حاج علی مرادی، مرد 75 ساله همدانی كه تا ديروز در شهرداری مشغول به كار بود، امروز در انبوهی از زباله روزگار میگذراند، در خانه‌ای محقر و ويرانه زندگی می كند آن هم بدون هيچ امكانات اوليه‌ای! برق ندارد، از آب چاه استفاده می كند، گرم شدنش هم با هيزم است؛ مدت‌هاست روی حمام را به خود نديده، با پاي شكسته‌اش می سازد اما قصد دكتر رفتن ندارد! غذايش با كمك همسايه‌ها تأمين می شود، اغلب هم سر گرسنه به بالين می گذارد و با پوست گوسفندی كه حكم پتويش را دارد، شبهای سرد همدان را به صبح می رساند برای تكرار يك روز تكراری ديگر!
