تجربه اي منحصر به فرد به روایت جانی دپ

براي من، تجربه صداپيشگي در فيلمي مثل «رانگو»، تجربه اي منحصر به فرد بود. بازيگري در يک فيلم انيميشن، کاملا متفاوت با فيلم هاي زنده است. براي قرض دادن صداي خود به يک کاراکتر کارتوني، بايد يک حس ويژه و مخصوص داشته باشي و اين حس را پيدا کني. همه چيز در صداي تو خلاصه مي شود. در اتاق ضبط صدا، تو هستي و يک ميکروفون در جلوي رويت. تو بايد به تصوير فيلم انيميشني که برايت پخش مي شود خيره شوي و در آن غرق شوي. اگر خودت را به آن نسپاري، نمي تواني کار را به جلو ببري.

دنياي انيميشن، يک دنياي عجيب و غريب است و تو بايد اين دنيا را باور کني. بعد از تولد دخترم، علاقه من به فيلمهاي انيميشن بيشتر شد. دوست دارم در فيلمهايي بازي کنم که به درد آنها بخورد و بتوانند از تماشاي آنها لذت ببرند. از آن روز که دخترم به دنيا آمد، تازه احساس کردم که متولد شده ام و دارم زندگي مي کنم. کل زندگي حرفه اي من، تحت تاثير تولد اوست.
همه فکر مي کنند که من با دستمزدهاي بالايي که مي گيرم، زندگي آنچناني بايد داشته باشم، اما من هم مثل بقيه مردم يک زندگي خانوادگي معمولي دارم و اين پول ها، خرج همين زندگي روزمره مي شود؛ البته خرج ما بازيگران سينما، کمي بيشتر از خرج مردم معمولي است و ضمناً، بايد به فکر روزهاي بازنشستگي هم بود!

من آدمي دمده و قديمي هستم. از آن آدم هايي که دوست دارند جلوي يک درياچه بنشيند و ساعت ها به فضاي پيش روي خود خيره شوند. آدمي خجالتي ام که کمي هم خيالپرداز است. در همه حال از شهرت متنفرم. حاضر بودم هر کاري بکنم تا اين اتفاق نيفتد و مشهور نشوم، اما ما متاسفانه در جامعه اي زندگي مي کنيم که شايعه پرداز است و تعجب مي کنم که بعضي ها کار و زندگي خود را رها مي کنند تا پشت سر شما شايعه درست کنند. اگر کساني پيدا مي شوند که مي نشينند و شايعه بافي مي کنند، بگذار اين کار را انجام دهند،ولي من تمام سعي خودم را مي کنم تا بهانه و سوژه اي به دست آنها ندهم.
* جاني دپ/بازيگر سينما