روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: در آستانه سالروز ولادت مولاي متقيان حضرت علي عليه السلام و درست همان روز كه نمايندگان مجلس شوراي اسلامي بر سر نامه نگاري غيرمتعارف رئيس‌جمهور براي معرفي وزير ورزش و جوانان درحال جدال بودند، خبري همراه با تصاويري نگران كننده به رسانه‌ها راه يافت كه از وضعيت اسفناك زندگي مادر 5 جانباز در همين تهران، مركز نظام جمهوري اسلامي و بيخ گوش مجلس شوراي اسلامي و نهاد رياست جمهوري، حكايت داشت. خبر اين بود:

"آقاي مسئول، آيا تا به حال با تور سياحتي پابرهنگان اين مملكت، كه به صدقه سر آنها شما امروز رئيس شده ايد، به گردش رفته ايد؟ بيائيد يكبار هم شده از آن صندلي مخملتان پائين آمده و با اتوبوس فقرا همراه شويد و ببينيد كجا مي‌بردتان.ببينيد آن مادراني كه هزاران شهيد و جانباز را در دامان خود پرورش داده‌اند در كدامين دخمه زندگي مي‌كنند... فرخ اميني صالح پور، يكي از هزاران مادر شهيدي است كه با آنكه 5 جانباز تقديم انقلاب كرده امروز با جسم بيمارش مجبور است به دليل مشكلات مالي در زيرزمين كثيف و محقر خانه‌اي در محله شادآباد زندگي كند.

 اين مادر 77 ساله به مدت سه سال است كه در اين مكان استيجاري زندگي مي‌كند و به دليل كمبود اكسيژن موجود در فضاي زيرزمين چندين بار بيهوش شده است. نكته تأسف بار ديگر اينست كه بارها از طرف شهرداري تهران براي ايشان اخطاريه صادر شده است كه اين مكان انباري بوده و مجوز مسكوني ندارد. اما سؤالي كه اينجا مطرح مي‌گردد اينست كه وظيفه كدام ارگان است به خانواده‌هاي شهدا و جانبازان رسيدگي نمايد؟ آيا بايد برويم سراغ سازمان‌هاي هوانوردي و تربيت بدني كه كسي جوابگو باشد؟ و چه خوش گفت مولاي متقيان كه: تو را اين درد بس است كه شب با شكم سير بخوابي و در اطراف تو گرسنگاني در آرزوي پوست بزغاله‌اي باشند." (روزنامه جمهوري اسلامي چهارشنبه 25 خرداد 90 صفحه 3)

در اظهارات نمايندگان مجلس شوراي اسلامي در همان جلسه پرسروصداي مربوط به نامه غيرمتعارف رئيس‌جمهور براي معرفي وزير ورزش و جوانان، اين نكته قابل توجه بود كه عده‌اي رئيس‌جمهور را به تشنج آفريني متهم كردند و گفتند با اين اقدامات درصدد پنهان ساختن تخلفات خود از قانون است و بعضي از نمايندگان نيز همين اتهام را متوجه ديگر نمايندگان مجلس كردند كه چرا بر سر نامه رئيس‌جمهور جنجال بپا كرده و موضوع را بيش از حد بزرگ جلوه داده‌اند.

 با قطع نظر از اين هر دو ادعا و اينكه كداميك درست است و كداميك نادرست، آنچه در اين ميان واقعيت دارد و نمي‌توان آنرا ناديده گرفت، مشغول بودن مسئولان كشور به امور حاشيه‌اي و غفلت آنها از متن است.

 اينكه سوت اين بازي را چه كسي به صدا در مي‌آورد و چه كساني با شنيدن صداي آن وارد صحنه مي‌شوند مهم نيست، مهم اينست كه چنين صحنه‌اي برپا مي‌شود و همه را به خود مشغول و از كارهاي اساسي غافل مي‌كند.

قانون تشكيل وزارت ورزش و جوانان، يكي از مصاديق است. اين قانون در تاريخ 12 ديماه سال گذشته به تصويب رسيد و در 30 ديماه به دولت ابلاغ شد. روزي كه نامه رئيس‌جمهور براي معرفي وزير ورزش و جوانان در مجلس قرائت شد بيش از پنج ماه از تصويب و قريب پنج ماه از ابلاغ آن به رئيس‌جمهور گذشته بود.

 اگر قرار باشد اجراي همه قوانين - به هر دليل - با چنين تأخيرهائي مواجه شود و در مسير اجرا نيز با اينهمه بگومگو مواجه گردد، طبيعي است كه بيشتر وقت مسئولان كشور به همين امور حاشيه‌اي بگذرد و متن‌ها مورد غفلت قرار گيرند.

