۷ تکاور ایرانی چگونه نیروی دریایی صدام را کاملا زمین‌گیر کردند؟

امیر سرتیپ دریادار ناصر سرنوشت در تشریح عملیات موفقیت آمیز مروارید که منجر به نام گذاری 7 آذر به نام روز «نیروی دریایی» شد گفت: سردار ناخدا یکم مصطفی مدنی نژاد جانشین فرماندهی نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران طراح عملیات مروارید بود این عملیات مرکب از هفت تکاور، هوادریا، ناوچه پیکان و دیگر واحدهای شناور نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران انجام شد. من در آن مقطع زمانی افسر دریایی بودم که به عنوان افسرمخابرات و یکی از هفت تکاور در این عملیات حضور داشتم.

وی افزود: ما با گشت هایی که در منطقه زدیم اطلاعات را به محض شروع جنگ جمع آوری کردیم. بر همین اساس یک طرح عملیاتی را برنامه ریزی کنیم و موقعی که صدام اعلام کرد کلیه پایانه های نفتی ایران را منهدم، آبراه ها را مسدود و نیروی ایران را از حیز انتفاع ساقط کرد، این حرف برای ما دریایی ها خیلی ناخوشایند آمد و نمی توانستیم قبول کنیم بنابراین درخواست عملیات کردیم. آن موقع جزء تیم ویژه نیروی دریایی بودم، پروازهای گشت را در منطقه انجام دادیم توانستیم شناسایی و شناخت کاملی را از منطقه عملیات داشته باشیم.

این بازمانده از ناوچه همیشه جاوید پیکان و عملیات مروارید اظهار کرد: برنامه‌ریزی کردیم طبق دستور باید پایانه های نفتی عراق را از بین می بریم. اول در عملیات شهید صفری سکوی الامیه منهدم شد و بلافاصله عملیات مروارید درباره سکو نفتی البکر به اجرا درآمد. وسعت سکوی البکر 3 هزار متر در 1500 متر بود که 6 نفت کش 300 هزار تنی در یک زمان می توانستند کنار آن پهلو بگیرند و نفت خام عراق را دریافت کنند و به کشور مقصد ببرند. برای ما خیلی مهم بود که بتوانیم شریان های حیاتی عراق را ببندیم تا نتواند دیگر در منطقه کاری کند. بر همین مبنا تصمیم گرفته شد که سکوی البکر منهدم شود.

وی افزود: در پایان طراحی عملیات داوطلبانه به جناب ناخدا مدنی نژاد گفتیم نیاز نیست برای از بین بردن یک پایانه نفتی همه نیروی دریایی ایران را درگیر عملیات کنیم چون عراق در سطح و استعدادی نیست که چنین نیرویی بخواهد. بر همین اساس اجازه دادند با هفت تکاور این عملیات را به انجام برسانیم.

سرنوشت با بیان اینکه با هفت تکاور توانستیم سکوی البکر را منهدم کنیم، یادآور شد: هدف اصلی از عملیات مروارید انهدام نیروی دریایی عراق بود. وضعیت شمال خلیج فارس طوری است که عراق دسترسی مستقیم به دریا ندارد و بنادر ام القصر و بصره در ابتدای هویزه و خور عبدالله ورودی شان از طریق روخانه و خورهایی که آنجا وجود داشت بود بنابراین شناورهای عراقی به محضی که به دریا می آمدند دوباره بر می گشتند و در خورها پناه می گرفتند. ما برای درگیری و ارتباط مستقیم با دشمن باید آنها را به نحوی به دریا می کشاندیم و دیدیم بهترین راه آن است که به عنوان یک طعمه از خودمان استفاده کنیم، برویم سکوی البکر را بگیریم و آنها را تحریک کنیم که به دریا بیایند که خوشبختانه این عملیات با موفقیت و با همکاری خلبانان شجاع هوادریا انجام شد.

وی با اشاره به نحوه تسخیر سکوی البکر افزود: تمام راه های نفوذی دشمن را می دانستیم و می دانستیم از کجا نزدیک شویم بنابراین زاویه ای را آمدیم که هلی کوپترهای عراقی برای تعویض نیروهایشان می آمدند. این راه را شناسایی که کرده بودیم، عراقی ها کاملا غافلگیر شده بودند، به محض پیاده شدن می دانستیم کجا را باید بزنیم چون تمام نیروهای نگهبانی و گشتی عراقی در اتاقک برج کنترل و مرکز این سکوی بزرگ سه طبقه حضور داشتند وقتی پیاده شدیم خیلی جالب است یک گلوله آرپی جی به ساختمان اصلی زدیم و با همان یک گلوله آرپی جی در ها باز شد و همه عراقی ها بیرون امدند و ما شروع به اسیرگرفتن آنها کردیم.

