پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
پس راندن ديوي كه از بينياش، بخار و شعله آتش نفوره ميكشد و پسستاندن خانه از دشمن جاني و خصم ياغي و مست از پيروزيهاي اهريمنانه، كاري معجزهگون بود.
دستهاي رزمآور و پاهاي استوار و سينههاي ستبر فرزندان ايران زمين، با نيرويي شگفت و ايماني اهورايي، سپاه ستمكار صدام مجنون را از خاك ميهن پس راند و همه دنيا را به حيرت و فروتني و تحسين وا داشت.
خرداد 61 بود كه در هرم گرماي آتشگون خوزستان، معجزهاي شگفت رخ داد. معجزهاي بزرگ كه كارشناسان نظامي شرق و غرب را متحير كرد و ضربهاي سخت بر پيكر ارتش منظم و سخت عراق نشاند كه تا آخر جنگ نتوانست قد راست كند.
خرمشهر، اين پاره تن ايران بزرگ و مؤمن، اين قطعه از بهشت كه به دست دوزخيان اسير شده بود و اين سرزمين مردمان سپيددل و آفتابسوخته و مهربان و وفادار و خونداده، بالاخره به معجزه ايمان و جادوي جهد و دستان آسماني رزمندگان غيور ايران تا ابد يكپارچه، از دشمن متجاوز پس گرفته شد و آزادياش را در خون و غرور و شادماني، به جشن نشست.
اين خانه، خانه هميشگي ماست. اين ديار، سرزمين آباء و اجدادي ماست، اين خاك، خاك گلگون و بستر سبز رويش و يورش است. اين اقليم، اقليم آب و آباداني و نخلستانهاي هميشه برافراشته، چون درفش كاوياني و درختان هميشه پايدار چون پرچم سه رنگ و مقدس ايران است.
خرمشهر، شهري جاودان برآستانه و آستان خليج تا ابد فارس، نماد مقاومت و پايداري و صلابت ايرانيان است ...
غيوراني كه در هنگامه سال 61 خرمشهر را از اسارت اجنبي آزاد كردند، اينك كهنه سربازان ايرانند و در سنگرهاي ديگري، ميرزمند تا خرمشهرهاي ديگري را، به نيروي جاودانه نصر و نصرت الهي و جهد و جهاد انساني آزاد كنند.
ايران امروز، هرچند با 34 سال پيش تفاوتهاي بسيار كرده، اما ويژگي تا ابد مشتركي با آن روزگاران خواهد داشت و آن ايمان و اراده و اميد به فتوحات و پيشرفتهاي پايانناپذير و غلبه بر همه موانع پيشرو و پيشامدهاي دشوار است. فاتحان خرمشهر، در روح و جان نسلهاي بعد حضور دارند تا خرمشهرهاي ديگري را در عرصه آباداني و توسعه و تعالي جامعه فتح كنند. آنها كه با دستي خالي، شهري پرغرور را از چنگال دشمني مسلح و بيرحم و خطرناك، پس گرفتند، اينك ميتوانند فتوحات بزرگ ديگري را براي مردم قدرشناس ارمغان آورند.
رزمندگان ديروز، فاتحان امروز و فرداي پيشرف و توسعه و توليد و كار و اخلاق و رقابت و آباداني و تعالي ايران آزادند... فاتحاني كه در نبردهايي نامرئي اما بزرگ براي حفظ كيان و ايمان همچنان ميجنگند...
رزمآوران ديروز، بايد دستهاي جوانان رها شده در گرداب بليههاي روزگار امروز را به گرمي بگيرند و بفشارند و به جاي نفي و طرد آنها، به نيروي مهرباني و ايماني كه در ذات نسل امروز، به رغم شدائد روزگار و تندباد پر غبار وقايع ريز و درشت، جاري است خرمشهرهاي امروز را از سيطرهي اخلاق وارداتي و رفتار آسيبديده و بلاياي روزگار پس بگيرند و به نسل جديد، به مهرباني بياموزند كه ميتوان دوباره خرمشهرها را از حملههاي جديد و تجاوزهاي مدرن خصم امروز، پس گرفت و در خانه پدري و سرزمين مادري، هر بذر شايستهاي را به برگ و بار نشاند و روح سبز و سرزنده و فروزان و پراميد را كماكان زنده و فروزنده داشت و رودها و درياچههاي خشك را پر آب كرد و نهالهاي تازه را، هزاران بار بيشتر، جانشين درختان ديروز كرد تا برافرازند و برافشانند و همچون پرچم مقدس ايران، تا هميشه در اوج اهتزاز بمانند...