روزنامه جمهوری اسلامی: این دو نفر همه چیز را سکسی می بینند

جمهوری اسلامی نوشت: سالهاي متمادي است كه از تهاجم فرهنگي دشمنان انقلاب اسلامي به ملت ايران سخن گفته مي‌شود و به درستي بر ضرورت مقابله با اين تهاجم تأكيد مي‌گردد. هر چند خطر اين تهاجم را نمي‌توان انكار كرد، لكن واقعيت مهمتر و خطرناك‌تر اينست كه درست به موازات همين تهاجم سنگين بيروني، در داخل نيز اصول و ارزش‌ها و آرمان‌هاي انقلابي و ديني و اخلاقي ما بشدت مورد تهاجم است و متأسفانه نسبت به اين جنگ نرم كه از درون است غفلت مي‌شود و يا تغافل صورت مي‌گيرد.

تفاوت تهاجم از بيرون با تهاجم دروني اينست كه اولي با بودجه دشمن صورت مي‌گيرد ولي دومي بودجه ملت را مي‌بلعد و آن را به گلوله توپ تبديل مي‌كند و جبهه خودي را هدف قرار مي‌دهد.

تهاجم بيروني از راه دور است و كم اثر ولي تهاجم دروني از نزديك است و مؤثرتر. آنان كه از بيرون حمله مي‌كنند برچسب مخصوص دشمن را بر چهره دارند و در برابر آنها عكس العمل‌هائي وجود دارد ولي مهاجمان دروني با نقاب دوست به صحنه مي‌آيند و به جاي آنكه عكس‌العملي را برانگيزند حتي در بسياري موارد از آنها استقبال هم مي‌شود...

نتيجه آنكه تا تكليف خود را با جنگ نرم از درون روشن نكنيم، مبارزه با تهاجم فرهنگي به جائي نخواهد رسيد. حتي اگر دشمنان خارجي ما تهاجم فرهنگي را متوقف كنند و ديگر در اين جبهه كاري به ما نداشته باشند، همين جنگ نرم دروني براي از پا در آوردن ما كافي است.

ساده‌ترين نمونه، همين تلويزيون خودمان كه قرار است "سيماي جمهوري اسلامي" باشد. از يازده ماه سال كه بگذريم و فقط بر ماه مبارك رمضان متمركز شويم كه تلويزيون هم سعي مي‌كند رنگ مذهبي به خود بگيرد و مردم را به خدا نزديك كند، چنان تصويري از اسلام در برابر چشمان مردم به نمايش در مي‌آورد و جان مردم را پر مي‌كند كه نه در كتاب‌هاي فقهي و اعتقادي خوانده‌اند و نه در سيره عملي پدران و مادران و آباء و اجداد خود ديده‌اند "ماسمعنا بهذا في آبائنا الأولين".

از يكساعت به مغرب مانده مجموعه‌هاي تلويزيوني شروع مي‌شوند و با تقسيم كار مهندسي شده و دقيقي كه ميان چند شبكه صورت گرفته تقريباً بي‌وقفه تا ساعت 5/12 شب ادامه دارند.

البته براي آنكه مردم در روزهاي ماه مبارك رمضان و با دهان روزه نيز از فيوضات اين مجموعه‌ها بي‌بهره نباشند، تكرار اين مجموعه‌ها در ساعات مختلف روز هم پخش مي‌شوند. اين اقدام، به ويژه برنامه ريزي دقيقي كه براي شب‌ها شده، تمام وقت مفيد مردم را پر مي‌كند و آنها را پاي تلويزيون مي‌نشاند و از رفتن به مسجد و مجالس مذهبي باز مي‌دارد. اگر بخواهيم از همين يك فقره، كه هنوز مربوط به قالب و شكل ماجراست، نتيجه‌اي به دست بياوريم اينست كه مردم ايران انقلابشان را از مسجد آغاز كردند و پايگاه دفاع مقدس نيز مسجد بود و به همين دليل همواره بايد تلاش كنيم مساجد كه به فرموده امام خميني رضوان‌الله تعالي عليه سنگر هستند، پر باشند، اما ما تلاش مي‌كنيم اين سنگرها را خالي كنيم و مردم را به ويژه جوانان را از امتيازات فراواني كه حضور در مساجد دارد محروم نمائيم.

