عمر وزارت گودرزی و ریاست رسول خادم در دستان یکدیگر!

کاروان ایران به روزهای حساسش رسیده است؛ هرچند همه از قبل المپیک می دانستند که ورزش ایران برای کسب طلا (این اکسیر جادویی در جدول مدال های المپیک) تنها روی دو سه رشته خاص مثل کشتی، وزنه برداری و تکواندو تکیه دارد، جوی که پس از ناکامی فرنگی کاران پیش آمد، باعث شد که تا این لحظه ورزش ایران نسبت به المپیک چهارسال پیش، سقوط 15 پله ای را تجربه کند.

نتایج ضعیف تا این لحظه از رقابت های المپیک، وزیر ورزش را در تیررس انتقادها و حتی استیضاح قرار داده است، حال آنکه برخی زمزمه ها و شایعات حتی از قبل از شروع المپیک هم تغییر وزیر ورزش از سوی دولت را محتمل می دانستند و نزدیکی به رویداد المپیک را دلیل دیرکرد در جابجایی در کابینه روحانی عنوان می کردند.

حالا محمود گودرزی به عنوان مسئول نخست و رئیس دستگاه متولی ورزش در ایران، چشم به مدال آزادکاران دوخته است.
وزیر ورزش که خودش یک کشتی گیر است، در ماه های گذشته به شدت با فدراسیون کشتی و رئیس استقلال طلب آن رسول خادم، اختلاف علنی داشته است که حتی به رسانه ها هم کشیده شد که آخرین آنها در ماجرای پیشنهاد نامگذاری «روزکشتی» به شورای کشوری این کار از سوی فدراسیون کشتی بود که توسط وزیر ورزش به دلیل دورخوردن(!) وتو شد.

جالب اینکه رسول خادم هم بعد از شدت گرفتن اختلافات، تنها به یک دلیل تحت فشار برکناری قرار نگرفت و آن هم نزدیک شدن به ایام حساس المپیک بود. گودرزی می دانست با عزل خادم یا حتی فکر کردن به آن، پایه های صندلی مدیریت خود را کوتاه و لرزان می کند؛ اما تا اینجا این تدبیر جواب نداده و کشتی که قرار بود بار مدال آوری کاروان را با دوش بکشد، در نصف راه طی شده، حتی یک هل هم به ورزش ایران در جدول مدال ها نداد، زیرا دو برنز کشتی فرنگی تا روز هفدهم هیچ تأثیری در جایگاه ایران در رده بندی کلی مدال ها نداشت و بدون احتساب آن هم کاروان ایران همین مقام موقت سی ودومی المپیک را داشت.

رسول خادم که با چند قهرمانی در مسابقاتی در سطح جام جهانی، دست بالا را در اختلافات با وزیر ورزش داشت، حالا متوجه شده که المپیک داستان دیگری دارد و اگر نتواند یکی دو تا طلا برای کاروان ایران بیاورد، خودش هم زیر گیوتین حذف قرار می گیرد؛ هرچند عملکردش در زمینه خودکفایی و اداره اقتصادی کشتی کم نظیر بوده است.

رسول که با کمک یک بانک و قراردادهای اسپانسری آن طی دو سه سال اخیر، تا حد زیادی از بودجه اندک و ناچیز دولتی اعلام بی نیازی کرده، این حق را برای خودش قایل است که به مجموعه بالادستی اش ـ که سهم خود را از پیروزی های کشتی نداده ـ جوابگو نباشد. در واقع همان ایده معروفی که وزارت ورزش نمی تواند بدون دادن سهم خود از هزینه ها، پز مدیریت و نظارت بدهد، اکنون در فدراسیون کشتی مطرح و حاکم است.

رسول فکرش را هم نمی کرد با عملکرد غیرمنتظره فرنگی کاران آن هم با وجود محمدبنا این گونه روی پل برود و حالا برای حمله به مدال های آزاد، به شدت تحت فشار است.

آن طرف ماجرا وزیری است که بدون این نتایج هم شائبه پایان وزارتش سر زبان ها بود و اگر این آخرین تیر کاروان (مسابقات کشتی آزاد) هم به سیبل مدال طلا برخورد نکند، باید جایش را به گزینه های آماده کار بدهد تا از مجلس رأی اعتماد بگیرد. گودرزی خوب می داند که شاید نخستین استیضاح مجلس جدید از مجموعه دولت برای اثبات استقلال و قدرتنمایی اش باشد.

به این ترتیب، بقای رئیس دستگاه ورزش در جایگاه خود به شدت به موفقیت رسول خادم گره خورده و در مقابل رسول هم می داند که در صورت تداوم ناکامی دوبنده پوشانش، گودرزی اینقدر زمان خواهد داشت که پیش از کنار رفتن، او را کنار بگذارد.

دو طرف این مخاصمه علنی در سطوح عالی ورزش ایران، فعلا آتش بس داده اند تا تکلیف این سه شبانه روز که از عصر امروز در ریو آغاز می شود، مشخص شود.