بانوان سرخ‌پوش پشت درهای آزادی

هر چقدر جلوی‌شان بایستیم، هر چقدر اجازه ورود به ورزشگاه را ندهیم، هر چقدر از دویدن در مسابقات منع‌شان کنیم، ولی وقتی پای عشق در میان باشد، چیزی جلودارشان نیست. در روز بالا بردن جام توسط پرسپولیسی‌ها، نیمی از ایران عزادارند. منظور نه به استقلالی‌هاست و نه تراکتوری‌ها. منظور به دختران سرزمینی است که اجازه ورود به ورزشگاه را ندارند. رویای جام پرسپولیس برای‌شان محقق شد ولی رویای تماشای این صحنه‌ها نه. 

شاید از کودکی خیلی از شب‌ها را در خواب و خیال به سر می‌بردند. آرزوی این که باری دیگر پرسپولیس قهرمان شود. ولی حالا حس می‌کنند که خیلی هم رویای شیرینی نبود. لااقل تلخی‌اش بیشتر از شیرینی‌اش است. این که نمی‌توانند زمان تحقق این رویا، آن را تماشا کنند.

با این حال بانوان پرسپولیسی دست از تلاش بر نمی‌دارند. بیرون ورزشگاه پر است از دخترهای سرخ‌پوش. خانم‌هایی که اجازه ورود به ورزشگاه را ندارند، ولی برای لذت بردن از طرفداری پرسپولیس، تا پشت درهای ورودی می‌آیند و همراه با بقیه تماشاگرها، شعار می‌دهند و هیجانشان را خالی می‌کنند.