پله، ستاره پیشین فوتبال برزیل در مصاحبه با سایت خبری RT از لحظات درخشان زندگی‌اش و قولی که به پدرش برای قهرمانی در جام جهانی داده بود، گفت.
به گزارش ایسنا، سایت خبری RT مصاحبه‌ای از پله، ستاره پیشین فوتبال برزیل منتشر کرد. او از خاطرات خود و لحظات به یاد ماندنی زندگی‌اش در این مصاحبه سخن گفته است:
پله بیش از ۲۰ سال فعالیت حرفه‌ای در فوتبال داشته است و در این دوران هزاران گل به ثمر رسانده است. او رکورد ۷۷ گل در ۹۲ بازی تیم ملی برزیل را در کارنامه خود دارد.
فهرست افتخارات او شامل سه قهرمانی در جام جهانی می‌شود که عبارتند از جام جهانی ۱۹۵۸ سوئد، ۱۹۶۲ شیلی و ۱۹۷۰ مکزیک.
پله در حال حاضر ۷۷ سال دارد.
پله در مصاحبه خود با سایت خبری RT، اظهار کرد: پدر من یک فوتبالیست حرفه‌یی در بورو بود. شهری که من در آن جا به دنیا آمدم. زمانی که جام جهانی در برزیل برگزار شد من تنها ۱۰ سال داشتم. در آن زمان می گفتم برزیل بهترین تیم فوتبال جهان است. ما جام جهانی را می‌بریم و قهرمان می‌شویم، اما برزیل آن سال باخت. برای اولین‌بار در زندگی‌ام اشک‌های پدرم را دیدم. او با بازیکنان دیگر فوتبال در خانه بود و گزارش بازی را گوش می‌داد. در آن زمان ما تلویزیون نداشتیم. من نفهمیدم چرا پدرم گریه کرد، زیرا همیشه به خودم می گفتم پدرم هیچ وقت گریه نمی‌کند. من به پدرم گفتم گریه نکن. من برای تو جام جهانی را می‌برم. گریه نکن. من این را به او گفتم تا خوشحالش کنم، زیرا گریه کردن او برایم بسیار تعجب آور بود.
پله هشت سال بعد با وجود این که یک نوجوان بود به قولش عمل کرد و برای جام جهانی انتخاب شد. او در مسابقات جام جهانی ۱۹۵۸ سوئد در بازی فینال برای برزیل دو گل به ثمر رساند و به قهرمانی برزیل در جام جهانی کمک کرد.
او در این باره می‌گوید: جام جهانی ۱۹۵۸ سوئد، اولین سفر خارجی من از برزیل بود. ما به آن‌جا رفتم و هیچ کس چیزی از برزیل نمی‌دانست. یک خبرنگار در آن مسابقات از من پرسید که بوئنوس آیرس چطور است؟ من به او گفتم بین بوئنوس آیرس در آرژانتین است. در برزیل نیست. من خیلی عصبانی شدم. در سوئد کسی نمی‌دانست برزیل کجاست. آن‌ها برزیل را با اروگوئه و پاراگوئه اشتباه می‌گرفتند. این اولین تجربه من در جام جهانی بود. زمانی که ما جام جهانی را بردیم من باید خارج از استادیوم می‌رفتم تا با پدرم تماس بگیرم و به او بگویم که دیدی؟ ما بردیم. از استادیوم ارتباطی با خارج وجود نداشت. امروز نمی‌توان چنین چیزی را تصور کرد.
امروز ما دنیای دیگری داریم. من در آن زمان تنها ۱۷ سال داشتم. این اولین جام جهانی‌ام بود و برایم بسیار مهم بود. این اتفاق درهای دنیا را بر روی من باز کرد.
قهرمانی در جام جهانی ۱۹۵۸ باعث شد که توجه بیش‌تری در دنیا به پله بشود و البته باعث شد که در مسابقات بعدی رفتار سرسخت‌تری از سوی تیم حریف با او بشود.
پله در این باره می‌گوید: در آن زمان این طبیعی بود که شرایط برایم در تمامی مسابقات سخت باشد. بدترین تورنمنت برایم جام جهانی ۱۹۶۶ انگلیس بود ، زیرا در بازی‌های جهانی ۱۹۶۲ من بعد از سه بازی مصدوم شدم، اما برزیل قهرمان شد و این آسیب‌دیدگی برایم زیاد دردناک نبود، اما در سال ۱۹۶۶ من مصدوم شدم و نتوانستم بازی کنم و برزیل شکست خورد. فکر می‌کنم جام جهانی ۱۹۶۶ برایم سخت‌ترین جام جهانی بود.
با وجود این که از سال ۱۹۶۶ برزیل در سه دوره در جام جهانی شکست خورد. در سال ۱۹۷۰ در جام جهانی مکزیک دوباره به اوج بازگشت.
