فعالیت رسمی پنجمین دوره شورای اسلامی شهر تهران امروز آغاز شد.
به گزارش «انتخاب»؛ شورای شهر تهران در سه دوره گذشته خود تجربه انتخاب شهردار را داشته و چالش‌های زیادی را در این بین تجربه کرده است و مدیریت بر شهر تهران یکی از وسوسه‌های سیاسیونی است که سودای بلندپروازی در سر دارند و برای نشستن بر صندلی مدیریت ساختمان خیابان بهشت رقابت می‌کنند.
البته در سال‌های اولیه انقلاب، انتخاب شهرداران زیاد بر مبنای وابستگی سیاسی آنها نبود و از طرفی عمر شهرداری‌ها چندان طولانی نشد.
در مورد بسیاری از شهرداران سابق تهران به خصوص شهرداران پس از انقلاب اطلاعاتی محدود و در حد چند سطر خبر وجود دارد و در برخی موارد اعتمادی به اطلاعات عنوان شده نیست و به دلیل عدم دسترسی به برخی از آنها نمی توان به اطلاعات موجود استناد داشت.
اولین شهردار تهران
پس از پیروزی انقلاب اسلامی محمد توسلی عضو شورای مرکزی و رییس دفتر سیاسی نهضت آزادی به عنوان اولین شهردار تهران در نظام جمهوری اسلامی انتخاب شد.
وی متولد ۱۳۱۷ و فارغ التحصیل از دانشکده فنی دانشگاه تهران بود. او در دانشگاه‌های آمریکا و آلمان هم تحصیل کرده، و از اسفند ۱۳۵۷ تا دی ۱۳۵۹ سمت شهردار تهران را به عهده داشت.
توسلی در سال ۱۳۵۹ و در پی اختلاف با یکی از وزرای دولت شهید رجایی از شهرداری تهران استعفاء داد.
شهردار دوم تهران
شهردار دوم تهران پس از انقلاب سید رضا زواره‌ای است که بعد‌ها حقوقدان عضو شورای نگهبان و کاندیدای دوره سوم و چهارم انتخابات ریاست جمهوری هم بود.
وی در سال ۱۳۵۹ به مدت کمتر از یک ماه مسئولیت شهرداری تهران را به عهده گرفت. وی با توجه به شرایط پس از انقلاب و لزوم توجه بیشتر به قشر مستضعف به دنبال فراهم کردن امکانات بیشتر برای زندگی آنها بود و بار‌ها تاکید می‌کرد که نباید میلیارد‌ها تومان صرف مترو و بزرگراه‌ها شود، تا وقتی که ریزش یک برف و یا باران موجب ناراحتی و آزار مردم جنوب شهر که بازوی انقلاب اسلامی بوده‌اند، می‌شود. انصاف نیست به ساختن بزرگراه‌ها بپردازیم.
البته زواره‌ای برای پیاده کردن اصولی که به آنها معتقد بود، فرصتی نداشت.
سومین شهردار
سید کمال‌الدین نیک روش سومین شهردار تهران بود که از ۱۳۵۹ الی ۱۳۶۰ به مدت هفت ماه شهردار پایتخت شد.
دوران نیک روش، هم همچنان تحت تاثیر دیدگاه‌های انقلابی و توجه بیشتر به قشر ضعیف و محروم بود. این استاد دانشگاه پلی تکنیک تهران می‌گفت مردم نباید راضی شوند دولت وجوهی را که باید در دورافتاده‌ترین نقاط کشور مصرف شود، صرف شهروندان کند.
چهارمین شهردار تهران
چهارمین شهردار تهران غلامحسین دلجو است که از سال ۶۰ تا ۶۱ به مدت ۱۳ ماه کلیددار پایتخت بود. سخنرانی دلجو در اجلاس شهرداران پایتخت‌های کشورهای اسلامی به زبان عربی و قول‌هایی درباره خروج کلیه انبارهای بزرگ عمومی و خصوصی به خارج تهران، از جمله مواردی است که از این دکترای مدیریت دانشگاه علامه به یاد مانده است. او پست‌هایی در وزارت کشور و پست، تلگراف‌وتلفن داشته و مدتی مدیرعامل بیمه ایران هم بوده است.
شهردار پنجم پایتخت
کلید شهر تهران ۹ ماهی هم در جیب محمدکاظم سیفیان بود. او که با عضویت در حزب ملل اسلامی پیش از انقلاب سابقه مبارزه و زندان رفتن را داشت، از ابتدای تاسیس دانشگاه امام صادق(ع) در کنار آیت‌الله مهدوی‌کنی بود و از راست‌های سنتی به حساب می‌آمد.
