پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : اتلانتیک نوشت: اگر دونالد ترامپ موفق نشود که برتری هیلاری کلینتون در میدان رقابت برای انتخابات ریاست جمهوری را جبران کند، حزب جمهوری خواه با گزینه های دردناکی روبه رو خواهد شد. دموکرات ها از سال 1992 تاکنون در پنج انتخابات از شش انتخابات عمومی در ایالات متحده پیروز بوده اند. در سال 2000 نیز ال گور، کاندیدای دموکرات ها، اکثریت آرای عمومی را به دست آورد ولی در آرای الکترال مغلوب جورج بوش شد. اگر هیلاری کلینتون بتواند که برتری خود را در نظرسنجی های عمومی و ملی تا روز انتخابات حفظ کند به این معنی است که حزب دموکرات در شش انتخابات از هفت انتخابات گذشته ریاست جمهوری همچنان اکثریت آرای آمریکایی ها را به دست آورده است. اتفاقی که در فضای سیاسی آمریکا بی سابقه است.
از انتخابات 1828 و پیروزی اندرو جانسون به عنوان نخستین رییس جمهور دموکرات که مورخان آن را تولد سیستم دو حزبی مدرن در ایالات متحده می دانند، هیچ حزبی موفق نشده که در شش انتخابات پیاپی از هفت انتخابات اکثریت آرای آمریکایی ها (فارغ از آرای الکترال) را به دست آورد. حتی موفق ترین چهره های سیاسی امریکا هم نتوانسته اند که به چنین استانداردی دست پیدا کنند.
در طول تاریخ آمریکا اینکه یک مزیت حزبی بتواند در چندین و چند انتخابات ریاست جمهوری ادامه پیدا کند، تصادفی اتفاق نمی افتد. همچنین دلیل این مزیت حزبی را نمی توان ساده انگارانه به این مساله مرتبط کرد که یک طرف کاندیداهای جذابتری را انتخاب می کند یا تکنیک های بهتری را در رقابت های انتخاباتی به کار می گیرد. حزب دموکرات از سال 1992 این مزیت حزبی را با استفاده از تقویت ارتباط با طیف های مختلف رای دهندگان آمریکایی (از اقلیت ها گرفته تا زنان و قشر تحصیل کرده سفید پوست) تقویت کرده است. آلن آبراموویچ، کارشناس علوم سیاسی دانشگاه اموری، می گوید: «این یعنی اینکه یک ائتلاف نسبتا پایدار وجود دارد که همسو با حزب غالب است.»
به عنوان مثال، برای جمهوری خواهان اواخر قرن 19 به معنی تسلط رو به رشد حزب بر ایالت های شمالی پروتستان بود، نخست به عنوان حزب اتحاد و سپس به عنوان قهرمانان شهرنشینی و پیشگامان صنعتی شدن در برابر پوپولیسم کشاورزی دموکرات ها. اما فرانکین روزولت دموکرات در دوران رکود با طرح نیو دیل (New Deal) و مشارکت دادن آفریقایی ـ آمریکایی های شهرهای پرجمعیت شمالی به میدان آمد و در انتخابات 1932 پیروز شد. این تداوم پیروزی دموکرات ها ادامه داشت تا اینکه ریچارد نیسکون و رونالد ریگان در دهه 1960 با توسل به اهرم های فرهنگی چون افزایش جرم و جنایت در ایالات متحده و سقط جنین در دهه 1960 وارد عرصه شدند و ورق را برای مدتی برگرداندند. آن ائتلاف ها برای چند دوره پایدار رای اکثریت را هدایت کردند اما حالا شرایط تغییر کرده است.
اندرو جکسون و بیشتر جانشینان دموکرات او سیاست های آمریکا را پیش از جنگ داخلی کنترل می کردند اما هشت انتخابات، در سال های 1828 و 1856، طول کشید تا در شش انتخابات ریاست جمهوری اکثریت آرای عمومی را به دست آورند. همچنین هشت انتخابات طول کشید، یعنی از 1932 تا 1960، تا دموکرات ها با فرانکلین دی. روزولت، هری ترومن و جان اف. کندی در شش انتخابات اکثریت آرای عمومی را به دست آورند.
با رهبری کاندیداهایی از ویلیام مک کینلی و تئودور روزولت تا هربرت هوور، جمهوری خواهان موفقیت های مشابهی را از 1896 تا 1924 و 1900 تا 1928 به دست آوردند. و در حالی که حزب جمهوری خواهان در هفت انتخابات از هشت انتخابات سال های 1860 تا 1888 اکثریت آرای الکترال را به دست آوردند، در همین مدت مشابه تنها موفق شدند که در پنج انتخابات اکثریت آرای عمومی را به دست بیاورند. جمهوری خواهان همچنین موفق شدند که در پنج انتخابات از شش انتخابات در سال های 1968 تا 1988 رای اکثریت عموم را به دست آوردند اما بلافاصله مبارزه های انتخاباتی بعد از آن را از دست دادند و به رکورد کسب اکثریت آرای عمومی پنج انتخابات از هفت انتخابات بسنده کردند.
به نوعی می شود که دموکرات ها هنوز نتوانسته اند که به سابقه جمهوری خواهان برسند. در پنج پیروزی آرای عمومی ار سال 1992، دموکرات ها در دو انتخاباتی که باراک اوباما پیروز آن بود موفق شدند اکثریت قاطع آرا را به دست بیاورند. با وجود اعلام حمایت ضمنی لیبرال ها و کاندیداهای حزب چپ، حتی اگر کلینتون برتری خود را حفظ کند ممکن است که نتواند اکثریت 50 درصد آرای عمومی را به دست آورد. در حالی که در انتخابات های گذشته حزب پیروز اغلب به 50 درصد از آرای اکثریت دست می یافت. و مهم تر این که دموکرات ها اکثریت کنگره را نیز در اختیار ندارند. با وجود این هشدارها، هنوز هم یک پیروزی با اکثریت آرای عمومی توسط هیلاری کلینتون می تواند نشان دهنده مزیت حزبی بی سابقه دموکرات ها در طول هفت انتخابات ریاست جمهوری اخیر باشد. این یعنی این که درست مانند روزگار گذشته دموکرات ها توانسته اند که حمایت اقلیت ها، سفیدپوستان تحصیل کرده، سکولارها و رای دهندگان مجرد (به ویژه زنان) را کسب کنند و ائتلاف همسو با حزب را در جامعه تشکیل دهند.
این در حالی است که ترامپ با تقابلش علیه مسلمانان و مهاجران غیرقانونی و ادبیات غیرقابل قبولش درباره زنان، حزب جمهوری خواه را دقیقا در نقطه مقابل تغییراتی قرار داده است که رای دهندگان آمریکایی به دنبال آن ها هستند.
منبع: دیپلماسی ایرانی
