فرازهایی از فرمایشات امام خمینی(ره) به‏‌مناسبت روز «جمهورى اسلامى ایران»‏‏/دشمن ما فقط رضاخان نبود

دشمن ما فقط محمدرضاخان نبود، هرکس که مسیرش مسیر اسلام نباشد، دشمن ما است؛ با هر اسم مى‏‌خواهد باشد. هرکس جمهورى را بخواهد، دشمن ما است، براى این‏که دشمن اسلام است. هر کس پهلوى «جمهورى اسلامى»، «دمکراتیک» بگذارد، این دشمن ما است، هرکس..
 
به گزارش انتخاب به نقل از تسنیم، فرازهایی از فرمایشات امام خمینی (ره)به‏‌مناسبت روز «جمهورى اسلامى ایران»‏‏ را در ذیل از نظر می گذرانید:
 
 
نهضت خود را با همان عنوان «جمهورى اسلامى» حفظ کنید
 
حضرت امام خمینی‏(ره):
* 12 فروردین؛ روزِ نخستینِ حکومت اللّه‏
صبحگاه 12 فروردین که روزِ نخستینِ حکومت اللّه است، از بزرگترین اعیاد مذهبی و ملی ما است. ملت ما باید این روز را عید بگیرند و زنده نگه دارند؛ روزی که کنگره‌‏های قصر 2500 سال حکومت طاغوتی فرو ریخت و سلطه شیطانی برای همیشه رخت بربست و حکومت مستضعفین که حکومت خدا است، به‌‏جای آن نشست.(صحیفه امام، ج 6، صص 453 - 454) ملت ایران این روز را عیدی اسلامی ملی تلقی می‏‌کند.(صحیفه امام، ج 12، ص 219)
 
* روز اعلام حکومت عدل الهى با رأى قاطع‏
مبارک باد بر شما روزى که پس از شهادت جوانان برومند و داغ دل مادران و پدران و رنجهاى طاقت‏‌فرسا، دشمنِ غول‏‌صفت و فرعون زمان را از پاى درآوردید و با رأى قاطع به جمهورى اسلامى، حکومت عدل الهى را اعلام نمودید؛ حکومتى که در آن، جمیع اقشار ملت با یک چشم دیده مى‏‌شوند و نور عدالت الهى بر همه و همه به یک طور مى‏‌تابد و باران رحمت قرآن و سنت بر همه کس به یکسان مى‏‌بارد. مبارک باد شما را چنین حکومتى که در آن اختلاف نژاد و سیاه و سفید و ترک و فارس و لر و کرد و بلوچ مطرح نیست؛ همه برادر و برابرند، فقط و فقط کرامت در پناه تقوا و برترى و به اخلاق فاضله و اعمال صالحه است. مبارک باد بر شما روزى که در آن تمام اقشار ملت به حقوق خود مى‏‌رسند، فرقى بین زن و مرد و اقلیت‌هاى مذهبى و دیگران در اجراى عدالت نیست.(صحیفه امام، ج 6، ص 453)
 
* روز اثبات رشد سیاسى و اجتماعى ملت
من از این همبستگى بى‏‌مانند که جز مشتى ماجراجو و بى‏‌خبر از خدا، همه و همه به نداى آسمانى «وَ اْعتَصِمُوا بِحَبْلِ اللّهِ جَمیعاً» لبیک گفتند و با تقریباً اتفاق آرا به جمهورى اسلامى رأى مثبت دادند و رشد سیاسى و اجتماعى خود را به شرق و غرب ثابت کردند، تقدیر مى‏‌کنم. (صحیفه امام، ج 6، ص 453)
 
* «جمهوری اسلامی»؛ دمکراسی واقعی
من در این روز مبارک، روز امامت امت و روز فتح و ظفر ملت، جمهورى اسلامى ایران را اعلام مى‏‌کنم. به دنیا اعلام مى‏‌کنم که در تاریخ ایران، چنین رفراندمى سابقه ندارد که سرتاسر مملکت با شوق و شعف و عشق و علاقه به صندوقها هجوم آورده و رأى مثبت خود را در آن ریخته و رژیم طاغوتى را براى همیشه در زباله‏دان تاریخ دفن کنند. (صحیفه امام، ج 6، ص 453)
حکومت جمهورى اسلامى، (یک) حکومت دموکراسى واقعى است. (صحیفه امام، ج 4، ص 503) جمهورى به همان معنایى است که همه جا جمهورى است، لکن این جمهورى بر یک قانون اساسى‏اى متکى است که قانون اسلام مى‌‏باشد. این‏که ما جمهورى اسلامى مى‏‌گوییم، براى این است که هم شرایط منتخب و هم احکامى که در ایران جارى مى‌‏شود، این‏ها بر اسلام متکى است. (صحیفه امام، ج 4، ص 479)
حکومت اسلامى، حکومتى است بر پایه قوانین اسلامى. در حکومت اسلامى استقلال کامل حفظ مى‏‌شود. جمهورى، فرم و شکل حکومت را تشکیل مى‌‏دهد و اسلامى یعنى محتواى آن فرم که قوانین الهى است. (صحیفه امام، ج 5، ص 398)
 
* شرط تحقق واقعی جمهوری اسلامی
وقتى مملکت، مملکت اسلامى است که تعالیم اسلام در آن باشد. اگر تعالیم اسلامى در آن نباشد، اسلامى نیست. هرچه ما بگوییم جمهورى اسلامى، جمهورى اسلامى لفظ نیست، (صرفا) با رأى ما، جمهورى اسلامى تحقق پیدا نمى‏‌کند، بله رژیم رسمى، رژیم جمهوریت مى‏شود، لکن اسلامى نمى‌‏شود، مگر آن‏که احکام اسلام در او جارى بشود، با جریان قانون اساسى هم اسلام نمى‏‌شود، با مجلس شورا هم اسلام نمى‏‌شود، این‏ها همه مقدمه است. (صحیفه امام، ج 7، ص 533)
 
* علامت دشمن؛ مخالفت با اسلامیت جمهورى‏
دشمن ما فقط محمدرضاخان نبود، هرکس که مسیرش مسیر اسلام نباشد، دشمن ما است؛ با هر اسم مى‏‌خواهد باشد. هرکس جمهورى را بخواهد، دشمن ما است، براى این‏که دشمن اسلام است. هر کس پهلوى «جمهورى اسلامى»، «دمکراتیک» بگذارد، این دشمن ما است، هرکس «جمهورى دمکراتیک» بگوید، این دشمن ما است، براى این‏که این اسلام را نمى‏‌خواهد. (صحیفه امام، ج 7، صص 458 - 457) باید (دشمن را) بشناسید، علامتش هم همین است.( صحیفه امام، ج 7، ص 458)
 
* لزوم حفظ نهضت با عنوان «جمهوری اسلامی»
ملت عزیز! نهضت خود را حفظ کنید. ملت بزرگ! این قیام بزرگ خود را با همان عنوانى که دارد، حفظ کنید، این شعار خود را حفظ کنید. نگذارید دستهاى اجنبى و دستهاى اجنبى‏‌خواه در او تصرف کند. (صحیفه امام، ج 6، ص 363)