حجت الاسلام غروی: اگر مراجع سکوت می​کنند به خاطر مصالح نظام است

عضو شورای عالی حوزه علمیه قم گفت: برای مراجع اهمیت ندارد مسئولین به ملاقاتشان بیایند یا نیایند.

حجت الاسلام و المسلمین سید محمد غروی در گفت و گو با خبرآنلاین با اشاره به تبعات منفی سردی روابط دولت و مراجع گفت: مرجعیت برای مردم نهادی هزار ساله است. هنگامی مردم ببینند مرجعی به دولتی نظر مثبت ندارد و از اقدامات آن دلگیر و دلواپسی دارد، آن ها نیز دل نگران می شوند.

وی در ادامه گفت: اگر بخواهیم مردم متدین را همراه خود داشته باشیم که این ها پشتیبان دولت بوده، هستند و انشاء الله خواهند بود، باید بزرگان را نیز داشته باشیم. برخی گمان می کنند مراجع نیاز به احترام دارند و دست به تعریف و تمجید از مراجع می زنند، در حالی که مراجع احتیاجی به این دست احترام ها ندارند. اگر از مراجع شناخت داشته باشیم متوجه می شویم اگر مراجع ببینند نقطه نظرات شان توسط مسئولین عمل می شود-البته نه از باب شخصی بلکه از باب وظیفه دینی و شرعی- این احترام انجام می شود. برای مراجع اهمیت ندارد که مسئولین به ملاقات شان بیایند یا نیایند. نقطه نظرات آن ها را بپذیرند یا نپذیرند. منظورم این است که مراجع کسری ندارند. اگر به فرض کسی تشنه محبوبیت باشد این ها محبوبیت لازم را دارند.

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با بیان اینکه «گاهی اوقات نیز برخی محبوبیت ها دردسرساز است» تصریح کرد: اگر روابط دولت و مراجع خوب باشد انتظارات مردم از آن دسته علما بیشتر است. مشکلاتی که برای آن ها پیش می آید را بیشتر با مراجع در میان می گذارند. طبعا بیشتر درگیر می شوند. ولی اگر رابطه سرد باشد مردم برای مشکلات خود کمتر مراجعه می کنند.بنده به ضرس قاطع عرض می کنم که مراجع شناخته شده و قابل قبول و اکثریت علما و بزرگان اصل نظام ولایت فقیه را قبول داشته و معتقد اند که نظام باید حفظ شود.

غروی با بیان اینکه «اگر مراجع در پاره ای از مواقع سکوت می کنند و چیزی بر زبان نمی آورند و تنها به کسانی که مطالب را به به نحوی به دولت، مجلس یا جایگاه های دیگر می رسانند تذکر می دهند، به خاطر مصالح نظام است وگر نه سنگ روی سنگ نمی ایستد» گفت: این طور نیست که همه مردم ظرفیت لازم برای این مسایل را داشته باشند. لذا کلیات حرف های شان را می زنند و گاهی اوقات برخی افراد که اظهارنظر می کنند را مورد تشویق قرار می دهند.

وی افزود: بزرگانی که ما می شناسیم؛ چه آنان که سکوت پیشه کردند و چه آنان که ساکت نیستند معتقدند نباید نظام را تضعیف کرد. اگر خدایی نکرده به این نظام صدمه وارد شود به اسلام صدمه وارد شده است. در نتیجه گاهی اوقات به سکوت واگذار می شود و گاهی اوقات اصلا ورود پیدا نمی کنند. مثلا انتظار است فلان مرجع در ارتباط با فلان حادثه اجتماعی اظهارنظر کنند و حتی گاهی فشار نیز می آورند. شاید هم از نظر ظاهری اگر آن مرجع به این موضوع ورود پیدا کند به نفعش باشد ولی ورود پیدا نمی کند. چون جمع بندی کرده و به این نتیجه رسیده است که اگر ورود پیدا کند نمی تواند آثار و تبعات آن را کنترل و جوابگوی آثار و تبعات آن پیش خدا باشند.