پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : شرق نوشت: نخستين بحران سياسي و اقتصادي در تهران اخير در فاصله سال 1277 تا 1287 ه.ق در زمان ناصرالدين شاه با بروز قحطي در تهران و شيوع بيماري و با شكل گرفتن هنگامي كه شاه از شكار برمي گشت، مردم شهر كه از گرسنگي به ستوه آمده بودند، راه وي را سد كردند و در مقابل چشمانش به يكي از نانوايي هاي شهر هجوم بردند.
روز بعد مردم به خصوص زنان دوباره به خيابان ها ريختند و شاه كه از بالاي قصر گلستان با دوربين به تظاهرات مردم نگاه مي كرد، محمودخان نوري (كلانتر وقت تهران) را خواست و وي را مورد شماتت و سرزنش قرار داد و در مورد علت ناآرامي ها توضيح خواست.
نوري كه هيچ دليل قانع كننده اي نداشت، از شاه اجازه خواست تا تظاهرات را سركوب كند كه اين تقاضايش مورد موافقت قرار گرفت و دقايقي بعد گروهي از فراشان و گماشتگان حكومتي به اشاره و دستور وي مردم ناراضي را مورد حمله قرار دادند و طي اين تهاجم گروهي مضروب و مجروح شدند.
ناصرالدين شاه كه از اين وضع شديدا برآشفت، كلانتر تهران را فراخواند و دستور داد ريش اش ر ا بتراشند و وي را به چوب فلك ببندند و بعد او را برهنه كنند و به وسيله طناب در كوچه و بازار روي زمين كشاندنش و سرانجام بدن بي جانش را به دار آويختند كه سه روز در بالاي دار قرار گرفت. به دنبال اعدام كلانتر تهران، هر روز گروهي از كدخدايان محلات تهران نيز تنبيه مي شدند و اين مساله تا حدودي باعث تخفيف ناآرامي ها شد و تصميماتي براي بهبود وضع نان اتخاذ شد.
