آرتریت روماتوئید از جمله بیماری‌های خود ایمنی است که کیفیت زندگی فرد را به شدت کاهش می‌دهد اما می‌توان با روش‌های درمانی طبیعی عوارض و علائم آن را تسکین داد.

به گزارش انتخاب، آرتریت روماتوئید می‌تواند موجب ناتوانی، معلولیت و حتی مرگ زودهنگام شود و مطالعات نشان می دهد که زنان بیش از مردان دچار آن می‌شوند.

برای درک روش‌های درمانی طبیعی این عارضه لازم است اطلاعات کافی در مورد این بیماری داشته باشیم. درمان این بیماری ممکن است دارویی یا غیردارویی باشد و اغلب تواما مورد استفاده قرار می‌گیرند.

از آنجایی که آرتریت روماتوئید بیماری پیشرونده‌ای است و بدون اقدامات مداخله‌ای تشدید می‌شود لازم است درمان آن به صورت تهاجمی صورت گیرد.

به گفته پزشکان، فیزیوتراپی در درمان مبتلایان به آرتریت روماتوئید کمک کننده است که شامل حرکت کششی، ورزش کردن، گرم و سرد کردن و استراحت‌های متعادل می‌شود. حرکت کششی در ماهیچه‌های اطراف مفصل‌های آسیب دیده می‌تواند علائم این بیماری را کاهش دهد.

علاوه بر حرکت‌های کششی، ورزش سبک نیز کمک کننده است. ورزش‌های سبک از قبیل شنا کردن یا تمرینات بدنی معمول می‌تواند ماهیچه‌های اطراف مفصل‌های آسیب دیده را تقویت کند.

شواهد پزشکی بحث برانگیزی در مورد تاثیر گرم و سرد کردن مفصل‌های آسیب دیده بر اثر آرتریت روماتوئید وجود دارد. هرچند برخی افراد معتقدند گرم و سرد کردن نقاط آسیب دیده بدن به طور موقت تسکین دهنده است.

استراحت کردن روش‌ درمانی مهمی برای مفصل‌های آسیب دیده است اما باید با ورزش کردن متوازن شود زیرا زیاد استراحت کردن هم می‌تواند درد مفاصل را تشدید کند.

همچنین از آنجایی که التهاب علامت اصلی آرتریت روماتوئید است رژیم غذایی ضد التهابی ممکن است در کاهش علائم موثر باشد. بررسی‌ها نشان می‌دهد رژیم غذایی مملو از میوه و سبزیجات تازه در کنار مصرف غلات و خشکبار به کاهش التهاب کمک می‌کند.

علاوه بر این،‌ برخی از مکمل‌ها دارویی و گیاهی نظیر روغن ماهی، گیاه کندر، زردچوبه و حتی پروبیوتیک‌ها که خاصیت ضدالتهابی دارند برای مبتلایان به این عارضه مفید هستند اگرچه برخی از مکمل‌هایی که برای این منظور استفاده می‌شوند حتما باید با مشورت پزشک مصرف شوند.

در عین حال متخصصان توصیه می کنند که کاهش فشار جسمی و ذهنی در بهبود علائم این بیماری موثر است.

به گزارش مدیکال نیوز تودی، اگرچه علت دقیق آرتریت روماتوئید مشخص نیست اما فاکتورهای ژنتیکی، زیست محیطی و هورمونی در بروز آن نقش دارند.