سفینه روسی پس از پرتاب آتش گرفت

سفینه باری «پروگرس» دقایقی پس از پرتاب از پایگاه فضایی بایکانور روسیه در قزاقستان آتش گرفت و نابود شد.

سفینه فضایی «پروگرس ام.اس-04» روز پنجشنبه هنگام خروج از جو کره زمین آتش گرفت و به قطعات کوچک تقسیم شد.

شبکه دوم تلویزیون دولتی روسیه گزارش داد: به احتمال زیاد قطعات لاشه سفینه پروگرس در جمهوری تووا در منطقه سیبری روسیه سقوط کرده است.

خبرگزاری ایتارتاس هم به نقل از شاهدان عینی نوشت: قطعات لاشه سفینه پروگرس در منطقه ای به نام «ایشتی خم» در جمهوری تووا سقوط کرده است.

رسانه روسی افزود: سفینه پروگرس در ارتفاع 190 کیلومتری بر فراز جمهوری تووا دچار وضعیت اضطراری شده و آتش گرفت و قطعات آن در یک منطقه کوهستانی سقوط کرد.

خبرگزاری روسی اینترفاکس پیش تر گزارش داده بود که ارتباط مخابراتی (تله متری) سفینه باری پروگرس مدت کوتاهی پس از پرتاب از پایگاه فضایی بایکانور با ایستگاه کنترل زمینی قطع شد.

این سفینه حامل 2 تن محموله از جمله مواد غذایی، کپسول های هوا، تجهیزات و دستگاههای علمی برای ایستگاه فضایی بین المللی بود.

در گزارش رسانه روسی گفته شد که ارتباط با سفینه باری 383 ثانیه پس از پرتاب قطع شد و به احتمال زیاد یکی از دلایل بروز این مشکل، قرار گرفتن آن در یک مدار دیگر بود.

براساس برنامه تنظیم شده، قرار بود این سفینه باری روز شنبه به ایستگاه فضایی بین المللی محل استقرار فضانوردان متصل و محموله به این سازه فضایی منتقل شود.

در سال های اخیر چند سانحه فضایی در روسیه رخ داده و مسئولان بخش فضایی این کشور به همین دلیل مورد انتقادهای شدید قرار گرفته اند.

آخرین مورد این سوانح، سقوط موشک فضایی 'پروتون-ام' روسی حامل ماهواره مکزیکی بود که روز 26 اردیبهشت ماه 1394شمسی رخ داد.

به گزارش رسانه ها، موشک ماهواره بر 'پروتون-ام' دقایقی پس از پرتاب از ایستگاه فضایی 'بایکانور' روسیه در قزاقستان سقوط کرد.

یک ماه پیش از این حادثه نیز یک فضاپیمای باری سایوز روسی حامل سه تن بار پس از پرتاب در فضا از کنترل خارج شد و پس از مدتی در اقیانوس آرام سقوط کرد.این حادثه حدود پنج میلیارد روبل (معادل یکصد میلیون دلار) خسارت به روسیه وارد کرد.

با این وجود روسیه پرتاب های فضایی را متوقف نکرده و سالانه چند فضاپیمای سرنشین دار یا باری را به مقصد ایستگاه فضایی بین المللی پرتاب می کند.

ایستگاه فضایی بین المللی که با مشارکت بیش از 15 کشور ساخته شده، در مدار نزدیک و در ارتفاع 330 تا 435 کیلومتری از سطح زمین در حرکت است که روزی 15 بار به دور این سیاره می گردد.

این ایستگاه محصول همکاری مشترک سازمان های فضایی آمریکا، روسیه، اروپا، ژاپن و کانادا است. سازمان فضایی برزیل نیز با این برنامه همکاری می کند و چین نیز علاقه خود را برای پیوستن به این جمع به ویژه از طریق همکاری با سازمان فضایی روسیه اعلام کرده است.

روسیه تنها دارنده امکانات پرتاب موشک برای حمل ماهواره و تاسیسات فضایی به کشورهای دیگر است که آمریکا و اعضای اتحادیه اروپا از این سامانه ها روسی استفاده می کنند و حتی از پایگاه های خارج از مرزهای خود نیز عملیات پرتاب را برای کشورهای دیگر اجرا می کند.