پرویز پرستویی بازیگر سینما عصر چهارشنبه ۷ مهر در کارگاه آموزشی و تخصصی سینماگران و انتقال تجربه با تبریک هفته دفاع مقدس و آرزوی بهبودی برای جانبازان و ایثارگران جنگ تحمیلی بیان کرد: امیدوارم جشنواره بین المللی فیلم مقاومت که برای اعتلای فرهنگ مقاومت پافشاری می کند، تنها به بزرگداشت دفاع مقدس در قالب یک هفته و یک سری برنامه تلویزیونی و بیلبورد بسنده نکند.
وی با اشاره به پیام یک جانباز افزود: این جانباز به من گفت دو روز در تهران گم شده است و این گم شدن حکایت حال بسیاری از جانبازان در شهر تهران امروزی است. امیدوارم مسئولان هم به فکر این عزیزان باشند. شهدا نور چشم ما هستند و با وجود آن هاست که نفس می کشیم. امیدوارم این واقعیت ها در حد حرف باقی نماند. من ۵ سالی است که همراه با گروه موزه صلح، در ششم آگوست به هیروشیما می روم و جالب است که امسال فهمیدیم مردم این منطقه اصلا نمی دانند ایران کجای نقشه جهان است و ما چه عزیزانی را در جنگ از دست داده ایم؟! به نظرم حداقل باید برای جانبازان شیمیایی امکان نفس کشیدن را فراهم کنیم.
سعید الهی مجری برنامه در ادامه این پرسش را مطرح کرد که آیا پرستویی ارتباط قلبی با نقش های خود در گونه دفاع مقدس برقرار می کند یا نه؟ و پرستویی در پاسخ گفت: من ۴۰ سال است در سینما حضور دارم و یک سری فیلم هایی که بازی کردم درباره دفاع مقدس بوده است و از همان فیلم «دیار عاشقان» که در دل جنگ در دهه ۶۰ ساخته شد و جرات نمی کردیم برای اجرای صحنه شهادت من پنج سی سی خون بگیریم تا حالا، این آثار نگاه من را به جهان عوض کرده است.
وی ادامه داد: اگر من «آژانس شیشه ای» را نفهمیده باشم و درک نکنم، هیچ وقت نمی توانم خوب بازی کنم. البته من بازیگری را شغل نمی دانم. زیرا اگر قرار بر دیده شدنم باشد، تاکنون دیده شده ام. من در بازیگری می خواهم خودم را پیدا کنم. می خواهم خوب زندگی و نگاه کنم بنابراین اگر نقشی را نفهمم شاید بتوانم آن را خوب بازی کنم، اما درک نقش چیزی دیگری است. حبیب رضایی در «آژانس شیشه ای» شاهد بود که یک روز از کار طرف چپ بدنم لمس شد و شاید آقای حاتمی کیا این ماجرا را تا حالا ندانند.
الهی در ادامه درباره تحلیل پرستویی از نقش اش در فیلم سینمایی «بادیگارد» پرسید که پرستویی در پاسخ به این پرسش گفت: به نظرم جای خالی حیدر ذبیحی همیشه در سینما حس می شد و احساس می کردم با یک نقش اگرچه نمی توان دنیا را عوض کرد، اما کافی است این فرد را به درستی به تصویر بکشیم و امیدوارم حیدر ذبیحی را شرمنده نکرده باشیم.
پرستویی همچنین در پاسخ به این که منظورش از این جمله که به این که برخی نقش ها صاحب دارند چیست؟ عنوان کرد: برای من بازی نقشی در یک فیلم متعلق به دفاع مقدس با کاراکترهایی که شاید در فیلم های دیگر بازی می کنم بعضی از آن ها ما به ازای بیرونی هم ندارند، فرق می کند. من معتقدم این نقش ها صاحب دارند و من باید به صاحبان آن ها جوابگو باشم.
