هوشنگ جاويد گفت: آواها و نواها ي رمضاني فقط در حال و هوايي حزن آميز هستند و جنس صداي خواننده غم و حزن ايجاد مي کند، بنابراين نمي تواند احساس معنوي را منتقل کند.

اين کارشناس و پژوهشگر موسيقي مقامي با بيان اين مطلب به ايسنا افزود: در گذشته آواز در ماه مبارک رمضان، جانشين ترانه ها مي شد. در واقع رمضان باعث مي شد متن موضوعي آوازها تغيير کند و مضمون هاي ستايش و نيايش در آوازها مطرح شود.

وي ادامه داد: در ماه رمضان آوازهاي بي شمار و متنوعي ارايه مي شد که نامش را موسيقي رمضان مي گذاشتند. همچون رمضانيه ها و... که با صداي بسيار زيبايي خوانده مي شدند و در ستايش ماه رمضان بود.

جاويد با اشاره به شرايط فعلي موسيقي در ماه رمضان، اضافه کرد: ترانه ها و آواهاي رمضاني امروز ديگر نمي توانند، تأثيرگذاري گذشته را داشته باشند چرا که مناجات خوانها و افرادي که در گذشته اين کار را انجام مي دادند به دنبال مسايل مالي نبودند و اين کار را يک وظيفه ديني تلقي مي کردند و حرف دل خود را بيان مي کردند.

هوشنگ جاويد در بخش ديگري از سخنانش با بيان اينکه، آواها و نواهاي رمضاني در گذشته درون مايه داشتند، گفت: امروز خواننده يا مناجات خوان بر مبناي احساس مي خواند و اين روند ارتباط عميق با ذات باري تعالي ندارد.

وي در ادامه با بيان اينکه ترانه هاي ماه رمضان ترانه هايي در ستايش اين ماه هستند درعين حال مطرح کرد: ترانه سازيهاي ما مشکلاتي دارند و بايد دقيق تر به آن توجه شود.

اين پژوهشگر از وضعيت اسفبار نواهاي رمضان اظهار تأسف کرد و گفت: در گذشته کسي که خوانندگي مي کرد، سحرگاه مردم را در تنهايي خود و با لطافت بيدار مي کرد. اين ارتباط زمين تا آسمان با اين ارتباط مکانيکي که از طريق راديو و تلويزيون به وجود مي آيد فرق دارد.