سرنوشت اظهار کرد: تعداد زیادی بیش از 50 نفر اسیر گرفتیم. دو تکاور ما مشغول بستن اسرا بودند، سریع خواستیم اسرا را منتقل کنیم چون آنها منبع اطلاعاتی خوبی برای ما محسوب می شدند، بلافاصله از ساحل ناوچه پیکان آمد البته ناخدا همتی فرمانده ناوچه موشک انداز پیکان پشت بی سیم به من گفت دو واحد عراقی دارند از خور عبدالله بیرون می آیند بعد از انهدام آنها انتقال اسرا را انجام می دهد. ناوچه پیکان رفت آن دو واحد را منهدم کرد، تعدادی هم اسیر گرفت بعد به سکو آمد اسرای مستقر در سکوی البکر را سوار کرد و به ساحل برد.

وی درباره مدت زمان پیاده شدن 7 تکاور ایرانی بر سکوی البکر تا تسخیر کامل سکو گفت: ما ساعت 2 بعد از ظهر پنج آذر روی سکو پیاده شدیم و ساعت 4 و 20 دقیقه اعلام کردیم سکو را کامل پاک سازی کرده و در اختیار داریم و بیش از 50 نفر اسیر گرفتیم. منطقه امن را نیز برای پهلوگیری ناوچه پیکان مشخص کردیم.

وی ادامه داد: بعد از تسلط بر سکو کار دیگر ما به احتزاز درآوردن پرچم جمهوری اسلامی ایران بود یعنی پرچم کشور را باید روی دکل اصلی بالا می بردیم تا نشان دهیم سکو را گرفتیم و همین باعث تحریک دشمن می شد تا بیاید به دریا بیاید. برای این کار من 400 پله را برای نصب پرچم ایران در بالای سکو بالا رفتم و پرچم را نصب کردم. آنجا دیدم یک ناوچه دشمن در سکوی الامیه (سکوی کناری) کمین گرفته بلافاصله پایین آمدم با هوادریا تماس گرفتم، خلبان تیزپرواز نیروی دریایی ناوچه عراقی را منهدم کرد.

این بازمانده از عملیات مروارید اظهار کرد: ما با در احتزاز نگه داشتن پرچم جمهوری اسلامی ایران بر سکوی البکر توانستیم نیروی دریایی عراق را به تدریج به دریا بکشانیم و یگان های شناور، ناوچه پیکان، 7 افسر تکاور روی سکو و هوادریا از عصر پنج آذر 59 تا روز 6 آذر با عراقی ها درگیری داشته باشیم. در نهایت آن عملیات منجر به انهدام 13 فروند میگ ، 7 فروند ناوچه اوزا، 2 فروند ناو نیروبر عراقی شد و می توان گفت تقریبا نیروی دریایی عراق به کلی در این عملیات از بین رفت.

وی با بیان اینکه برنامه ریزی ما برای عملیات مروارید حساب شده بود و این عملیات بدون عیب و نقص با پیروزی به اجرا درآمد ادامه داد:  7 تکاور ایرانی 48 ساعت روی سکوی البکر ماندند، از ما هفت تکاور در برگشت دو نفر شهید شدند. اهمیت عملیات مروارید آن بود که 7 آذر 1359 وقتی سکوی البکر را منهدم کردیم و برگشتیم عراق تا پایان جنگ دیگر نتوانست از خلیج فارس نفت صادر کند و نیروی دریایی صدام کامل زمین گیر شد و دیگر مقابل نیروی دریایی ایران نتوانست قد علم کند. ضمن آنکه در خرمشهر و آبادان نیز جلوی لشکر عراق گرفته شد و نتوانست ادامه دهد.

این بازمانده از عملیات مروارید یادآور شد: عراق قبل از عملیات مروارید یکسری ناوچه و ادوات دریایی را از ایتالیا خریداری کرده بود اما دیگر بعد از عملیات مروارید نتوانست آنها را به نیروی دریایی خود اضافه کند. یک واحد شناور از طریق بندر عقبه از طریق دریای سرخ وارد کرده بود که توسط تیم ویژه همانجا منهدم شد. ما تمام آبراه ها را بسته بودیم و نمی گذاشتیم گلوله به آنها برسد چه رسد ناوچه و ناو.