مردم، همان مردمي كه با فداكاري‌هاي خود و با شهيد و جانباز دادن‌ها و تحمل سختي‌ها و مقاومت كردن‌ها آن آقا را بر كرسي رياست جمهوري نشاندند و آن حضرات را نيز به مركز قانونگذاري فرستادند و ديگراني را نيز بر مسندهاي ديگر مستقر كردند، كاري به دعواها و دلايل دعواها و امور حاشيه‌اي و اين قبيل امور ندارند، آنها از مسئولان، در هر پست و مقامي و در هر قوه و دستگاهي كه هستند، مي‌خواهند به وظايفي كه قانون برعهده آنها قرار داده عمل نمايند، آرامش را حفظ كنند و راه را براي رشد و تعالي آحاد جامعه و پيشرفت‌هائي كه اين كشور و اين ملت استحقاق آنرا دارند هموار نمايند.

 اين، انتظار زيادي از كساني كه مسئوليت برعهده مي‌گيرند و سوگند امانت‌داري براي مردم، وفاداري به قانون اساسي و عمل به قانون را مي‌خورند، نيست.

با اين ديد وقتي به گذر زمان و سپري شدن اوقات نگاه كنيم با اين واقعيت تأسف بار مواجه خواهيم شد كه بخش قابل توجهي از فرصت‌هاي مسئولان به تبليغات سوء و بدگوئي از اين و آن به ويژه مسئولان گذشته مي‌گذرد، يك بخش عمده ديگر صرف مشاجرات سياسي مي‌شود و در اين چند سال اخير بخش قابل توجهي نيز با سرگرم كردن مردم به كرامات ادعائي و جادوگري و رمالي و خرافات و معجزه هزاره سوم و مالك اشتر علي دانستن يك مسئول اجرائي و اطاعت از او را اطاعت از خدا و انتقاد از او را با انكار همه اصول و فروع و افتادن در دام شيطان همسان كردن گذشت و البته حالا كه ورق برگشته مردم ناچارند از زبان همان تقديس كنندگان سابق بشنوند كه پاي علي محمد باب در ميان است و فراماسون‌ها نفوذ كرده‌اند و همه چيز در معرض شديدترين خطر تاريخ قرار دارد!

متأسفانه كاروان علم و پيشرفت جهان بي‌تاب امروز به سرعت در حركت است و ما هنوز نتوانسته‌ايم خود را از قيد و بند اين افراط و تفريط‌ها نجات بدهيم و برهانيم و به افق‌هاي بالاتر نگاه كنيم.

از آغاز استخراج نفت و ورود پول نفت به خزانه دولت ايران تاكنون 106 سال مي‌گذرد و پول نفتي كه در اين شش سال اخير عايد دولت شده برابر است با كل پول نفت 100 سال قبل از آن و تحويل گيرندگان اين پول هنگفت افتخار مي‌كنند كه فلان راه را ساخته‌ايم و فلان پل را قرار است بسازيم. خدا قوت كه اينها را با نفت بشكه‌اي 120 دلار ساخته ايد، اما چرا يك مقايسه ميان خودتان با آنها كه 8 سال جنگ را و 8 سال ساختن كشور جنگ زده را با نفت بشكه‌اي 7 دلار پشت سر گذاشتند و خم به ابرو نياوردند و بدون آنكه از مديريت امام زمان خرج كنند كشور را با زيرساخت‌هاي آماده تحويل شما دادند نمي‌كنيد و به جاي آنكه يك خدا قوت به آنها بگوئيد آنها را به چپاول بيت المال متهم مي‌كنيد؟

مجلس اگر در رأس امور است به جاي سرگرم شدن به حاشيه پردازي‌هائي از قبيل نامه غيرمتعارف رئيس‌جمهور براي معرفي وزير ورزش و جوانان، دنبال پول‌هاي گم شده‌اي بگردد كه هرچه زمان مي‌گذرد حجمش بيشتر مي‌شود و چاهش عميق تر! گرسنگاني درحال جان كندن هستند كه مادر آن 5 جانباز فقط يكي از آنهاست! آيا اين وضعيت، مسئولان ما را به ياد فرمايش مولا نمي‌اندازد كه: تو را اين درد بس است كه شب با شكم سير بخوابي و در اطراف تو گرسنگاني در آرزوي پوست بزغاله‌اي باشند؟

همه مسئولان وظيفه مندند تا ديرتر نشده از حاشيه به متن برگردند و به عمل به وظايف قانوني و شرعي كه برعهده دارند براي برقراري عدالت كه محور حكومت علوي است و نظام جمهوري اسلامي با هدف تحقق بخشيدن به آرمان‌هاي همين حكومت تأسيس شده است، قدر فرصتي را كه خدا به بركت خون شهدا و فداكاري ملت بزرگ ايران در اختيارشان قرار داده بدانند.

 چنين فرصت ارزشمندي فقط يكبار در اختيار قرار مي‌گيرد. اين، فرصتي است براي استفاده حداكثري از عقل، بهره بردن حداكثري از نيروهاي انساني لايق و آزادانديش و مستقل، پرهيز حداكثري از بيراهه رفتن‌ها و حاشيه‌پردازي‌ها و بكارگيري عناصر كم ظرفيت و اختلاف افكن و سرانجام حركت بي‌كم و كاست در متن همراه با اعتراف به اشتباهات و جبران مافات.