چه کسانی تا آخر پای سرهنگ می مانند؟

فرانس بیست و چهار در گزارشی به معرفی حامیان بین المللی معمر قذافی پرداخت.

به گزارش سرویس بین الملل انتخاب، برخی از سران کشورها همچنان حمایتی زوال ناپذیر از معمر قذافی نشان می دهند. این ها افرادی هستند که تا آخر از قدافی حمایت خواهند کرد.

در این بین می توان از هوگو چاوز رئیس جمهور ونزوئلا ، فیدل کاسترو رهبر سابق کوبا و اورتگا رئیس جمهور نیکاراگوئه نام برد.به اعتقاد آنها، مداخله نظامی ناتو در لیبی ، جنگی فاشیستی است.

دستان آنها همچنان به سمت معمر قذافی دراز است و بارها نیز پیشنهاد پناهندگی به وی داده اند.

به این ترتیب ظاهرا قرار نیست این کشورها مشروعیت شورای ملی انتقالی لیبی را به رسمیت بشناسند.

هوگو چاوز چندی پیش گفت: اوباما گفته است که با دولت جدید لیبی همکاری خواهد کرد اما ما این دولت جدید را به رسمیت نمی شناسیم.ما فقط دولتی را که رهبری آن را معمر قذافی برعهده دارد به رسمیت می شناسیم.

روابط بین هوگو چاوز و معمر قذافی به چند سال پیش بر می گردد. این روابط بر ایدئولوژی واحدی به نام تنفر از امریکا مبتنی است.

هکتور کونستانت روسالس متخصص روابط ونزوئلا - افریقا می گوید: چاوز و قذافی به یکدیگر علاقه دارند و روابط بین آنها روابطی عادی است هر چند لیبی به عنوان یکی از اعضای محور شرارت محسوب می شود و به این ترتیب ونزوئلا برای عضویت در این محور شرارت داوطلب است. در قاره افریقا، قذافی همچنان خواهد توانست بر روی دیکتاتور دیگری به نام رابرت موگابه حساب کند.

به این ترتیب تعجب برانگیز نیست که موگابه به ناتو و مداخله نظامی اش در لیبی اعتراض کرد.

وی گفت: ناتو با بمباران غیر نظامیان لیبیایی ، منشور سازمان ملل متحد را نقض می کند. این انتقادات از درون اتحادیه افریقا نیز به گوش می رسد.

این اتحادیه که به طور گسترده از سوی معمر قذافی تامین مالی می شد در جنگ علیه لیبی مشارکت نکرد و به این ترتیب پنجاه و چهار کشور این اتحادیه که خود را مدیون قذافی می دانند، همبستگی خود را با وی نشان دادند.

افریقای جنوبی از اعضای بسیار بانفوذ در اتحادیه افریقاست. این کشور در برابر آزاد کردن اموال مسدود شده نظام لیبی و اعطای آن به شورای ملی انتقالی لیبی مقاومت کرد.

الجزایر یکی دیگر از حامیان معمر قذافی است. شماری از اعضای خانواده قذافی به این کشور پناهنده شده اند.

به گزارش سرویس بین الملل انتخاب،الجزایر و لیبی از لحاظ تاریخی هرگز کشورهای بسیار نزدیک به هم نبوده اند اما به نظر می رسد مواضع این روزهای الجزایر به زیان شورای ملی انتقالی لیبی است؛ شورایی که تا متقاعد کردن مقامات الجزیره راهی طولانی در پیش دارد.