وی در پاسخ به این که تعدد بازی در آثار دفاع مقدس در تغییر سبک زندگی او چقدر تاثیر داشته است، گفت: بازی در این نقش ها واقعا نگاه من را به زندگی عوض کرده اند. برخی تاثیرات این فیلم ها هنوز هم که هنوز است، در من نقش بسته و در رفتار و دیدگاه و اخلاق من تاثیر به سزایی داشته است. قبل از این که ارادت خودم را به مخاطبان بیان کنم، می خواهم در هر فیلمی یک نکته را به کارنامه کاری خودم اضافه کنم. بودن ما به خاطر فداکاری افرادی است که هشت سال در جنگ تحمیلی جنگیده اند.
این سینماگر در پاسخ به این سوال که چرا در همه نقش هایش به جا و به موقع است، گفت: احساس من در بازیگری چیزی قابل تمرین و به دست آوردن نیست. وقتی در موسسه کارنامه تدریس می کردم، عادت داشتم در ابتدا همه علاقه مندان به بازیگری را از پیگیری این رشته منع کنم. اگر بتوان با داشتن جسارت حرف زدن جلوی جمع و گریه کردن و خندیدن بازیگر شد. اما واقعیت بازیگری این نیست. بازیگری رنجی دارد که در کتاب نمی توان جست و جویش کرد. کتاب های برای شناخت تکنیک خوب است اما بازیگری با احساس و جان و روح، از صبح که بازیگر از خانه خارج می شود، شروع می شود. بازیگر موظف به دیدن است و باید فایل های زیادی در ذهن داشته باشد. زیرا به تعداد آدم ها نقش برای بازیگر وجود دارد. من رمز موفقیت بازی ام را این می دانم که مثل دانش آموزان خوب در طول سال درس می خوانم نه شب امتحان.
این جلسه در ادامه به پرسش و پاسخ با مردم اختصاص یافت. یکی از حاضران در جلسه پرسید چرا فیلم های دفاع مقدس با استقبال کمتری رو به رو می شود؟ پرستویی در پاسخ گفت: قبول دارم که تعداد این فیلم ها در سینما کم است و این کم کاری به خود ما هم برمی گردد. این در حالی است که کارهایی در این گونه معمولا با استقبال رو به رو می شود. برای مثال ما یکسال با حبیب احمدزاده مسابقه ای کتابخوانی در درود راه انداختیم و نتیجه این مسابقه افتتاح مغازه ای بود که یکی از سارقان درود آن را افتتاح کرد و خوشحالیم به این نتیجه رسیدیم.
وی در پاسخ به این سوال که شرکت فیلم های ایرانی در جشنواره های غربی را چطور ارزیابی می کند، بیان کرد: من مشکلی نمی بینم اگر فیلم های ایرانی که با نگاه به فرهنگ خودی ساخته می شود، در دنیا هم اشاعه پیدا کند و مورد توجه قرار بگیرد اما اگر بخواهیم بدانیم در هالیوود چه اتفاقی می افتد، باید جمعه شب ها بنشینیم و برنامه تلویزیونی نگاه کنیم!
بازیگر فیلم «به نام پدر» در پاسخ به این که خود را یک بسیجی می داند یا نه، افزود: من خودم را یک بسیجی نمی دانم زیرا کوچک تر از این عنوان هستم. اما همیشه جایی که فرصت باشد، در فیلم های دفاع مقدس بازی می کنم.
وی در پاسخ به این که آیا خلا قهرمان در سینمای ایران را احساس می کند یا نه، توضیح داد: بله، متاسفانه چند سالی است که فیلمنامه های چند صفحه ای به بازیگران داده می شود و فقدان قصه در سینما کاملا محسوس است. شاید دلیل شکست سینما در سال های اخیر که البته امسال تا حدی رونق گرفته است، همین باشد. موفقیت یک فیلم مثل «بادیگارد» در این است که در ونکوور کانادا ۱۴۰۰۰ نفر آن را می بینند. بنابراین حتما برای یک فرد ساکن در این منطقه، نیاز به تماشای قهرمان در سینما وجود دارد و او دغدغه هایی دارد که در روایت زندگی قهرمان یک قصه سر باز کرده و آن را جست و جو می کند.
