داستان را در جايي ديگر بيابيد؛ اعتراض به استيلي حمايت از کارنامه دايي نيست

پيام يونسي پور

بي صبري هواداران پرسپوليس را نمي توان هضم کرد و پذيرفت. حميد استيلي قبل از اين که تيمش به رختکن برود، پيش از آن که دروازه تيمش باز شود و حس شکست به سکوها نزديک شود، خودش را زير تيغ فرياد هواداران مي بيند. دليل چنين فريادهايي چيست؟

به نظر مي رسد صبري براي حميد استيلي وجود ندارد. صبري که به محض به پايان رسيدنش و آغاز محکوميت استيلي و بازيکنانش روي سکوها، تمرکز و آرامش تيمي پرسپوليس هم از هم مي پاشد. به گذشته اي نه چندان دور برگرديم. روزگاري که علي دايي (همين مردي که روي سکوها فريادش مي زنند) در 2 داربي رفت و برگشت به استقلال باخت، رفت و برگشت مقابل ملوان شکست خورد، رفت و برگشت در شکست دادن پيکان سقوط کرده ناکام ماند و در کارنامه اش شکست سنگين 4 بر يک مقابل شاهين در بوشهر يا سپاهان در تهران را هم مي ديد.

علي دايي اما وقتي تيمش دروازه خود را باز شده مي ديد، از سوي هواداران تشويق مي شد. ليدرها برمي خواستند، نامش را صدا مي زدند و جمعيت را همراه خود مي ساختند. جمعيت هوادار خاص دايي روي سکوها ،همواره به بهترين نحو او را محبوب و مورد اعتماد نگه مي داشت. کسي توانايي اعتراض به همان جمعيت محدود اما پراکنده در دل جمعيت را نداشت. واي به آن لحظه اي که پرسپوليس به گل مي رسيد... نام او از دهان ورزشگاه نمي افتاد!

تفاوت ها در کجاست؟ علي دايي گل مي خورد و تشويق مي شد، امروز حميد استيلي که هم سابقه اي بيشتر از دايي در پرسپوليس دارد، هم بيشتر و پيشتر از او به نيمکت اين تيم نزديک بوده در هر 3 هفته ليگ مورد غضب هواداران قرار گرفته تا جايي که يک مربي صد در صد شکست خورده مانند دايي (که رکورد 2 باخت پياپي در داربي را به نام خود ثبت کرده است) را بالاي سر او قرار مي دهند.

حميد استيلي روزگاري نه چندان دور، هواداراني را روي سکوها مي ديد که برايش ايستاده کف مي زدند و امروز همان جماعت تحمل چند دقيقه تحملش را ندارند. چرايي تشويق علي دايي در روزهاي شکست پرسپوليس (چه زماني که خودش سرمربي پرسپوليس بود و چه امروز که او را روي نيمکت اين تيم نمي بينيم) را نمي توان تنها در خط و مشي ليدرهاي منتسب به او جست و جو کرد. دايي شايد توانسته باشد بخشي از احساسات سکوها را به سوي خود جذب کند اما از اين شانس هم برخوردار بوده که در دعوا با حبيب کاشاني و مديريتي که از ديدگاه هواداران پرسپوليس يک مديريت کاملا غير ورزشي و سياسي است، در يک سوي ديگرش قرار بگيرد. علي دايي با همان تمايلات خودخواهانه اش و فقط به واسطه خاص انديشي هاي دايمي که داشت رو در روي کاشاني قرار گرفت. هرچند که چهره اي پيروز نداشت، اما بسياري از همين جمعيت هواداري، او را در قامت مردي ديد که مي تواند مقابل تفکر مديريت سياسي حاکم بر پرسپوليس بايستد !

سوي ديگر اين دعوا حميد استيلي است. شايد او به همان اندازه براي نشستن روي نيمکت پرسپوليس بي کفايت باشد که رقيب و آلترناتيوش يعني دايي براي به دست آوردن اين عنوان فاقد صلاحيت است. اما حميد استيلي به واسطه سال ها دوستي صميمانه و رسيدن به نيمکت پرسپوليس از طريق ارتباط بسيار دوستانه اي که با کاشاني داشت، زير فشار هواداران قرار گيرد. در حقيقت دايي اهرمي است براي اعتراض به مديريت و استيلي دستمايه اي شده براي نشان دادن نارضايتي هواداران از جو موجود! دايي پيشترها شکست هايي خفت بار را در کارنامه پرسپوليس ثبت کرده است. او در يک سال رفت و برگشت به استقلال باخته و در همان فصل بيشترين شکست تاريخ پرسپوليس در ليگ را در کارنامه اين تيم جاي داده! با اين اوصاف هواداران فريادش مي زنند. اين قابل باور نيست.