١٠ تیم‌ملی در کشور بدون سرمربی

در شرایطی که نزدیک به ٢ ماه از المپیک ٢٠١٦ می‌گذرد، خیلی از رشته‌های المپیکی در کنار برخی از رشته‌های دیگر هنوز سرمربی خود را معرفی نکردند و در بلاتکلیفی محض به‌سر می‌برند.

 

به گزارش شهروند، ١٠ رشته که مخاطبان زیادی در سطح کشور دارند، وضع کادر فنی تیم‌ملی بزرگسالان خود را مشخص نکردند تا ملی‌پوشان به نوع دچار سرگردانی شده و انگیزه کمتری برای نشان دادن عملکرد خود داشته باشند. به نظر می‌رسد تعلل در انتخاب کادرفنی تیم‌ها یکی از مواردی است که همواره به ورزش ایران لطمه بزرگی وارد کرده است.

 

 

فدراسیون بوکس که فقط یک نماینده در المپیک ٢٠١٦ داشت، بعد از این رقابت‌ها به خاطر ناکامی احسان روزبهانی بیشتر از این‌که به فکر رفع نقاط ضعف خود باشد،‌ به سمت جنگ داخلی پیش رفت. در سال‌های اخیر مربیان زیادی در بوکس ایران رفت و آمد داشتند اما درنهایت روزبهانی با مربی شخصی خود یعنی اکبر احدی به المپیک رفت و حالا هم تیم‌ملی این رشته وضع نامشخصی دارد و حتی ملی‌پوشان هم برنامه خاصی ندارند.

 

 

تغییرات مدیریتی متعدد در رأس فدراسیون هندبال باعث شده تا کادرفنی تیم‌ملی در سال‌های اخیر کمترین ثبات را داشته باشد. اخیرا هم که با خروج مربیان خارجی، محسن طاهری سرمربیگری تیم‌ملی را برعهده داشت اما این مربی هم مدیرعاملی باشگاه سپاهان را پذیرفت تا کمترین شانس را برای ادامه کار در تیم‌ملی داشته باشد.

 

 

یکی از رشته‌های پرمخاطب ورزش ایران در سال‌های اخیر والیبال بوده اما داورزنی و همکارانش بعد از کنار رفتن ولاسکو هنوز نتوانستند ثبات را روی نیمکت تیم‌ملی به وجود بیاورند. رائول لوزانو که فقط چند ماه تیم‌ملی والیبال را همراهی می‌کرد، در نزدیکی نیمکت لهستان دیده می‌شود و به نظر می‌رسد فدراسیون باید به فکر مربی دیگری باشد.

 

 

تا چند‌سال قبل تیمور غیاثی به‌عنوان مدیرتیم ملی دوومیدانی مسئولیت نظارت بر تمام ورزشکاران را برعهده داشت اما بعد از کنار رفتن او، هر ورزشکار مربی خاص خودش را دارد. در المپیک نیز برخی از دوومیدانی‌کاران بدون مربی در ریو به مصاف رقبای خود رفتند و الان هم در هیچ‌کدام از ماده‌ها مربیان وضع مشخصی ندارند؛ از احسان حدادی بگیر تا حسن تفتیان.

 

 

یکی از رشته‌هایی که در سال‌های اخیر با کمترین حاشیه ممکن کار خود را پیش می‌برد، تکواندو بود اما ناکامی و حاشیه‌های به وجود آمده در المپیک ریو خروج بیژن مقانلو و همکارانش را از روی نیمکت قطعی کرده است. فدراسیون نیز در این یک ماه سکوت اختیار کرده و مشخص نیست چه کسی سکاندار بعدی تیم‌ملی تکواندوی ایران خواهد بود.

 

 

لازلو سوچک، مربی مجارستانی که تیم‌ملی تیراندازی را در المپیک همراهی کرد و نتایج نسبتا قابل قبولی هم به دست آورد، وضع نامشخصی دارد. با این‌که تیراندازان هم با این مربی رابطه خوبی برقرار کرده‌اند، فدراسیون کمبود بودجه را دلیل اصلی مذاکره نکردن با لازلو برای ادامه می‌داند. باید دید این بی‌پولی درنهایت باعث قطع همکاری با مربی مجاری که قراردادی بعد از المپیک امضا نکرده، می‌شود یا خیر.

 

 

جودو هم از آن دسته رشته‌هایی است که در سال‌های اخیر دچار تغییرات و تحولات زیادی شده است. حضور نصرت خان، مربی ازبکستانی که در المپیک عملکرد ضعیفی از خود نشان داد، باعث انتقاد خیلی از کارشناسان جودو شد. اخیرا محمد درخشان ریاست این فدراسیون را برعهده گرفته و از حضور یک مربی ایرانی در رأس تیم‌ملی خبر داده است که باید دید چه زمانی انتخاب می‌شود.

 

 

با نظر رئیس وقت فدراسیون دوچرخه‌سواری در آستانه المپیک مصطفی چایچی که مدیریت تیم‌های ملی را برعهده داشت، به‌عنوان سرمربی تیم‌ملی در ریو حضور پیدا کرد. حالا برای برگزاری انتخابات این فدراسیون قمری هم از ریاست کنار رفته و این فدراسیون در بلاتکلیفی به‌سر می‌برد. به نظر می‌رسد با این وضع تکلیف سرمربی تیم‌ملی به این زودی مشخص نشود.

 

سوارکاری در سال‌های اخیر نتوانسته عنوان خاصی را در رقابت‌های بین‌المللی به خودش اختصاص دهد و در همین راستا مسئولان این فدراسیون قصد دارند از مربیان خارجی استفاده کنند. فدراسیون با یک مربی خارجی به توافق رسیده و مجوز حضور آن را هم از وزارت ورزش دریافت کرده است. حال این‌که قرارداد این مربی نهایی می‌شود یا خیر، هنوز مشخص نیست.

 

 

با این‌که جمیل لطف‌الله نسبی به‌عنوان سرمربی تیم ملی، المپیکی‌های تنیس‌روی‌میز را همراهی کرد اما خودش اخیرا اعلام کرده که قراردادی ندارد و نمی‌داند که تکلیفش برای آینده چیست. از گوشه و کنار خبر می‌رسد فدراسیون تنیس روی میز قصد دارد بعد از برکناری سیما لیموچی از هدایت تیم‌ملی بانوان، در کادرفنی تیم‌ملی مردان نیز تغییراتی را به وجود بیاورد. باید دید که فدراسیون به سرمربی قبلی اعتماد می‌کند یا قرار به تغییرات است.