در این تورنمنت برزیل مقابل انگلیس با نتیجه یک بر صفر به پیروزی رسید و بعد از بازی پله و بابی مور، ستاره تیم فوتبال انگلیس یکدیگر را در آغوش گرفتند که عکس این صحنه یکی از عکس‌های نمادین در تاریخ جام جهانی شد.
پله درباره این عکس که نشان از درستی، رقابت و احترام بود می‌گوید: بسیار عالی بود. ما بعد از آن لحظه با هم دوست شدیم. از نظر من او بهترین بازیکن بود، زیرا بسیار سر سخت و در عین حال صادق بود. شکی ندارم که یکی از بهترین فوتبالیست‌ها بود.
پله درباره تیم برزیل در جام جهانی ۱۹۷۰ می‌گوید که این تیم حداقل بهترین تیمی است که تاکنون پیراهن زرد برزیل را پوشیده است.
او در این باره گفت: به نظر من در آن چهار جام جهانی که من حضور داشتم تیم سال ۱۹۷۰ بهترین بود. شکی ندارم که این تیم بهترین تیم بوده است، اما خب ما تاریخ بسیار خوبی داریم. در آن زمان مربی ما، ماریو زاگالو، فوراردهایی را از تیم‌های سانتوس و فلامینگو انتخاب کرد. او هم‌چنین ریولینو را از کورینتیانس و گرسون را از سائو پائولو انتخاب کرد. چهار نفر این فوراردها شماره "۱۰" می پوشیدند. در آن زمان همه روزنامه‌ها نوشتند که نمی‌توان از همه این‌ها در یک تیم استفاده کرد، زیرا پله، ریولینو، گرسون و توستائو همگی شماره "۱۰" می‌پوشند، اما آن تیم بهترین تیم تاریخ برزیل شد. خیلی تیم عالی بود. من هم شماره "۱۰" را می‌پوشیدم. شکی نیست که بهترین لحظات زندگی‌ام آن زمان بود. جام جهانی ۱۹۷۰ مسوولیت بسیار بزرگی بر دوش ما بود. من تنها به خدا گفتم خدایا تو پیروزی‌های زیادی در زندگی‌ام به من داده‌ای. من نمی‌توانم با شکست از فوتبال خداحافظی کنم. این برایم خیلی سخت بود ، زیرا در چهار جام جهانی شرکت کرده بودم و این آخرین جام جهانی‌ام بود. نمی‌خواستم در جام جهانی دیگری شرکت کنم و خدا را شکر در سال ۱۹۷۰ به قهرمانی رسیدیم.
شایعاتی وجود داشت که به پله اجازه داده نشد تا برای بازی به اروپا برود. او ۲۰ سال فعالیت خود را در تیم سانتوس برزیل گذراند و در بین سال‌های ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۷ به تیم کاسموس نیویورک رفت.
پله درباره این مساله اظهار کرد که پیشنهاداتی از رئال مادرید و منچستریونایتد داشته است، اما همیشه راحت‌تر بود تا در تیم‌های برزیلی بازی کند.
او در این باره افزود: مدیر تیم سانتوس پیش من و پدرم آمد تا به ما بگوید که رئال مادرید و منچستریونایتد من را می‌خواهند و پیشنهاد آن‌ها بسیار خوب است. نمی‌دانم دقیقا پیشنهاد آن‌ها چقدر بود. پدرم از من پرسید که آیا دوست دارم در اروپا بازی کنم و من گفتم که در برزیل راحت هستم. سانتوس بهترین باشگاه برزیل بود. ما با این باشگاه دو بار قهرمان جام جهانی شده بودیم. من دلم نمی‌خواست برزیل را ترک کنم. بنابراین ۲۰ سال در سانتوس ماندم.
پله در سال‌های اخیر در مسابقات ورزشی زیادی ظاهر نشده است. او تنها اخیرا برای شرکت در مراسم قرعه‌کشی جام جهانی روسیه ۲۰۱۸ به این کشور رفت.
پله درباره شانس برزیل در جام جهانی ۲۰۱۸ و حضور نیمار می‌گوید: نیمار از سانتوس است. پسرم ادینیو که در سانتوس با جوانان کار می‌کند مربی او بوده است. هنگامی که او سانتوس را ترک کرد من با پدرش صحبت کردم.
او معتقد بود که رفتن به بارسلونا برای نیمار شانس بزرگی است. رفتن به بارسلونا راه را برای او کوتاه‌تر کرد. فکر می‌کنم این تجربه خوبی برای او بود ، زیرا بارسلونا همیشه بهترین‌ها را جمع می‌کند. الان او می‌داند که چه چیزی را می‌خواهد اثبات کند. او می‌خواهد بهترین بازیکن جهان شود. فکر می‌کنم جام جهانی روسیه برای برزیل بسیار مهم است. فکر می‌کنم زیاد درباره زندگی‌ام حرف زده ام. امیدوارم سالم بمانم و بتوانم این جام جهانی را تماشا کنم. اگر خدا به حرف من گوش بدهد، برزیل حداقل در فینال خواهد بود.