سیفیان در سال ۱۳۷۱ هم به نمایندگی مردم تهران در مجلس چهارم انتخاب شد و در انتخابات مجلس جزو نامزدهای مستقل فهرست جامعه اسلامی اصناف و بازار تهران تهران بود. او همچنین در سال ۱۳۷۷ در اولین انتخابات شورای شهر تهران نامزد شد، که در نهایت به عنوان عضو علی‌البدل شورا انتخاب شد.
ششمین شهردار
بعد از سیفیان، حسین بنکدار چهار ماه به عنوان ششمین شهردار تهران خدمت کرد تا پس از او نوبت به سیاسیون برجسته‌تر برسد.
هفتمین شهردار پایتخت
محمدنبی حبیبی به عنوان هفتمین شهردار پایتخت نسبت به شهرداران سابق مدت طولانی‌تری توانست شهردار پایتخت بماند. او به مدت ۴۴ ماه از ۱۳۶۲ الی ۱۳۶۶ در ساختمان شهرداری تهران ماند.
حبیبی هم اکنون به عنوان دبیر کل حزب موتلفه اسلامی مشغول فعالیت است.
حبیبی که اکنون دبیر کل حزب موتلفه است تا زمان زنده بودن حبیب‌الله عسگراولادی همواره در سایه پیر موتلفه حرکت می‌کرد و یک فعال سیاسی همیشگی بود. مدیرعاملی پست جمهوری اسلامی، ریاست سازمان هواپیمایی کشوری، قائم‌مقامی بنیاد مستضعفان‌وجانبازان و استانداری خراسان، فارس و تهران از جمله مناصبی است که حبیبی بعد از شهرداری تهران به آنها رسید. او در انتخابات مجلس نهم کاندیدا شد اما نتوانست به مجلس راه یابد.
هشتمین شهردار تهران
سید مرتضی طباطبائی در سال ۶۶ از سوی علی اکبر محتشمی‌پور وزیر کشور سکان مدیریت شهری را بر عهده گرفت و تا سال ۶۸ (۱۶ ماه) این منصب را بر عهده داشت.
او برادر سید صادق طباطبائی، فرزند آیت الله سلطانی طباطبایی، همسر فرشته اعرابی- نوه دختری امام خمینی- خواهرزاده امام موسی صدر و برادر زن سید احمد خمینی است.
طباطبایی که دارای مدرک مهندسی دارای صدای خوش بود و در کنار بردارش– صادق طباطبایی- که تخصصی در موسیقی داشت، قطعاتی را اجرا و ضبط کرده است.
نهمین شهردار تهران
غلامحسین کرباسچی از سال ۶۸ تا ۷۷ (۱۰۸ ماه) شهردار تهران بود.
او که سابقه تحصیل در حوزه علمیه قم را دارد، در دوران جنگ نماینده امام خمینی در ژاندارمری جمهوری اسلامی بود. کرباسچی پس از پایان جنگ و در دولت هاشمی رفسنجانی شهردار تهران شد. او آخرین شهرداری بود که دولت منصوب کرد و پس از او شهردار توسط شورای شهر انتخاب شد.
تکمیل شبکه بزرگراهی تهران، ارتقای کیفیت محیط زیست، بهبود، تقویت جایگاه شهرداری در تصمیمات اداری، تاسیس موسسه همشهری و انتشار روزنامه همشهری از جمله اقدامات وی عنوان شده است.
دهمین شهردار پایتخت
مرتضی الویری پس از کرباسچی دهمین شهردار تهران شد و مدت ۳۲ ماه از ۱۳۷۸ الی ۱۳۸۰ شهردار پایتخت بود.
او مهندس برق دانشگاه صنعتی شریف بود که سابقه سه دوره نمایندگی مجلس شورای اسلامی را در کارنامه خود دارد.
یازدهمین شهردار تهران
محمدحسن ملک‌مدنی از اعضای کارگزاران در سال ۸۰ به عنوان شهردار پایتخت انتخاب شد و تا سال ۸۱ فعالیت کرد.
وی پیش از آن سابقه شهرداری اصفهان را داشت.
دوازدهمین شهردار تهران
در فاصله سال ۸۱ تا ۸۲ محمدحسین مقیمی به مدت چهار ماه سرپرستی شهرداری تهران را به عهده داشت.
وی سال ۱۳۵۸ شهردار خمین و در سال ۱۳۶۸ قائم‌مقام معاون اجرایی آیت‌الله هاشمی رفسنجانی بود.
