احمد توكلی در الف نوشته است:
كمی دقت در موضعگیری های آقای رئیس جمهور نشان می دهد
كه ایشان مرتباً در حال افزایش مطالبات مردم از نظام است. در این مسیر
ظاهراً قیدی هم به قانون و عقلانیت ندارد. در همین دو هفته تعطیلی مجلس
لااقل سه مورد را می توان مصداق این رفتار ذكر كرد:
اول: رئیس جمهور اعلام كرد كه به هر خانوار ایرانی یك هزار متر زمین رایگان
داده خواهد شد تا در آن ویلا احداث كنند و باغداری نمایند.
دوم: رئیس جمهور اعلام كرد كه 7 میلیارد دلار از موجودی صندوق توسعه ملی را
برای گسترش طرح مسكن مهر اختصاص خواهد داد. درباره تخصیص 3 میلیارد آن
تصمیم گرفته شده است.
سوم: با پیشنهاد رئیس جمهور تعداد پذیرش دانشجویان مقطع دكتری تا دو برابر افزایش یافت.
پیش تر هم از این موارد بسیار بوده است؛ مانند پرداخت یك میلیون تومان به
هر نوزاد در بدو تولد و اهداء سالانه یكصد هزار تومان به همان حساب، یا
تقسیم پول نفت به طور مساوی بین مردم، یا افزایش یارانه نقدی و مشابه آنها.
درباره همان سه مورد ذكر شده، كمی اطلاعات نسبت به امكانات كشور و نیز
دانستن قانون بر نادرستی طرح گواهی می دهد. در اینجا نقد كارشناسی آن مواضع
مقصود نیست، تنها قصد جلب توجه نسبت به این سوال است كه چرا رئیس جمهور
بدون اعتنا به قوانین و كار كارشناسی مطالبات مردم را بالا می برد؟
جلب رضایت خاطر عمومی از وظایف مسلم همه دولت هاست. شرط ضروری این كار كاهش
شكاف سطح مطالبات و امكانات است. هرچه این شكاف كمتر باشد، رضایت خاطر
عمومی بیشتر است و برعكس افزایش این شكاف نارضایتی مردم را در پی دارد.
معمولاً مخالفان دولت ها برای انصراف اعتماد عمومی از دولت حاكم، بر
مطالبات دامن می زنند تا با افزایش این فاصله از مقبولیت و مشروعیت دولت
بكاهند. در مردم سالاری های عاقل و جاافتاده، حتی احزاب مخالف در این كار
محتاط اند، زیرا اگر برای جلب آراء توقعاتی را به طور غیرواقع بینانه
برانگیزند، ابزارهای فشار افكار عمومی در زمان پیروزی شان آنان را به عقب
می راند.
چرا در اینجا رئیس جمهور حاكم كه برای ادامه حاكمیت خود و دوستانش در قدرت اصرار زیادی هم دارد، شخصاً به مطالبات دامن می زند؟
پرواضح است كه بخشش رایگان زمین به همه خانوارها بدون نظر مجلس مقدور نیست.
از جنبه اجرایی نیز هر متخصصی می داند كه كمبود آب و زمین مستعد مانع
اجرای این كار خواهد شد. علاوه بر آن، اینكه همه خانوارها یكصد متر ویلا
برای خود بسازند، به یك طنز غم افزا می ماند. در این صورت طبعاً مجلس
مخالفت می كند. این موضع را همه كارشناسان مستقل تأیید خواهند كرد، ولی آیا
همه مردم هم همین طورند؟ آیا رئیس جمهور به دنبال آن است كه توده های مردم
به این نتیجه برسند كه دولت می خواهد خیری به آنها برساند، مجلس نمی
گذارد؟
هركس قانون برنامه پنجم توسعه را خوانده باشد و ماده 84 آن را دیده باشد می
داند كه تخصیص ارز از صندوق توسعی ملی برای ساختن مسكن مهر غیرقانونی است.
حتی اگر رئیس جمهور پیشنهاد اصلاح قانون را بدهد، چون تغییر برنامه است دو
سوم نمایندگان باید به آن رأی بدهند و حتی در این صورت چون این تصمیم با
سیاست های كلی ابلاغی رهبری مخالف است، شورای نگهبان آن را رد می كند. علت
كارشناسی این مخالفت های مجلس حفظ مصالح مردم است كه اقتصاد نفتی مصرفی بیش
از این لطمه به مردم نزند. ولی این موضع كارشناسی را توده های بی مسكن
منتظر كمك مسكن مهر باور می كنند؟ آیا رئیس جمهور نمی داند كه دسته ای از
مردم چنین استنباط خواهند كرد كه رئیس جمهور می خواهد آنها را صاحب مسكن
كند، ولی مجلس و شورای نگهبان نمی گذارند؟
مطالبات غیر قابل ارضاء، بر شكاف بین توقعات و امكانات می افزاید و زمینه
های نارضایتی از حاكمیت را گسترش می دهد. این به سود كی و به زیان چه كسانی
است؟
