پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : رهبری مونته نگرو اعلام می‌کند توطئه کودتا در این کشور در دست تدارک بود و در بیرون از مرزهای کشور از کودتاچیان حمایت شده بود.
به گزارش خبرآنلاین به نقل از روزنامه تجاری "ار ب کا"، نقشه کودتا به نقشه ترتیب دادن انقلاب‌های رنگی شباهت داشت که البته سیاستمداران روسيه به شدت از آن انتقاد می‌کنند. اما ناگهان آشکار شد که این بار خود روسيه طراح "انقلاب رنگی" بوده است.
البته ادعاهای مونته نگرو به عنوان طرف شاکی می‌تواند جدی نگرفته شود. ولی سخنان ووچیچ، نخست وزیر صربستان باعث شد میزان جدیت اوضاع تقویت شود. وی گفت در صربستان توطئه‌ای طراحی می‌شد، افرادی در رابطه با توطئه چینی بازداشت شده‌اند. یک نشریه صرب نوشت چند تن از اتباع روسيه از کشور اخراج می‌شوند و پاتروشف دبیر شورای امنیت روسیه فوراً به بلگراد رفت تا مسئله را حل و فصل کند.
هرچند همه اینها از لحاظ سیاست خارجی جالب توجه است ولی باید به جنبه داخلی اوضاع هم نگاه کرد. ممکن است کرملین از تظاهرات ضد ناتو در مونته نگرو خوشحال شود ولی از طرف دیگر خود مردم مونته نگرو می‌توانند از این ناراضی باشند که جوکانوویچ از سال 1991 زمام امور این جمهوری را در دست دارد. وی از آن دوران تاکنون به نوبت رئیس‌جمهور و نخست وزیر شده و اداره امور مونته نگرو را ادامه می‌دهد. معترضین اطمینان ندارند که یک کشور دموکراتیک باید چنین ظاهری داشته باشد.
در این بین، روسيه می‌تواند از بحران جوکانوویچ خوشحال شود ولی جمعیت مونته نگرو و صربستان دلایل کافی برای اشکال تراشی برای جوکانوویچ دارند. نمی‌شود مخالفان یک رهبر سیاسی را که حتی بیش از لوکاشنکو (رئیس‌جمهور بلاروس) و اسلام کریم‌اف (رئیس‌جمهور فقید ازبکستان) رهبری کرده است را دشمن دموکراسی نامید، آن هم فقط به این دلیل که کرملین ممکن است از برکناری او خوشحال شود. از این رو شاید بتوان گفت تفکیک امور اخلاقی و غیر اخلاقی بر اساس موارد خوشحال کننده کرملین کار نادرستی خواهد بود.
بسیاری از سیاستمداران اروپای شرقی راه جالبی برای این معضل یافته اند. آنها وقتی در اپوزيسيون هستند می‌گویند با رژیم فاسد کرملین گرا مبارزه می‌کنند. وقتی هم به قدرت می‌رسند می‌گویند با تبلیغات و کودتای روسی مقابله می‌کنند و نه نارضایتی ملت خود. شاید بشود گاهی اوضاع را اینگونه تلقی کرد اما همیشه نمی‌شود این بهانه را آورد.
