تهراني هاي قديم چگونه دعا مي كردند، چگونه نفرين

تهراني هاي قديم نذر را براي شفاي بيماران، اداي قرض بدهكاران، سلامت مسافران و رفع گرفتاري انجام مي دادند.براي مثال گوسفند قرباني براي رفع قضا و بلا، علاج مريض بدحال، بازگشت مسافر، عروس و داماد، خريد خانه يا درشكه، سلامتي زائو، روزهاي عيد مثل عيد قربان، رفع خطر از بلاياي طبيعي و عقيقه نمودن (نذري كه براي نوزادان و فرزندان مي شد تا از خطرات در امان باشد) و براي رفع تمامي مشكلات، آن را آبگوشت كرده و عده اي فقير را دعوت مي نمودند و با ختم يك سوره (حمد) به آنها مي دادند.

به گزارش انتخاب، از نذرهاي ديگر تهراني ها، نذر آش و پلو امام حسين بود كه وقتي حضرت آنها را بطلبد، براي پابوسش آن را مي پختند، البته در اين ميان خرافات هم به باورهاي قديمي رسوخ كرده بود و گاه افراد به كارهاي غيرعقلاني دست مي زدند. نذرهاي خلافي هم بود كه وقتي كسي از راه مشروع، مشكلاتش حل نمي شد و با نذور حاجاتش روا نمي گرديد، مخالف آن را نذر مي كرد مثلااينكه يكي نذر مي نمود كه شير آب انباري را بكند بلكه كارش رو به راه شود يا موش مرده در سقاخانه اندازد و از اين قبيل.
    
    دعاهاي تهراني هاي قديم
    تهراني هاي قديمي با ديدن خير و فايده، دعاهايي را نثار مردم مي كردند كه ذكرشان خالي از لطف نيست: پيرشي، خير ببيني، خوب برات بياد، دست تنگي نبيني، روي ناخوش نبيني، دستو تو خاكستر كني طلادر بياري، غم و درد نبيني، خدا هرچي رو بخواي بهتر شو بهت بده، خدا اونقدر بهت بده كه نتوني جمع شون كني، خدا عزيز خلايقت كند، من كه عوض ندارم، خدا عوضت بده، خدا عمر با عزت بده، رنگ حكيم و دوا نبيني، خدا چيزي بده كه همه حسرت شو بخورن.
    
    و اما نفرين تهراني هاي قديم
    تهراني هاي قديم همان طور كه عبارات زيبا براي دعا به كار مي بردند، كافي بود نسبت به كسي، بددل شوند، آن هنگام بود كه جملات زشت را به فرد موردنظر نسبت مي دادند.

به گزارش انتخاب به نقل از شرق، مثلامي گفتند خير از عمرت نبيني، آب خوش از گلوت پايين نره، به تير غيب گرفتار شي، روز خوش نبيني، گير ظالم بيفتي، گير نامرد بيفتي، گرفتار تهمت بشي، نون داشته باشي و دندون نداشته باشي، دندون داشته باشي، نون نداشته باشي، خوار و ذليل بميري، خدا جزاتو بده، خدا ناخن بهت نده تنتو بخاروني، چه كنم چه كنم بكني، خدا اونقدر بهت بده كه كرم از تنت با انبر طلابكشن و...