مقیمی مدرک کار‌شناسی ارشد از دانشگاه شیراز در رشته مکانیک و کار‌شناسی ارشد مدیریت سیستم و بهره وری دارد.
سیزدهمین شهردار پایتخت
در اردیبهشت ماه سال ۱۳۸۲بر اساس تصمیم اعضای شورای اسلامی شهر تهران محمود احمدی نژاد شهردار تهران شد و ۲۶ ماه شهردار تهران بود اما بلافاصله از بهشت به پاستور رفت و رییس جمهور مردم ایران در دولت‌های نهم و دهم بوده است.
وی در سال ۱۳۷۶موفق به دریافت دکترای مهندسی و برنامه‌ریزی حمل و نقل از دانشگاه علم و صنعت شد.
از جمله سوابق وی می‌توان به فرمانداری خوی و ماکو، مشاور استاندار کردستان، مشاور فرهنگی وزیر فرهنگ و آموزش عالی و استانداری اردبیل اشاره کرد.
چهاردهمین شهردار
علی سعیدلو در فاصله رفتن شهردار قبلی تهران برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری و پیروزی‌اش در انتخابات به مدت حدود سه ماه سرپرست در شهرداری تهران بود.
سعیدلو معاون پشتیبانی احمدی نژاد بود و پس از خروج از شهرداری تهران و رفتن به بهشت ، در مسئولیت‌های معاون امور بین‌الملل رییس جمهور و ریاست سازمان تربیت بدنی ایران قرار گرفت.
وی در سال ۸۲ مدرک دکترای خود را در مدیریت استراتژیک دریافت کرده است.
پانزدهمین شهردار پایتخت
محمدباقر قالیباف از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۴ که در آن پیروز نگردید در شهریور ۱۳۸۴ با اجماع شورای شهر به سمت شهردار تهران انتخاب شد.
وی پیش از این در قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیا، نیروی هوایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و نیروی انتظامی سمت فرماندهی داشته است.
قالیباف در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۹۲ نامزد گردید و با حدود شش میلیون رأی نفر دوم شد.
وی در تاریخ ۱۷ شهریور ۱۳۹۲ با اکثریت آرا در شورای شهر تهران برای سومین بار شهردار تهران شد.
فعالیت رسمی پنجمین دوره شورای اسلامی شهر تهران امروز آغاز شد.
به گزارش «انتخاب»؛ شورای شهر تهران در سه دوره گذشته خود تجربه انتخاب شهردار را داشته و چالش‌های زیادی را در این بین تجربه کرده است و مدیریت بر شهر تهران یکی از وسوسه‌های سیاسیونی است که سودای بلندپروازی در سر دارند و برای نشستن بر صندلی مدیریت ساختمان خیابان بهشت رقابت می‌کنند.
البته در سال‌های اولیه انقلاب، انتخاب شهرداران زیاد بر مبنای وابستگی سیاسی آنها نبود و از طرفی عمر شهرداری‌ها چندان طولانی نشد.
در مورد بسیاری از شهرداران سابق تهران به خصوص شهرداران پس از انقلاب اطلاعاتی محدود و در حد چند سطر خبر وجود دارد و در برخی موارد اعتمادی به اطلاعات عنوان شده نیست و به دلیل عدم دسترسی به برخی از آنها نمی توان به اطلاعات موجود استناد داشت.
اولین شهردار تهران
پس از پیروزی انقلاب اسلامی محمد توسلی عضو شورای مرکزی و رییس دفتر سیاسی نهضت آزادی به عنوان اولین شهردار تهران در نظام جمهوری اسلامی انتخاب شد.
وی متولد ۱۳۱۷ و فارغ التحصیل از دانشکده فنی دانشگاه تهران بود. او در دانشگاه‌های آمریکا و آلمان هم تحصیل کرده، و از اسفند ۱۳۵۷ تا دی ۱۳۵۹ سمت شهردار تهران را به عهده داشت.
توسلی در سال ۱۳۵۹ و در پی اختلاف با یکی از وزرای دولت شهید رجایی از شهرداری تهران استعفاء داد.
شهردار دوم تهران
شهردار دوم تهران پس از انقلاب سید رضا زواره‌ای است که بعد‌ها حقوقدان عضو شورای نگهبان و کاندیدای دوره سوم و چهارم انتخابات ریاست جمهوری هم بود.
