پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : سیدجواد ورعی در جمهوری اسلامی نوشت: در سال اول بعد از پیروزی انقلاب، گروه فرقان به رهبری طلبه ای به نام گودرزی که تفسیر خاصی از اسلام داشت، و عمده ترین مشخصات آن، "اسلام منهای روحانیت، فقاهت و ومرجعیت" و "اسلام ضد رفاه و ثروت" بود، اعلام موجودیت کرد و در فضای پرآشوب ابتدای انقلاب، سریعتر از آنچه تصور می شد به ترور شخصیتها رو آورد، شهید مطهری، آیت الله هاشمی رفسنجانی، ایت الله سید رضی شیرازی نواده میرزای شیرازی، صاحب فتوای معروف تحریم تنباکو، و شهید حاج مهدی عراقی، یار وفادار امام توسط این فرقه ترور شدند. با دستگیری و مجازات اعضای این گروه، به حسب ظاهر پرونده "فرقان" بسته شد. اما تفکر این گروه منحرف همچنان طرفدارانی داشت. خود را نماد اسلام روحانیت ستیز، و طرفدار محرومان و ستمدیدگان می پنداشتند.
صاحبان این تفکر که از تجربه اوایل انقلاب درس آموخته بود، این بار با رویکرد "ترور شخصیت" عالمان انقلابی و تاثیر گذار به میان آمدند. در سال ۸۴ از غفلت انقلابیون و اختلاف دو جناح اصلی کشور، جریانی با هجمه به روحانیت اصیل شیعه، که یکی از چهره های بارز آن، هاشمی رفسنجانی بود (و هشت سال تجربه موفق فرماندهی دفاع مقدس و هشت سال سازندگی کشور را در کارنامه خود داشت)، بر امواج توده های مردم که خواهان حاکمیت ارزشهای انقلاب بودند، سوار و مرکب قدرت را در اختیار گرفتند. آن روز بسیاری از دلسوزان بصیر هشدار دادند که این جریان، ریشه انقلاب یعنی "مرجعیت"و عمود خیمه نظام یعنی "ولایت فقیه و رهبری" را نشانه گرفته و خاکریز به خاکریز پیش خواهد رفت.
در سال ۸۸ بسیاری دیگر، از تداوم قدرت این جریان احساس خطر کرده و آن را گوشزد نمودند، این جریان با احساس پشتگرمی، هم چنان تاخت و این بار، افزون بر هاشمی، روحانیون مبارز و روحانیت (که ناطق نوری یکی از عناصر اصلی اش، و مهمتر اینکه قاضی دادگاه محاکمه عناصر گروه فرقان در سال ۵۸ بود)، مورد هجمه قرار گرفت و باز هم اهتمام به حذف یک جریان، موجب غفلت از خطر "فرقه فرقان نو" شد. حاکمیت هشت ساله این جریان نتیجه ای جز نشان دادن "ناکارآمدی حکومت دینی به رهبری روحانیت اصیل شیعه" نتیجه دیگری نداشت، همان آرزوی دیرینه گروه فرقان! دستاوردهای بیش از بیست سال انقلاب را زیرسئوال بردند و خود را قهرمان نجات کشور خواندند!
