هراس شيرين تئاتر

«کيومرث پوراحمد» کارگردان معروف سينما، عشق نمايش به سرش زده و اين روزها «خرده خانوم» را روي صحنه تئاتر برده است. او در گفتگويي با ايران تئاتر درباره رويکردش به هنر نمايش حرف هاي جالبي زده است. بخشي از اين گفتگو از نظرتان مي گذرد:

*با نمايش هاي ايراني تا چه اندازه آشنا بوديد، حالا مشخصاً نمايش هاي شادي آور ايراني که در اين متن از آنها استفاده شده است؟

**خيلي کم، در جواني بيشتر مي خواندم، اما بعد ديگر خيلي علاقه نداشتم و بجز آثار بهرام بيضايي به دليل زبان فاخر و ساختار ويژه آثارش، خيلي نمايشنامه نخوانده ام.

*بيشتر سراغ ادبيات داستاني مي رفتيد؟

**بله

*الان بعد از اين تجربه فکر مي کنيد، نمايشنامه به سينما نزديک تر است يا رمان و ادبيات داستاني؟
**رمان مي تواند نزديک تر باشد. طبيعتاً در نمايشنامه محدوديت هاي صحنه در نظر گرفته شده است اما در رمان نه، رمان آزادتر است و تصاوير بيشتري ايجاد مي کند.

*تا اينجا که تمرينات را پشت سر گذاشتيد و حدود يک هفته از اجرايتان مي گذرد، فکر مي کنيد چه نکته بارزي را تئاتر به عنوان يک تجربه متفاوت که تا به حال نداشتيد به تجربيات شما اضافه کرده است؟

**تا اينجا فقط مي توانم بگويم اين هيجاني که در تئاتر هست در سينما تجربه نکرده بودم. در سينما همه چيز در اختيار کارگردان است، از صحنه و دوربين و طراحي ها و بازي ها و مونتاژ گرفته تا حتي فونت اسامي در تيتراژ تحت کنترل است، ولي اينجا نه، در تئاتر کنترل تا پايان تمرين ها در اختيار کارگردان است و بعد ديگر همه چيز دست بازيگران است و شما به عنوان کارگردان فقط يک تماشاگر هستيد، همين.

*خوب شما که عادت داشتيد جزئيات را کنترل کنيد، اين عدم اختيار خوشايندتان است يا باعث هراس شما مي شود؟

**هراس شيريني دارد، چرا که هر شب با چيزي تازه در اجرا روبه رو مي شوي.