پیمان رجبی: همسرم دیشب این‌قدر عصبانی بود که حتی جواب من را هم نداد!

پیمان بعد از این از مشکلات همسرش و بی مهری هایی که به لیلا شده ، سخن گفت:«لیلا همیشه در دوومیدانی بانوان ایران اولین بوده است. اولین مدال آور از یک تورنمنت مهم. دارنده مدال بازی های آسیایی ، بازی های داخل سالن، رکورددار، دارنده سهمیه المپیک ، موفق ترین عملکرد در بین بانوان در المپیک و ... دیگر او چه باید انجام بدهد تا چنین واژه هایی را درباره اش نگویند. تازه مگر برای لیلا در یک سال گذشته چه کار کرده اند که الان انتظار داشته باشند؟ کدام یک از اعضای تیم اعزامی به ریو سطح آماده سازی شان در این حد بوده است؟ هیچ کدام. هیچ کسی نبوده که این طور رها شده باشد. بروید ببینید لیلا تمام یکسال گذشته را از ابتدا تا انتها در تهران تمرین کرده و مربی اش هم خودمان بودیم. کدام یکی از ورزشکاران دیگرمان را می توانید پیدا کنید که اقلا یک سفر استانی نرفته باشند و اردوی دیگری نداشته باشند. بگذریم که بدون شک هر کدام از این ها اقلا چند اردوی خارج کشور و چند تورنمنت رفته اند. ولی برای لیلا هیچ کاری نکردند و حالا این طور بی رحمانه به او توهین می کنند. لیلا دیشب واقعا از نظر روحی خراب بود. حتی حال جواب دادن به من را هم نداشت و واقعا ماندم که چه چیزی باید به او بگویم که آرام تر بشود. او مگر به چه کسی بدی کرده که چنین حرف هایی می زنید. من واقعا خودم هم ماندم که الان بعد این همه سختی که در این ده سال کشیده ،چه جوابی دارم که به او بدهم؟»
او که به نظر می رسد برابر همسرش حرف زیادی برای گفتن ندارد و خودش نمی داند چه سرنوشتی برای زندگی اش رقم می خورد، می گوید:«واقعا دیگر حرفی ندارم که بخواهم به او بگویم. وقتی برگردد ، هر چیزی که بگوید، می گویم چشم. اگر نخواهد مسابقه بدهد ، فقط باید بگویم چشم چون دیگر راهی برایم نمانده. اگر نخواهد مسابقه بدهد و یا حتی اگر بخواهد اصرار کند از ایران برویم. در این ده سال برای من و به خواست من ، همه کار کرده. از زندگی اش زد و به خاطرم آمد و رفتیم بوشهر در آن شرایط سخت زندگی کرد، تمرین کرد و افتخار آورد. از همه چیزش گذشت . ملیتش را عوض کرد و تهش این برخورد را با او کردیم. دیگر چه حرفی دارم که به او بزنم. نمی خواهم زندگی شخصی مان بیشتر از این تحت تاثیر اتفاقات ورزشی قرار بگیرد و یکباره چنین توفانی در آن ایجاد شود. خودم خیلی عصبی ام و دلخور. واقعا این اتفاقات حقش نبود. نمی دانم وقتی برمی گردد ، چه تصمیمی می گیرد اما هر تصمیمی که بگیرد ، چاره ای ندارم که بپذیرم و مطیعش باشم. نمی دانم اصلا می خواهد اینجا بماند یا می گوید برویم. ولی باید به او حق بدهم. واقعا در این ده سال ایثار کرده و به میل من ، تمام این کارهذ را انجام داده بود که روزی چنین برخوردی را نبیند. البته من باید از مردم خوب کشورم تشکر کنم که در این 24 ساعت گذشته ، با تمام وجود از لیلا دفاع کردند و اجازه ندادند که یک عده خیلی راحت به او توهینی بکنند. فکر می کنم این برخورد مردم عزیزمان باعث شده، کمی از دلخوری لیلا کم شود . دیدید که او خودش قبل از همه ، اشتباهش را پذیرفت و گفت از همه ناراحت تر است و اصلا دلش نمی خواسته این اتفاقات و این نتایج رقم بخورد . اما در این شرایط بد روحی اش ، حقش نبود چنین انگ و برچسبی را به او بزنند. »