشاهیر جهان قرار می گیرد، گفت: با قرار گرفتن نام نیما در یونسکو سبب توجه بیشتر به این منطقه شد اما به دلیل بی توجهی متولیان میراث فرهنگی اینجا هنوز به شرایط شایسته اش نرسید.
وی با اشاره به اینکه در خانه موزه نیما ابزار و لوازمی دیده می شود که نمی توان به عنوان موزه نیما نامگذاری شود و در واقع هدف این بود خانه نیما خانه شعر ایران باشد و متأسفانه میسر نشد، تصریح کرد: مکان خانه موزه نیما، موزه مردم شناسی و اشیای مردم شده است به جای آنکه با اسناد و نوشته های نیما و هنر نیما آشنا شویم.
این شاعر با بیان اینکه بخش زیادی از خانه نیما بر اثر بی توجهی نیاز به مرمت دارد، افزود: بر روی قبر نیما در گذشته مقبره چوبی قرار داشت که به دلیل فرسودگی تخریب شد بنابراین بنای یادمانی از نیما نداریم و آنچه که به راه و هدف نیما بود در این مکان توسط میراث فرهنگی ایجاد نشد.
به گزارش ایلنا، در پشت خانه نیما حیاطی وجود دارد و روبه روی خانه اش هم باغی است که درآنجا فعالیت درختکاری معمول باغی انجام می شد.
نیما از قول پدر بزرگش می گوید: پدربزرگم همیشه در خانه دو کیسه پول داشت و که یکی از آن مربوط به هزینه های حکومت و دیگری زراعت بود که کیسه پول حکومت به نیازمندان می داد و برای هزینه های جاری خود و خانواده اش از کیسه پول زراعت استفاده می کرد به دلیل آنکه آن کیسه پول حکومت را برای مخارج خود حرام می دانست.
نیما در سال 13 دی 1338 در یک زمستان سرد آن سال به یوش آمد و به دلیل سرمای شدید به ذات الریه مبتلا شد و سپس خاموش رفت.
در آن زمان جسد ایشان در تهران دفن شد و در دهه 70 با همت وزیز ارشاد و حضور پسر نیما دوباره به خانه پدریش برمی گردد.