وی با بیان این که تماشاگر امروز خیلی سخت به سینما می رود، ادامه داد: تماشاگر امروز سخت به سینما می رود زیرا پاسخی از سینما دریافت نمی کند و پرده نقره ای دیگر او را درگیر نمی کند. بنابراین هرچه به سمت قهرمان پروری در سینما برویم، با استقبال تماشاگران رو به رو خواهیم شد.
پرستویی در پاسخ به این که آیا برای بازی در فیلم های سینمایی جریان مقاومت هزینه ای از این منظر که تحت فشار قرار بگیرد، پرداخت کرده است یا نه، خاطر نشان کرد: نه من جزو کسانی نبودم که تحت فشار قرار بگیرم. زیرا من برای سینما کیسه ندوخته ام و همیشه با اعتقادم کار می کنم. اساسا نقشی را که بدان اعتقاد نداشته باشم حتی اگر گردنم را بزنند، بازی نخواهم کرد. بنابراین نباید به دنبال پیدا کردن تیتر و لقب برای من باشید. زیرا من در این کشور زندگی می کنم و باید به عنوان بازیگر به نقشی که ایفا می کنم، اعتقاد داشته باشم و بازیگری را هم یک شغل نمی دانم.
وی در پاسخ به این که چرا اکنون در تئاتر فعالیت نمی کند، توضیح داد: خوشحالم که همچنان آمار کارهایم در تئاترم بیشتر از سینماست و حتما اگر فرصتی دست بدهد، روی صحنه نیز حضور خواهم داشت. ضمن این که به عنوان یک بازیگر، نقش های زیاد دیگری را دوست دارم بازی کنم و بیشتر از این خواسته، دوست دارم از ابزار بازیگری برای بیان مسائل اجتماعی استفاده کنم.
بازیگر فیلم «بادیگارد» درباره جریان سینمای مقاومت و اختصاص جشنواره ای به ارزیابی آن بیان کرد: به نظرم جشنواره بین المللی فیلم مقاومت فرآیند جشنواره مقاومت است و خوشحالم که آثاری از نقاط مختلف دنیا با هدف خویشی و وحدت به این جشنواره ارسال می شود. اگرچه من همیشه نسبت به تعداد جشنواره ها در ایران معترض بوده ام، اما معتقدم این جشنواره از نظر اشاعه فرهنگ مقاومت و فیلمسازی و دعوت از ملل مختلف برای ترویج این فرهنگ لازم است.
وی با بیان این که جشنواره فیلم مقاومت به روز حرکت و مسائل مطرح جامعه جهانی را بررسی می کند، خاطر نشان کرد: جشنواره فیلم مقاومت فرآیند هشت سال خون ریختن برای حفظ وجب به وجب خاک سرزمین مان را به تصویر می کشد. اما باید در کنار این جشنواره ها صاحبان جنگ را نیز دریابیم بنابراین نباید جانبازی داشته باشیم که هزینه داروهایش یا اجاره خانه اش را نداشته باشد.
پرستویی با دعوت حاضران به تماشای فیلم «حاج کاظم» گفت: امیدوارم در کنار جشنواره فیلم مقاومت به عنوان جشنواره ای موثر و تاثیرگذار، مسئولان به وضعیت جانبازان هم توجه کنند. اما سوال من این است که مسئول قبلی بنیاد شهید الان کجاست؟! من که شنیده ام اختلاس کرده است! چرا جانباز ما هزینه درمان و اجاره خانه اش را ندارد بدهد؟! یادمان نرود تاول برخی از این عزیزان اندازه خرماست؟! دنبال تیترها و حرف های زیبا نباشیم که برای رسانه ها خوراک پیدا کنیم. ما مملکت فقیری نیستیم که نتوانیم هزینه های زندگی جانبازان را تامین کنیم. ما مشقت جانبازان را هر روز در این کشور می بینیم و خوب است در کنار نمایش ارزش ها به جانبازان نیز توجه کنیم. ارزش ها زمانی زیبا خواهند بود که هیچ جانبازی در تامین معاش زندگی اش محتاج نباشد.
