پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : محمد مهاجری می نویسد: بیش از20سال است با آقای حسین انتظامی رفیقم. اگر هیچ دلیل دیگری برای رای دادن به او در انتخاب نماینده مدیران مسئول رسانه ها در هیات نظارت وجود نداشته باشد، همین سنگ رفاقت 20 ساله،آنقدر سنگین هست که کفه ترازو را به نفع او حرکت دهد.
با این حال، ویژگی های دیگری در او هست که برای رای دادن به انتظامی، رفاقت در مراحل بعدی قرار می گیرد.
او روزنامه نگاری را از پایین ترین سطوح شروع کرده و به همین دلیل چم و خم کار را خوب می داند.
هم رسانه های دولتی را مدیریت کرده،هم بخش خصوصی را آزموده است.
به مدیریت محتوا همان اندازه مسلط است که از توزیع نشریات سر در می آورد.
گواهی می دهم در طول سالهای فراوان همکاری،تیزبینی ها و ریزبینی های بشدت ستودنی دارد.
رسانه را به مثابه یک امر حرفه ای خوب می شناسد و مرز آن را با جناح بندی ها و بازی های سیاسی حفظ کرده است.
روحیه اش نوگرایی و آرزویش برای رسانه ها،دانش افزایی است.
از کمک گرفتن و مشورت خواستن از افراد بزرگ نه تنها واهمه ندارد،که از آن استقبال می کند.
هیچ کاری را نیمه تمام نمی گذارد .
اگر اشتباهی کند می پذیرد.
جایگاه اخلاق را در رسانه می داند . تا کنون ندیده ام در این زمینه مرتکب بی اخلاقی و بداخلاقی شود.
چون مهندس است، برای اجرای هر برنامه و تصمیمی،نقشه هندسی ترسیم می کند.
زیاد کتاب می خواند و در مقایسه با همقطارانش، زیاد هم می نویسد.
اهل ریسکهای معقول و منطقی است. مثلا همین که حاضر می شود انتخابات نماینده مدیران مسئول در هیات نظارت بر رسانه ها را الکترونیک برگزار کند شجاعت می خواهد. رسانه ها مانند صنوف دیگر نیستند که اگر در شرایط مشابهی قرارگیرندو انتخابات الکترونیک برگزار کنند و احیانا اشتباهی سر بزند،بی خیالی طی کنند. چندین هزار قلم بدستی که ممکن است هرلحظه به بمباران بپردازند،آدمهای متهور را هم محافظه کار می کند. اما انتظامی این را به جان خریده است.
و سرانجام اینکه او روزنامه نگاری را مانند من برای"نام"انتخاب نکرده و مانند گروهی دیگر از آن"نان" نمی خواهد. او با روزنامه نگاری عشق می کند.