وی افزود: صدام برنامه های خیلی سنگینی را برای خود پیش بینی کرده بود و انتظار دریافت چنین ضربه محکم و نابودکننده ای را از نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران نداشت. تکاوران، هوادریا، غواصان و واحدهایی شناور نیروی دریایی ایران توانستند این عمل را انجام دادند و جلوی حرکت بعثیون را بگیرند.

دریادار سرنوشت بیان کرد: در نهایت هم این سوال برای بسیاری از هموطنان عزیز پیش می آید که اگر نیروی دریایی عراق از بین رفت پس چه طور در دریا علیه ما تحرک داشت؟ پاسخ این است که نیروی دریایی عراق دیگر نتوانست قد علم کند ولی صدام یکسری هواپیماهای سوپراستاندارد و هلی کوپتر سوپر فلئور از فرانسه خرید و آنها را مجهز به موشک های سوپر سونیک اگزوست کرد با آنها می آمد در دریا خودی نشان می داد که خوشبختانه ما توانستیم مقابله کنیم. سیستمی را به وجود آوردیم که موشک های دشمن را در هوا منحرف و منهدم می کرد.

وی ادامه داد: نمونه کامل این امر هم این بود که ما هر 20 روز اسکورت کاروان کشتی های تجاری و نفتکش خودمان را از تنگه هرمز به بندر ماهشهر و بندر امام انجام می دادیم. هر علمیاتی که ما در زمین انجام می دادیم از کاروان هایی که فرآورده، نفت، مواد غذایی می آورد پشتیبانی صورت می گرفت. این پشتیبانی و عملیات اسکورت کاروان در نیروی دریایی تداوم داشت و ما توانستیم حتی در خلال جنگ با این پشتیبانی جزیره خارک را به طور مداوم نگه داریم هر روز از جزیره خارک نفت صادر کنیم و تسلط کامل در خلیج فارس داشتیم.

این بازمانده از عملیات مروارید اظهار کرد: در مراحل پایانی جنگ درگیری مستقیمی با شیطان بزرگ داشتیم. هواپیمای ایرباس ما را مورد اصابت موشک قرار داد. آنجا هم فرمانده عملیات جمع آوری اجساد هواپیمای ایرباس را خود من انجام دادم که آخرین فرماندهی ام در زمان جنگ بود افتخار می کنم خدمتی به کشورم انجام دهم. همرزمان، افسران و درجه داران نیروی دریایی ارتش ایثارگرانه در 8 سال دفاع مقدس جنگیدند، تعدادی شهید شدند و با گذاشتن جانشان باعث بقای ما شدند.

وی افزود: عراق از هفت آذر نتوانست از خلیج فارس نفت صادر کند. برخی محموله های سلاح را با کشتی های تحت پرچم کویت و عربستان می آورد که ما متوجه شدیم و کشتی ها را بازرسی می کردیم تا هیچ محموله ای به صورت مهمات تحت پرچم عربستان نیاید و نفت عراق از خلیج فارس نرود. در واقع کنترل کامل خلیج فارس را در تمام مدت جنگ در اختیار داشتیم و نمی گذاشتیم هیچ جنبده ای در دریا حرکت کند. طبق قانون اساسی سیادت دریایی، حفظ آبراه های مملکت و بازنگه داشتن بنادر در تمام مدت توسط همین بزرگمردان نیروی دریایی حفظ شد.

دریادار سرنوشت درباره اینکه می گویند ارتش در آغاز جنگ منفعل عمل کرد گفت: این را می توانم بگویم نیروی دریایی برای این آب و خاک جنگید و 6 ماه قبل از جنگ صدام هم تکاوران نیروی دریایی در خوزستان توانستند غائله خوزستان را از بین ببرند که آن زمان می خواستند خوزستان را از ایران جدا کنند که تکاوران نیروی دریایی غائله را خواباندند.

وی افزود: وقتی جنگ شروع شد در خرمشهر تکاوران ما جنگ خانه به خانه را شروع کردند و به مردم تیراندازی کردن را آموختند، دریادار سیاری جزء همین تکاوران در خرمشهر می جنگید. یعنی با شروع جنگ وارد صحنه شدیم بلافاصه در دریا توانستیم دشمن را عقیم کنیم و صدام نتواست دیگر قد علم کند و بقیه جنگ را در تمام مراحل توانستیم سیادت دریایی را حفظ کنیم و وقتی سکوی سلمان ما را ناو آمریکایی با توپخانه زد مستقیم با آن رو در رو شدیم. آنجا دیگر عراقی و بعثی نبود خود شیطان بزرگ وارد شده بود.