آيا بزرگان نظام جمهوري اسلامي خبر دارند كه بسياري از مساجد در اين ماه فقط به برگزاري نماز مغرب و عشا اكتفا مي‌كنند و مجالس وعظشان را تعطيل كرده اند؟ آيا خبر دارند كه بقيه مساجد هم از جوانان در شب‌هاي ماه مبارك رمضان خالي هستند؟

مسئولان تلويزيون به خود غره نشوند كه اين هنر و كارداني ماست كه توانسته مردم را پاي تلويزيون ميخكوب كند و اينهمه مخاطب جلب و جذب نمايد. اين هنر را هر كس كه اين جعبه جادوئي را در اختيار داشته باشد،‌ دارد حتي رابرت مرداخ و ايراني‌هاي لوس آنجلس نشين و عرب‌هاي بي‌بندو بار و شبكه‌هاي متعدد لائيك‌ها در تركيه.

 تفاوت اينست كه رابرت مرداخ با فارسي وان و آنهاي ديگر با رقص و آوازهاي زن‌هاي هر جائي، افراد بي‌بندو بار را به پاي تلويزيون‌هايشان مي‌نشانند و شما مذهبي‌ها را با اشباح و ارواح نباتي و حيواني و حيله‌هاي شيطان و عشق‌هاي مثلثي و مربعي سرگرم مي‌كنند. نگراني عميق اينست كه شما، بدون آنكه بخواهيد،‌ با اين كارهايتان مذاق همين مذهبي را تغيير بدهيد و به تدريج آنها را به پاي تلويزيون‌هاي ماهواره‌اي بكشانيد. شما چنين قصدي نداريد ولي آنها درصدد هستند كه از ميان مشتريان امروز شما براي فردايشان سربازگيري كنند.

مجموعه‌هاي تلويزيوني سيماي جمهوري اسلامي در سالهاي گذشته به عشق‌هاي زميني انفرادي قانع بودند و هر كاري مي‌خواستند در همين چارچوب انجام مي‌دادند، اما امسال اين عشق‌هاي زميني، مثلثي و مربعي شده‌اند و كار به جائي رسيده كه حتي دوستي‌هاي دختران و پسران نامحرم و معاشرت‌هاي حرام آنها به ارواح نباتي و حيواني هم سرايت كرده است! در يك مجموعه تلويزيوني ماه رمضاني، سه دختر و زن عاشق سينه چاك يك مرد مي‌شوند و براي تصاحب او به آب و آتش مي‌زنند و در يكي ديگر از اين مجموعه‌ها دختر چادري يك حاجي متدين و خوشنام و آبرومند آنچنان عاشق يك جوان شياد مي‌شود كه حاضر است چادرش را دور بياندازد و در برابر پدرش بايستد و همه معيارها و اصول و ارزش‌ها را ناديده بگيرد و با كهنه خواندن افكار پدر و به استناد تغيير كردن زمانه، خود را تسليم آن جوان شياد كند. تأسف‌بارتر اينكه آن پدر متدين نيز همواره با عصبانيت و رفتارهاي بي‌منطق خود به اين ماجرا دامن مي‌زند و حتي يكبار هم برخورد منطقي نمي‌كند.

توجيه مسئولان تلويزيون لابد اينست كه مي‌خواهيم عاقبت زشت اين قبيل ناهنجاري‌ها و رفتارهاي نادرست جوانان و عصبانيت و بي‌منطقي پدران را نشان دهيم و اين مجموعه‌ها وقتي به آخر برسند، نتايج عبرت آموزي خواهند داشت.

