به گزارش انتخاب ساعت 14 و 26 دقیقه روز دوشنبه 30 خرداد سال 1373 برابر با عاشورای سال 1415 قمری در حالی که رواق‌‌ها، صحن‌‌ها، بست ها و اطراف مرقد مطهر هشتمین امام شیعیان از جمعیت موج می‌‌زد و مردم بر افروخته از عشق و ارادت به سالار شهیدان حضرت ابا عبدالله الحسین(ع)، غرق عزاداری و نوحه سرایی بودند، صدای مهیب انفجار بمب، فضای روضه منوره رضوی را پر کرد.
بر اثر شدت انفجار که طبق نظر کارشناسان مربوطه به انفجار 10 پوند ماده منفجره تی. ان. تی بود، اعضای بدن تعدادی از زائران همچون سر، دست، پا و انگشت جدا شده و سطح بیشتر رواق‌‌ها همچون رواق دارالحفاظ، دارالسعاده و نیز گنبد الله وردیخان، گنبد حاتم خانی و بخش وسیعی از دیوارها را پوشانده بود.
طاقت فرساترین و سوزناک‌ترین بخش کار، جمع آوری و پاک سازی حرم مطهر از قطعات ریز ریز شده پیکر مطهر زواری بود در ظهر عاشورای حسینی(ع) سطح بیشتر رواق ها هم چون رواق دارالحفاظ، دارالسعاده و نیز گنبدالله وردیخان، گنبد حاتم خانی و …. بخش وسیعی از دیوارها را پوشانیده بود، که این کار سخت و جگرسوز و شستشوی حرم مطهر در طول همان شب و با زحمت بسیار انجام گرفت و صبح روز بعد حرم فرزند موسی بن جعفر(ع) آماده زیارت و طواف عاشقان دلسوخته و عزادار شد و طی مراسم رسمی توسط تولیت عظمای آستان قدس رضوی به روی مردم آغوش گشود، و بدین سان پناهگاه همیشگی مردم به روی آنان بازگشت.
در کمترین زمان، ساکنان و مجاوران مشهد مقدس از وقوع حادثه خبردار شده و هر آن کس که خبر فاجعه را می شنید، سراسیمه به سوی حرم می شتافت. شور و التهاب و هیجان، شهر را فرا گرفته و همگان را مبهوت و متأثر ساخته بود. همه از حادثه ای که هرگز وقوعش را در باور نمی آوردند، گفتگو می‌کردند و هر کس در آن لحظات سخت، می‌اندیشید که چه کاری باید و می تواند انجام دهد.
پیکرهای زخمی مجروحین و شهیدان توسط خدام و مردم با وسایل نقلیه شخصی و آمبولانس‌هایی که به دو صحن انقلاب اسلامی و آزادی وارد شده بودند به بیمارستان‌‌های مشهد منتقل شدند و آنچه از کینه منافقان باقی ماند، 27 شهید گلگون کفن و 300 مجروح بود.
جمهوری اسلامی ایران منطبق بر اسناد متقن گروهک تروریستی منافقین را عامل این حادثه دانست و اعلام کرد که هدف آن سازمان از این کار اختلاف افکنی بین شیعه و سنی بوده است.
