پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
در شانزدهمین شماره ماهنامه مدیریت ارتباطات، پرونده ای به کوشش حمید سلیمانی با موضوع «نامه»- به عنوان یک رسانه- منتشر شده و در آن آثار و گفتاری از مریم جعفری، رامین مهمانپرست، منصوره اتحادیه، اسدالله بادامچیان و محمد خباز در مورد بررسي نقش «نامه» در عصر ارتباطات، نامههای رئیسجمهور، نامههايی براي فردا، نامهنگاری دوحزب مؤتلفه و مشارکت و نگارش نامه سرگشاده توسط مسؤولان منتشر شده است. روخواني مجموعه نامههاي«طاهره، طاهره عزيزم» غلامحسین ساعدی توسط علي دهقان و مقالهای از دکتر همایون کاتوزیان درباره صادق هدایت (از کتابی منتشر نشده) از دیگر بخش های این پرونده است.
در این پرونده که با انتشار بخشهایی از نامههای تاریخی سید جمالالدین اسدآبادی، نیچه، معمر قذافی، چارلی چاپلین و فتحعلیشاه قاجار همراه است رامین مهمانپرست، سخنگوی وزارت امور خارجه در مورد نامهنگاریهای دکتر محمود احمدینژاد خطاب به رؤسای جمهور دیگر کشورها تأکید کرده:
نامههایی که رئیسجمهور به رؤسای جمهور و مقامات دیگر کشورها نوشت، بر اساس دیدگاه عدالتخواهی او بود...حالا یا سران کشورها از این شیوه تماس رئیسجمهور استقبال میکنند و با آن اعلام همبستگی میکنند که اگر این کار را انجام دهند ما به اهداف و آرمانهای خود نزدیکتر شدهایم یا ممکن است توجهی به آن نداشته باشند که در این صورت افکار عمومی دنیا متوجه میشوند ما ملتی دوستدار عدالت و آرامش هستیم و تمایل داریم که در دنیای امروز آرامش، صلح و توسعه و امنیت برقرار شود.
وی این را هم افزوده: ما دعوت به حق میکنیم، اگر دولتها گوش کنند یا نکنند مردم دنیا متوجه حقانیت پیام ما میشوند و این موضوع در فضای دیپلماسی عمومی اثر خود را باقی میگذارد.
اما در این پرونده، نامهنگاریهای حزب مؤتلفه و مشارکت نیز مورد توجه قرار گرفته است. اسدالله بادامچیان عضو مؤثر مؤتلفه و نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی اعلام کرده آن نامهنگاریها برای ثبت در تاریخ بوده است. او گفته: در دوران ما البته برخی اوقات نامههای سرگشاده شکل شوخی پیدا کرده است و نامههای محرمانه مینویسند و به شکل سرگشاده برای اطلاع همگان منتشر میکنند.
وی با اعلام نظرش در مورد نامهای که آقای احمدینژاد چندی پیش به نمایندگان نوشت اضافه کرده: در دوران دولت آقای خاتمی، دبیرکل حزب مؤتلفه آقای عسگر اولادی، هفت نامه به حزب مشارکت نوشت که سه نامه از سوی آنها به عنوان پاسخ داده شد. ما متن این نامهها را چاپ کردیم و این یک سند تاریخی است که در نمایشگاه کتاب امسال نیز فروش بالایی داشت.
این نامههای سرگشاده مواضع افراد را مشخص میکند و به جای اینکه مناظرهای با وجود محدودیت شکل بگیرد، افراد میتوانند در خانههای خود از مواضع دیگران با خبر شوند. به یاد دارم که یک بار جبهه مشارکت نامهای تند برای ما نوشت و من جوابی را که آماده کرده بودم به آقای عسگر اولادی نشان دادم. پاسخی که آماده کرده بودم خیلی تند بود و میتوان گفت نوعی کیفرخواست علیه حزب مشارکت بود. آقای عسگر اولادی به من متذکر شدند و گفتند این نامهنگاری است و باید مؤدب و متین باشد تا مبادا ارتباطات حذف شود. بنابراین ما متن را تغییر دادیم و یک متن ملایم و منطقی را به جای آن منتشر کردیم.
محمدرضا خباز دیگر نماینده مجلس شورای اسلامی نیز در مورد نگارش نامه سرگشاده اظهار نظر کرده و آن را برای مسؤولان ناپسند دانسته است.
بخشی از نظرات او چنین است: نامه سرگشاده در ادبیات سیاسی ما سابقه دیرینهای دارد اما این کار در میان مسؤولان کار پسندیدهای نیست... اگر حرف رؤسای قوا در یکدیگر اثر ندارد، مرجع رسیدگی دارند که آن هم مقام معظم رهبری هستند. در قانون اساسی ما رهبری فرد اول کشور هستند و هر سه قوه زیر نظر ایشان کار میکنند و به جای اینکه به یکدیگر نامه بنویسند باید از رهبری وقت بگیرند تا رهبری فصلالخطاب را مشخص کنند.
خباز تأکید کرده: روند افزایشی نگارش این نامهها در این سالها نشاندهنده عدم وجود هماهنگی میان مسؤولان است. هر رئیس قوهای احساس میکند جزیره جداگانه و پرچم جداگانهای دارد. این در حالیست که پرچم و قانون ما مشخص است و در قانون اساسی، رهبری در رأس مخروط قرار گرفته است و تأکید شده که اگر میان رؤسای قوا تعامل وجود نداشت، موضوع به ایشان منتقل میشود و حرف ایشان فصلالخطاب است. بهطور کلی این نامهها انعکاس خیلی بدی در میان مردم دارد. مردم روستاها و شهرها وقتی متوجه میشوند که رئیسجمهور چنین نامهای به رئیس قوه مقننه نوشته است، ذهن آنها خراب میشود و نگرانیها و دغدغههای آنها افزایش پیدا میکند، در نتیجه من این کار را برای حاکمان کشور پسندیده نمیدانم.
متن کامل این پرونده را در شانزدهمین شماره ماهنامه مدیریت ارتباطات بخوانید.
علاقمندان به تهيه ماهنامه مديريت ارتباطات ميتوانند اين نشريه را از كيوسكهاي مطبوعاتي و يا از طريق سايت www.cmmagazine.ir تهيه نمايند.