پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : بحث «زنان خياباني» از گذشته ها و در همه جوامع همواره وجود داشته است. دلايل فراواني در بروز اين پديده اجتماعي مؤثر است كه مي توان به مسايل مادي و اقتصادي، زندگي خانوادگي و مسايل رواني وعاطفي اشاره كرد.
در جامعه ما گرچه اين مقوله در حد بحران نيست اما برخي مسؤولان بنا بر دلايلي، براي انكار و كتمان و حتي ناديده گرفتن آن تلاش دارند. چنانكه به تازگي به نقل از مسؤولي در رسانه ها اعلام شد؛ "تهران صد زن خياباني دارد"! اين آمار بر اساس استانداردهاي جهاني درخصوص آسيبهاي اجتماعي، مناسب كلانشهر 12 ميليوني نيست.
به هر رو، اعلام همين آمار ها نشان از اين دارد كه مسؤولان ما به مساله توجه ندارند و اين مساله اجتماعي را جدي نمي گيرند. اگر امروز ما آماري از اين زنان نداريم يا به برنامه ريزي براي ساماندهي آنان نمي انديشيم به اين دليل است كه ما حضور آنان را در جامعه نپذيرفتيم. اگر امروز مسؤولي ادعا مي كند تعداد اندكي زن خياباني وجود دارد يعني اينكه در اين زمينه مشكلي وجود ندارد و آمار ما صفر است. اگر اين گونه است چرا نسبت به وضعيت عفاف و حجاب حساسيت نشان مي دهند؟ چرا نگران آسيبهاي اجتماعي و دختران فراري هستند؟
بنابراين نمي توان منكر وجود پديده اي به نام «زنان خياباني» شد اما اين افراد قرباني جامعه و شرايط محيطي شده اند كه در اين زمينه بيشتر رد پايي از مردان مشهود است. به بيان ديگر، با بررسي وضعيت اين زنان در مي يابيم آنها زماني مورد ظلم مردي يا مرداني قرار گرفته اند. زيرا هيچ زني دوست ندارد با شرايطي مانند شرايط اين افراد زندگي كند. زناني به اين ورطه مي افتند كه يا معتاد هستند و ر ها شده اند يا از سوي مردي مورد خشونت قرارگرفته اند وبه اين معضل گرفتار شده اند. بنابراين جامعه بايد با ساماندهي اين گروه آنها را حمايت كند كه بار ها و بارهاي ديگر مورد خشونت مردان قرار نگيرند.
اما متاسفانه برنامه هاي كار آمدي براي ساماندهي اين زنان نداريم. و چون راهكار نداريم اين مقوله را شخصي مي دانيم و تفحص و بررسي آن را ضروري نمي بينيم. از اين رو سالهاست كه وعده اسكان و ساماندهي اين افراد مطرح مي شود اما درعمل هيچ حمايتي از آنان وجود ندارد. درحالي كه بايد با برنامه ريزي علمي به ساماندهي و حمايت از «زنان خياباني» پرداخت.
*دكترمصطفي اقليما