وی در سال ۱۳۵۹ به مدت کمتر از یک ماه مسئولیت شهرداری تهران را به عهده گرفت. وی با توجه به شرایط پس از انقلاب و لزوم توجه بیشتر به قشر مستضعف به دنبال فراهم کردن امکانات بیشتر برای زندگی آنها بود و بار‌ها تاکید می‌کرد که نباید میلیارد‌ها تومان صرف مترو و بزرگراه‌ها شود، تا وقتی که ریزش یک برف و یا باران موجب ناراحتی و آزار مردم جنوب شهر که بازوی انقلاب اسلامی بوده‌اند، می‌شود. انصاف نیست به ساختن بزرگراه‌ها بپردازیم.
البته زواره‌ای برای پیاده کردن اصولی که به آنها معتقد بود، فرصتی نداشت.
سومین شهردار
سید کمال‌الدین نیک روش سومین شهردار تهران بود که از ۱۳۵۹ الی ۱۳۶۰ به مدت هفت ماه شهردار پایتخت شد.
دوران نیک روش، هم همچنان تحت تاثیر دیدگاه‌های انقلابی و توجه بیشتر به قشر ضعیف و محروم بود. این استاد دانشگاه پلی تکنیک تهران می‌گفت مردم نباید راضی شوند دولت وجوهی را که باید در دورافتاده‌ترین نقاط کشور مصرف شود، صرف شهروندان کند.
چهارمین شهردار تهران
چهارمین شهردار تهران غلامحسین دلجو است که از سال ۶۰ تا ۶۱ به مدت ۱۳ ماه کلیددار پایتخت بود. سخنرانی دلجو در اجلاس شهرداران پایتخت‌های کشورهای اسلامی به زبان عربی و قول‌هایی درباره خروج کلیه انبارهای بزرگ عمومی و خصوصی به خارج تهران، از جمله مواردی است که از این دکترای مدیریت دانشگاه علامه به یاد مانده است. او پست‌هایی در وزارت کشور و پست، تلگراف‌وتلفن داشته و مدتی مدیرعامل بیمه ایران هم بوده است.
شهردار پنجم پایتخت
کلید شهر تهران ۹ ماهی هم در جیب محمدکاظم سیفیان بود. او که با عضویت در حزب ملل اسلامی پیش از انقلاب سابقه مبارزه و زندان رفتن را داشت، از ابتدای تاسیس دانشگاه امام صادق(ع) در کنار آیت‌الله مهدوی‌کنی بود و از راست‌های سنتی به حساب می‌آمد.
سیفیان در سال ۱۳۷۱ هم به نمایندگی مردم تهران در مجلس چهارم انتخاب شد و در انتخابات مجلس جزو نامزدهای مستقل فهرست جامعه اسلامی اصناف و بازار تهران تهران بود. او همچنین در سال ۱۳۷۷ در اولین انتخابات شورای شهر تهران نامزد شد، که در نهایت به عنوان عضو علی‌البدل شورا انتخاب شد.
ششمین شهردار
بعد از سیفیان، حسین بنکدار چهار ماه به عنوان ششمین شهردار تهران خدمت کرد تا پس از او نوبت به سیاسیون برجسته‌تر برسد.
هفتمین شهردار پایتخت
محمدنبی حبیبی به عنوان هفتمین شهردار پایتخت نسبت به شهرداران سابق مدت طولانی‌تری توانست شهردار پایتخت بماند. او به مدت ۴۴ ماه از ۱۳۶۲ الی ۱۳۶۶ در ساختمان شهرداری تهران ماند.
حبیبی هم اکنون به عنوان دبیر کل حزب موتلفه اسلامی مشغول فعالیت است.
حبیبی که اکنون دبیر کل حزب موتلفه است تا زمان زنده بودن حبیب‌الله عسگراولادی همواره در سایه پیر موتلفه حرکت می‌کرد و یک فعال سیاسی همیشگی بود. مدیرعاملی پست جمهوری اسلامی، ریاست سازمان هواپیمایی کشوری، قائم‌مقامی بنیاد مستضعفان‌وجانبازان و استانداری خراسان، فارس و تهران از جمله مناصبی است که حبیبی بعد از شهرداری تهران به آنها رسید. او در انتخابات مجلس نهم کاندیدا شد اما نتوانست به مجلس راه یابد.
هشتمین شهردار تهران
سید مرتضی طباطبائی در سال ۶۶ از سوی علی اکبر محتشمی‌پور وزیر کشور سکان مدیریت شهری را بر عهده گرفت و تا سال ۶۸ (۱۶ ماه) این منصب را بر عهده داشت.