اين توجيه، در واقع عذر بدتر از گناه است. اين حضرات آيا توجه ندارند كه ترسيم چهره غيرمنطقي براي آن پدر مذهبي، به معناي بي‌منطق نشان دادن قشر مذهبي و صحه گذاشتن بر رفتارهاي غلط و احساسي آن دختر هوسباز است؟ آيا نمي‌دانند كه براي رسيدن به نتايج مفيد نبايد از مسيرهاي آلوده و بدآموز عبور كرد؟ آيا توجه ندارند اين اغراق‌ها، كه براي جاذبه‌دار كردن مجموعه‌هاي تلويزيوني مرتكب مي‌شوند، چه ضربه‌هاي سنگيني به اعتقادات جوانان و روابط عاطفي و مثبت ميان فرزندان و والدين آنها وارد مي‌كند؟ متأسفانه اين حضرات، نام اين تخريب‌ها را سنت شكني مي‌گذارند و آنرا يك امتياز مي‌دانند درحالي كه تفاوت ميان سنت‌هاي مثبت و منفي را مي‌دانند و از اين واقعيت نيز باخبرند كه وجود احترام متقابل ميان فرزندان و پدران و مادران و حفظ حرمت والدين در هر شرايطي، از سنت‌هاي مثبت و مورد سفارش دين است و بهيچوجه نبايد آن را شكست. مهمتر آنكه تلويزيون بايد با تكيه بر واقعيت‌هاي فراگير جامعه به مطرح كردن و نقد آنها بپردازد، نه آنكه با تكيه بر تخيلات يا موارد نادر و زدن رنگ و لعاب‌هاي تبليغاتي به آن درصدد تعميم آن بر آيد تا بازار خود را داغ كند.

متأسفانه اسير تخيلات شدن، بيماري خطرناكي است كه در سال‌هاي اخير گريبان گير بعضي اقشار تحصيل كرده نيز شده است. در ويژه نامه‌اي كه اخيراً توسط يك روزنامه دولتي درباره شخصيت و جايگاه زنان منتشر گرديده و جنجال آفريده، از دو نفر به عنوان استاد دانشگاه و محقق و صاحب فكر و انديشه نام برده شده و مطالبي از آنها به چاپ رسيده كه جاي شرمندگي بسيار دارد. اگر اينان استادان دانشگاه‌هاي ما هستند، واي به حال جوانان جامعه ما كه قرار است از اين چنين افرادي علم و معرفت بياموزند. يكي از آنها آنقدر همه چيز را سكسي مي‌بيند كه همه بخش‌هاي اجتماعي جامعه را گرفتار سكس مي‌داند بطوري كه از نظر وي سكس در ورزش و ساختارهاي شهري هم نفوذ كرده تا جائي كه حتي آشپزخانه‌هاي باز و خودروي 206 و فوتبال را نيز نمادهائي براساس ساختار سكس مي‌پندارد. آن ديگري حتي به حوادث بعد از انتخابات هم رحم نكرده و با صراحت مي‌گويد: من بزرگترين قدرت محركه اين حوادث را محركه جنسي مي‌دانم. كانديداهاي معارض به دنبال خود نمائي جنسي رفتند، يعني وقتي مثلاً لباس سبز پوشيدند، تحريك آميز بودند.

بي انصافي است اگر گفته شود همه مطالب ويژه نامه مورد اشاره،‌ انحرافي است. اما واقعيت اينست كه اين قبيل مطالب تخيلي كه حتي پرت و پلاهاي فرويد را هم پشت سر گذاشته، آن را به درجه‌اي از انحطاط و سقوط كشانده كه طبيعي بود سيل اعتراض‌ها را متوجه خود كند. اهانت و تمسخر نسبت به حديث شريف نبوي "من تزوج فقداحرز نصف دينه..." و ساير مطالب موهن نيز از ويژگي‌هاي اين ويژه نامه است كه نمونه‌اي از جنگ نرم از درون است.

نكته قابل تأمل اينست كه در روزگار ما اين قبيل مطالب سست و بيمارگونه را معمولاً تحت عناويني از قبيل "پديدارشناسي" و "جامعه شناسي" و "روان شناختي" و... به خورد مردم مي‌دهند و الفاظ جديد و من در آوردي را نيز آنچنان چاشني آنها مي‌كنند كه بتوانند خواننده و شنونده را مقهور الفاظ و اصطلاحات پرطمطراق كنند و او را از انديشيدن به محتواي پوچ و انحرافي آن مطالب غافل نمايند. همين غفلت است كه راه را براي تهاجم از درون هموار مي‌نمايد و مقولات انحرافي كه در قالب گفتارها، فيلم‌ها، مجموعه‌هاي تلويزيوني و مقالات به خورد مردم داده مي‌شوند را در كام شنوندگان و بينندگان و خوانندگان بي‌اطلاع و خوشبين حتي از عسل هم شيرين‌تر جلوه مي‌دهند. اينست كه عقلاي قوم بايد خطر جنگ نرم از درون را جدي بگيرند. تا اين مشكل حل نشود، مبارزه با تهاجم فرهنگي به جائي نخواهد رسيد.