او برادر سید صادق طباطبائی، فرزند آیت الله سلطانی طباطبایی، همسر فرشته اعرابی- نوه دختری امام خمینی- خواهرزاده امام موسی صدر و برادر زن سید احمد خمینی است.
طباطبایی که دارای مدرک مهندسی دارای صدای خوش بود و در کنار بردارش– صادق طباطبایی- که تخصصی در موسیقی داشت، قطعاتی را اجرا و ضبط کرده است.
نهمین شهردار تهران
غلامحسین کرباسچی از سال ۶۸ تا ۷۷ (۱۰۸ ماه) شهردار تهران بود.
او که سابقه تحصیل در حوزه علمیه قم را دارد، در دوران جنگ نماینده امام خمینی در ژاندارمری جمهوری اسلامی بود. کرباسچی پس از پایان جنگ و در دولت هاشمی رفسنجانی شهردار تهران شد. او آخرین شهرداری بود که دولت منصوب کرد و پس از او شهردار توسط شورای شهر انتخاب شد.
تکمیل شبکه بزرگراهی تهران، ارتقای کیفیت محیط زیست، بهبود، تقویت جایگاه شهرداری در تصمیمات اداری، تاسیس موسسه همشهری و انتشار روزنامه همشهری از جمله اقدامات وی عنوان شده است.
دهمین شهردار پایتخت
مرتضی الویری پس از کرباسچی دهمین شهردار تهران شد و مدت ۳۲ ماه از ۱۳۷۸ الی ۱۳۸۰ شهردار پایتخت بود.
او مهندس برق دانشگاه صنعتی شریف بود که سابقه سه دوره نمایندگی مجلس شورای اسلامی را در کارنامه خود دارد.
یازدهمین شهردار تهران
محمدحسن ملک‌مدنی از اعضای کارگزاران در سال ۸۰ به عنوان شهردار پایتخت انتخاب شد و تا سال ۸۱ فعالیت کرد.
وی پیش از آن سابقه شهرداری اصفهان را داشت.
دوازدهمین شهردار تهران
در فاصله سال ۸۱ تا ۸۲ محمدحسین مقیمی به مدت چهار ماه سرپرستی شهرداری تهران را به عهده داشت.
وی سال ۱۳۵۸ شهردار خمین و در سال ۱۳۶۸ قائم‌مقام معاون اجرایی آیت‌الله هاشمی رفسنجانی بود.
مقیمی مدرک کار‌شناسی ارشد از دانشگاه شیراز در رشته مکانیک و کار‌شناسی ارشد مدیریت سیستم و بهره وری دارد.
سیزدهمین شهردار پایتخت
در اردیبهشت ماه سال ۱۳۸۲بر اساس تصمیم اعضای شورای اسلامی شهر تهران محمود احمدی نژاد شهردار تهران شد و ۲۶ ماه شهردار تهران بود اما بلافاصله از بهشت به پاستور رفت و رییس جمهور مردم ایران در دولت‌های نهم و دهم بوده است.
وی در سال ۱۳۷۶موفق به دریافت دکترای مهندسی و برنامه‌ریزی حمل و نقل از دانشگاه علم و صنعت شد.
از جمله سوابق وی می‌توان به فرمانداری خوی و ماکو، مشاور استاندار کردستان، مشاور فرهنگی وزیر فرهنگ و آموزش عالی و استانداری اردبیل اشاره کرد.
چهاردهمین شهردار
علی سعیدلو در فاصله رفتن شهردار قبلی تهران برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری و پیروزی‌اش در انتخابات به مدت حدود سه ماه سرپرست در شهرداری تهران بود.
سعیدلو معاون پشتیبانی احمدی نژاد بود و پس از خروج از شهرداری تهران و رفتن به بهشت ، در مسئولیت‌های معاون امور بین‌الملل رییس جمهور و ریاست سازمان تربیت بدنی ایران قرار گرفت.
وی در سال ۸۲ مدرک دکترای خود را در مدیریت استراتژیک دریافت کرده است.
پانزدهمین شهردار پایتخت
محمدباقر قالیباف از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۴ که در آن پیروز نگردید در شهریور ۱۳۸۴ با اجماع شورای شهر به سمت شهردار تهران انتخاب شد.
وی پیش از این در قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیا، نیروی هوایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و نیروی انتظامی سمت فرماندهی داشته است.
قالیباف در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۹۲ نامزد گردید و با حدود شش میلیون رأی نفر دوم شد.
وی در تاریخ ۱۷ شهریور ۱۳۹۲ با اکثریت آرا در شورای شهر تهران برای سومین بار شهردار تهران شد.
